Ný sumargjöf - 01.01.1859, Síða 7

7
hverjurn þriðja stað hann hefði verið á nótt hins helga
Remigíusar?
Hinn fyrsta Mánadag eptir |>renningarhátíð gekk
Jakob greifi Rauðskeggur með skrautlegum riddaraflokki
framfyrir grindur dómsins í Basel. Hann sleppti hinni
fyrri spurningu, því hann kvað óinögulegt að leysa úr
lienni, en svaraði einungis hinni seinni, er gerði útum
málið. Hann studdi handleggjunum framá dómgrind-
urnar og hvarilaði hinum litlu auguin sínum, er tind-
ruðu undir hinurn rauðu brúnum, yfir samkomuna, og
tók síðan þannig til orða: „Göfugu herrar! þó eg hafi
nógsamlega sýnt, að eg alls ekki hirði um kórónu og
veldissprota, hafið þjer gefið mjer sök á hinum andstygg-
ilegasta glæp, sem nokkur maður getur drýgt; þið segið
eg hafi drepið bróður minn, sem eg aldrei unni minna
fyrir það, þó hann væri mjer lítt hollur. Ein af ástæð-
um þeim, er þjer byggið sakargipt yðar á, er sú, að eg
hafi ekki verið í höll minni á Remigíusarnótt, þvert á
inóti vanda. Nú veit eg til hlítar, hvílíka nærgætni og
vorkunn hverjum riddara ber að sýna sæmd þeirra kvenna,
er hann á lag við í leyni, og sannlega! hefði eigi þessa
illviðris bliku dregið svo sviplega yfir höfuð mjer, þá
mundi leyndarmál þetta hafa fólgizt alla æfi í brjósti
mínu, dáið með mjer og að dupti orðið, unz það hefði
risið upp með mjer, þegar dómslúðurinn gellur og grafir
hinna dauðu bresta sundur. En fyrst hans keisaralega
hátign lætur yður í sínu nafni spyrja samvizku mína,
þá hlýt eg að sleppa allri efablendni, allri vorkunsemi,
og ef yður l'ýsir að vita, hversvegna það er ólíklegt,
jafnvel ómögulegt, að eg hafi átt nokkurn þátt í vígi