Hirðir - 05.04.1859, Blaðsíða 11

91
þ;i burtfalli allar skababœtur, og sú þegar greidda hlutdeild þeirra
sje os3 þá óheimil; þar á inóti er skababótum Ijúflega heitií) fyrir
niburskurb til a& útrýma pestinni.
þetta kunngjörist fyrir mína eigin hönd og minna meíinefndar-
manna; óskum vjer og vonum til allra vorra samsýslubúa, ab enginn
þeirra verbi nú til ab byrja á lækningatilraunum, og ónýti þar meb
nær því fenginn sigur yfir landplágu þessari, og verfci þannin oss
Ilúnvetningum og ö&rum Norblendingum til mikilla óheilla.
Svoinsstöbum, dag 29. janúar 1859.
Olafur Jónsson".
Svona hugsar og ritar þessi sýslunefndarmabur, ma&ur, sem tal—
inn er af kunnugum mönnum einhver liinn greindasti bóndi í Ilúna-
vatnssýslu, og þá er eigi til vonar, ab abrir bœndur hugsi rjettar
um þetta mál, einkum þegar hann notar greind sína til ab telja þá
á sína skobun.
Vjer höfum ábur getib þess í Hirbi, ab í nóvembermánubi í
haust var á austursíöu Mibfjarbar skorib fjeb á flestum bœjum,
1578 ab töln. Vjer höfurn í höndum „útnefningu" sýslumannsins,
dagsetta 12. d. nóvemberm., þar sem bann nefnir til 6 menn, er sjá skuli
um „óbifanlega framkvæmd á algjörbum niburskurbi" á öllum bœjum
austan Mibfjarbar, „frá Stóraósi fram ab Abalbóli og Abalbreib".
Einn af þeirn bœndum, er á kvebib var ab skera skyldi nibur hjá,
var Jónas bóndi Bjarnason á Rófu. Ilann var einn þeirra, er eigi
vildu skera fje sitt í fyrra, og var enn í haust ófáanlegur til þess;
enda var þar allt fje laust vib klába, en sýslunefndin taldi þab grunab.
En þegar hann var svona tregur til, ab eyba bjargræbisstofni sínum,
á kvab sýlsumabur, ab skera skyldi fje hans meb valdi, cins og sjá
má af „útnefningu" þeirri, sem hjer fer á eptir, og svona hljóbar:
„Ilroppstjórarnir sgnr. Gunnlaugur Gunnlaugsson og sgnr. Jón
Björnsson útnefnast hjer meb og tilskipast til ab gjöra naubsynlega
rábstöfun fyrir því, ab þab niburskorna fje hjá Jónasi bónda Bjarna-
syni á Rófu verbi hœfilega hirt og notab, svo eigandinu þar af bíbi
sem minnstan skaba, skulu hreppstjórarnir meb tilhjálp sveitarmanna
sjálfir annast hjer um, og um tafarlausa sendiför út í kaupstab eptir
salti og öbru naubsynlegu í sama tilliti, allt þetta á Jónasar eiginn kostn-
ab, nema hann sjálfur vilji annast um þab; en svo framt hann
skyldi sýna sig þab ómenni, hvorki sjálfur ab gjöra neitt þar til,
og ekki heldur vilja þiggja þab af hreppstjórunum og öbrurn sveit-