Hirðir - 28.05.1859, Blaðsíða 6
102
nst í Skállioltsstipti 926“. I nifcurlagi ritgjöröar sirmar telur Hannes
biskup, ab luillœrib hafói varab fr.í 1780 til 1786, a?) mebtöldum
bábum þessurn árum, og þó höfundnrinn eigi beriega taki þab fram,
þá er aubsjeb, ab hann hefur álitib fjárfækkunina undirrót mann-
fellisins. fetta má og hverjum manni vera svo ljóst og í augum
uppi, ab þab getur enginn, nenra hinn mesti lieimskingi sje, efab
slíkt. Fjárrœktin er íslands abalbjargræbisstofn, og því segir og
máltœkib: „Sveltur saublaust bú.“ þegarhann fellur, þá er því bjarg-
ræbisskortur og sultur fyrir höndum. þetta má hver heilvita mabur
sjá, og þab má því kalla, ab þeir vísvitandi vilji tæla almenning,
sem eru ab innbyrla honum einhverja gagnstœba sjervizku. Ab öbru
leyti er ritgjörb Hannesar biskups til enn, og þab getur hver, sem vill,
sannfœrzt um, hvort vjer höfum riíib nokkub útúr samanhenginu. En
þab lýsir eigi alllítilli ósvífni, ab þjóbóifur skuli koma meb slík ó-
sannindi, fótfestulaus, sem hver skysamur mabur getur sjeb, ef hann
gáir ab.
í ritinu Atla, blabs. 131, segir svo: „Hitt er almennt, þegar fje
ekki megrast, ab hver ær mjólkar 1 pott á dag. Hennar mjólkur-
tími eru 4 mánubir: Júníus, Júlíus, Agustus og September. þab,
sem hún hefur mjólkab meb lambi í Júní, legg jeg ofan á Sept-
ember, þegar hún fer ab taka ab sjer, og má jeg reikna, ab hún
mjólki einn pott á dag í 3 mánubi; þab eru 90 pottar, þegar menn
reikna ab göntlum sib hvern mánub þrítugnættan"; þetta segir eitt af
vorum merkilegustu eldri búnabarritum, og ætlum vjer þab vera sann-
leikanum langtum nær, en klábaþvætting og niburskurbarrugl þab,
er herra þjóbóll'ur hefur verib ab hrista úr sjer út um landib nú
í nærfellt 2 ár.
En sje svo, eins og Atli segir, ab hver ær mjólki 90 potta af
mjólk suntarmánubina, livab mikinn bjargræbisstofn hefur þá eigi
land vort misst vib þetta óhamingjusama murk, sem nú hefur verib
haft á fjenu f samfleytt 2 ár? Vildi ekki herra þjóbólfur frœba oss
á því? hann þykist svo sem vera bærilega ab sjer í reikningslist-
inni, hvort sem lieldur er, og eigi síbur í búnabarfrœbinni. Oss
mun varla skjátla mikib, þótt vjer álítum niburskurbinn hjer í sub-
urumdœminu hafa eytt öllum þribjungi alls bjargræbis
hjer árib scm leib, og árib, sem nú er ab líba. Ilingab til hafa
mcnn víba lifab af kjötinu, tólginni og ullinni af hinu skorna fje;
en nú mun þab úti, og bjargræbisskorturinn er allt ab einu óum-
flyjanlegur, eins og þab cr víst, ab þab mun varla rigna manna eba