Ný sumargjöf - 01.01.1861, Blaðsíða 2

2
lieföu ferðanienn, sein fóru um dalinn á náttarþeli, opt-
sinnis lieyrt eyininn af silfurgígju hennar.
En loksins átti borgiu Granada að fagna tilkomu
konúnglegra gesta. Flestir niunu vita, að Filip konúngur
(imti sat fyrstur Bourbons ættar á veldisstóli Spánar; hann
átli fríða drottníngu, sem Isabella hét, og var hún ítölsk
hertogadóttir frá Parma. Var nú höllinni Alhambra komið
í lag og búizl að öllu til að fagna þeim hjónum sem
virðulegast. Breytti tilkoma hirðarinnar undireins þeim
einverubrag, sem áður hafði verið á öllu, og minnti nú
allt á hina fornu herfrægð kastala þessa: lúðraþyturinn og
bumbuhljómurinn, jódynurinn á hergötunum og ytri görð-
unum, vopnablikið og fánarnir, sem blöktu uppi á turn-
bustunum og forvirkjunum. lnni í höllinni var bliðari
blær á öllu. þar mátti heyra skrjáf í silkiklæðum og
gætilegt fótatak, hljóðskraf hirðmanna, viðræður hirðsveina
og hirðmeyja í aldingörðunum og eyniinn af saungnuin og
liljóðfæraslættinum, sem barst út um opna gluggana.
Hirðsveinn sá, er drottníngin unni mest, hét Buyz
Alarkon og var hann einnig í sveit með konúnginuni; það
er ekki unnt að segja honum meira til lofs en það, að
drottníng hafði mælur á lionum, því hver, sein var í sveit
með Isabellu, bar af öðrum, bæði að fríðleika og kurteisi.
Hann var þá átján vetra; var hann vel vaxinn og sprengi-
legur og bauð af sér bezta þokka. þegar drottníng
heyrði til, var hann ekki annað en siðsemdin sjálf og
auðmýktin, en undir niðri var hann mesti limur, því hann
hafði verið og var eplirlætis goð hirðmeyjanna, og var hann
reyndari í ástar efnum en ætla skyldi á hans aldri.
Einn morgun var hann á reiki i skógarlundunum hjá