Hirðir - 28.05.1859, Side 1

13.-14. blab.
'28. maí 185ÍÍ.
HIRÐIR.
2. árg.
^jóðólfnr og Kláðarnálið.
Gott er aí> lialda gömlum sií), sem gjörir engu spilla;
en betra taka ei vilja vi?) vegnar lóngum il!a.
Deo, regi, patriae.
þ;ib hefur fallib í hlutskipti |>jó?>ólfá tvisvar, a?> hann hefur fariö
ab skipta sjer af læknisfrœbislegum málefnum. Annab málefniö var
homöopathian, og hitt annab fjárkláöinn. Aí> því er homöopathiuna
snertir, þá má meö sanni segja, aí> blaö þetta tók undir hana, eins
og blööum ber aögjöra, og ljet þjóböifur í því máli aldrei villa sig frá
þeirri stefnu, semsœmir hverjnm menntubum manni og samboöin er
hjatrúarlausri eptirgrennslun sannleikans. þessu er nú því meira
hœlandi, sem önnur íslenzk rit og blöö um sama leytiö voru aö
troba hjátrú smáskamtalæknanna inn í Islendinga, og innbyrla þeim
þau dsannindi, aö homöopathian væri spánnýr lærdómur, og sem átti
aí> standa langt yíir liinni gömlu læknisfrœbi, er þeir svo kölluöu.
Saklaus börn voru höfb sem fdrnaroffur fyrir þessari hjátrú, og fjellu,
eins og vænta mátti, í tugatali fyrir henni. Eigi aÖ síbur hefur
eitt blaö vort, og þab hib eina tímarit, er landiö á nú sem stendur,
veriö aö halda henni á lopt, en „þjóÖólfur" hefur allt til þessa veriö
hiÖ eina blaö, sem hefur fariö meö hana aö veröugleikum.
I kláöamálinu varö aöferö „þjóödlfs" aptur á móti mjög svo
á aöra leiö. Reyndar tók ritstjórinn vel undir þetta mál í fyrstu,
studdi aö útgáfu hins fyrsta leiöarvísis til kláöalækninganna, hvatti
til þeirra, sagÖi hispurslaust frá útbreiöslu kláöans og uppsprettu lians
í vesturumdœminu og norÖurumdœminu, tók jafnvel fyrst um sinn
málstaö allra þeirra, sem vildu lækna, og skýröi frá afdrifum lækn-
inganna. I stuttu máli: þaÖ var í byrjuninni eigi annaö sýnna, en
aö „þjóöólfur“ ætlaÖi aö taka eins skynsamlega undir þetta mál, eins
og hann hafÖi gjört í „homöopathiu" málinu. Fyrst um veturinn
1857 fór aÖ brydda á einhvers konar tvískinnungi hjá honum; hann
fdr þá aÖ kasta hnútuni í dýralækninn, og sýndist þá aÖ veröa
eins og á báöum áttum, hvert hann ætti aö sniía sjer. Þannig dingl-
aÖi „ÞjóÖdlfur" lengi fram og aptur, eins og nokkurs konar höfnösdtt-
arskepna, þangaö til hann nam staöar viö straum niöurskuröariöunnar
13-14