Keilir og Krafla - 27.08.1857, Blaðsíða 1

Keilir of Hrafla.
J»egar þau Iveilir og Kratla komu inn í tjaldií),
settust þau ab snæíing. — Tekur þá Krafla upp
úr Mal sínum hangib kjöt, reiktan Mývatnssilung
og fleira. Les Ivrafla svo borbsálminn: „Allra
augu vona til þín drottinn“, o. s. frv., og biíur
svo Keilir vel komirin ab njóta matar meb sjer.
Keilir: f>afe gengur yfir mig, ab þú svo gömul
kona skulir enn ekki vera búin ab týna nifeur
bor&sálminum efea leggja nibur ab lesa bann;
jeg lærbi hann ab sönnu í ungdæmi mínu, því
foreldrar mínir gengu mjög svo strangt eptir afc
vife börnin læsum hann hversdagslega fyrir og ept-
ir máltífe, en sífean jeg fór afe sitja til borfes mefe
höffeingjum og kaupstafearbúum og árferfeife batn-
afei, hefur þafe gleymst bæfei mjer og öferum, enda
hefi jeg aldrei heyrt, nú í mörg ár, prestinn á-
minna hvorki yngri nje eldri um þenna gamla
vana. Jeg hefi líka heyrt, afe í næstlifein 26 ár
hafi einn presturinn efea prófasturinn aldrei hús-
vitjafe, efea látife kapiláninn gjöra þafe svo telja
megi; jcg veit hann heffei þó gjört þafe, heffei
hann fundife þafe skyldu sína.
Krafla: f>ví er ver, afe þú munt segja þetta
satt, Keilir minn! enda bera margir, því mife-
ur, ljósan vott þess, afe margir prestar hafa
verife skeytingarlitlir um embættisvork sín, einkum
um húsvitjanir, barna - uppíræfeingu o. fl., þó afe
sumir aptur, lof sje drottni, hafi vandafe þau vel.
En hjer hefi jeg nú í för minni bæfei Vídalíns og
prófessors Pjeturs postillur, sem báfear eru ágæt-
ar til helgidagalestra, enda munu þær verfea í af-
haldi, eins og verfeugt er, í allra gufehræddra hjört-
um til heims enda; en illa kann jeg vife, afe kalla
Vídalíns postillu Ijettmeti hjá Pjeturs, því enginn
sannkristinn getur fundife svo mikinn mun þeirra.
Nú afe Iokinni máltífe vil jeg lesa ræfeurnar í Pjet-
urs postillu á mifefostusunnudag og 7. sunnudag
eptir Trínitatis, og þá vona jeg, Keilir minn! afe
þú sannfærist enn betur um þafe hvafe fagur sife-
ur þafe er, afe lesa og syngja borfesálmana og bifeja
gufe afe biessa fæfeuna og þakka drottni fyrir
hana. Og óskandi væri afe foreldrar ekki einung-
is kenndu börnum sínum borfesálmana og ljetu
þau lesa þá hversdagslega, heldur einnig afe prést-
arnir húsvitjufeu á hverjum vetri og brýndu þá og
endranær þessa fögru reglu og aferar kristilegar
dyggfeir fyrir yngri sem eldri.
Sífean hættu þau Keilir og Krafla snæfeing og lof-
ufeu drottinn fyrir safening sinn. Afe því loknu Ias
Krafla hátt fyrnefndar ræfeur, og fannst Keilir
mikife til þeirra koma.
Keilir: Jeg held jeg verfei nú afe fara afe taka
upp og halda áfram gamla vananum og lesa í þess-
ari bók á hverjum helgum dcgi og láta allt mitt
heimilisfólk vera vifestatt.
Krafla: Já, drottinn gæfi afe allir liúsbændur
ekki einungis læsu húslestur á hverjum helgum
degi, heldur einnig á vetrarkvöldum, bæfei í kaup-
stöfeum og til sveita, og áminntu bæfei börn og hjú
um afe sitja og hlýfea mefe sifesemi og virfeingar-
fullri eptirtekt gufes orfei og Iestri þess. — Sífean
hætti Krafla ræfeunni og las kvöldbæn sína, og
fóru svo bæfei afe sofa.
Um morguninn vaknafei Keilir snemma og vek-
ur Kröflu, og segir, þafe mun satt sem mælt er,
afe þife Norfelendingar sjeufe morgunsvæfir. — Jeg vil
nú strax halda af staö, þó þafe sje sunnudagur, því
skemmtiferfe má mafeur líklega fara á helgum dögum.
Krafla: þafe held jeg afe vísu saklítife, því mefe
fleiru verfeur drottinn afe sönnu dýrkafeur en mefe
kirkjuferfeum, þó þær sjeu í alla stafei naufesyn-
legar eg loflegar, þegar mafeur birtist þar eins og
kristileg lög og skylda býfeur, og í fyrirrúmi ættu
þær afe sitja; en jeg vil nú halda mínum gamla
vana, afe hvíla hjer til kvölds og líka veit jeg
þafe, afe ef sjera Sveinbjörn á Akureyri frjetti þaö
um okkur, afe vife byrjufeum, þó þafe aldrei væri
nema skemmtiferfe á helgum degi, þá fengjum vife
skensglósu frá honumí Norfera eins og hann gjörfei
þeim sem ætlufeu skemmtiferfeina núna 9. sunnudag
eptirTrínitatis,oghefi jeg hjcr mefeferfeirbæfeiNorfera
þarin og svar upp á glósuna, sem svo er hljófeandi: