Norðanfari - 01.10.1862, Blaðsíða 4

76
s
em eru þykkust e?a digrnsf, siökkusí hvítust þykja
bezt. Hrognin inntekin eiga aí> hreinsa nýrun og þvag-
rásirnar og efla tííjr. Ýmisiegt af fiski þcssnm er haft
ti! sölu í búíium, sto sem blekiíi, hiognin og beinin ebur
offa Scpiæ. Handic'namenn, helzt gullsmiöir, brúka opt beinin
til ab minda úr þeim j'mislega smítisgripi, því þau má
gjöra gljúp og lapa sem menn vilja, þau eru líka höfb í
Ganarí fugla búrum, þeim til vikurvfrris. Blekfiska leg-
undirnar eru margskonar. Hinir stærstu eru uni þrjár álnir
á lengd og scm tunna á digtub, og angarnir margra faíma
'angir , en hinir tninnstu biekflskar vait þuinlungur á lengd ;
og er sagt ab þeir geti bæbi synt meb öngum sínum og líka
flogií), og finnist því stundum lióputn sarnan á landi, sem þá
bobi illvifcur; í þesssum fiskum er blekife rautt, er þeir einnig
spvta úr sjer til ab villa sjúnir fyrir fiskum þeitn er elta þá.
í>ess konar fiskar höfbn optverib á maíbotbum Rómverja.
„fslenzkar drykkurtir*.
(Absent). Fyrir nokkru sífan, kom útlíiill bæklingttr
á Akureyri undir því nafni, og er harm bæfi ve! saminn
og næsfa þarfur í því efni, þar liann kennir mönnum ab
brúka innlendar urtir í stabinn fyrir kaffi og t e, ogeins
til lækninga, sem anbvilab er aö eigi vel \ib ef)!i vort
Isiendinga, sem fæbumst og lifum undir sam’a loptslagi og
grösin. Bæklingnum er skipt í2 hiuta, hinn fyrri inni-
heldur almennar reglur um söfnun urta, geymslu þeirra,
tilbúsring og brúkun til lækninga og drykkjar; sí&ari
hiutinn er um nöfn og verkanir urtanna cptir stafrófs-
röb, ásamt efnisregistri. Jeg vil því ráfa löridum rnín-
uni til ab eignast þennan bækling því hann borgar sann-
arlega fyrir sig, sje hann nofatur eptir höfundarins og
útgefandans tilgangi. 9. 2.
Innlendai*. Frá byrjun þessa mánabar var vebur-
áttan optast sunnan mcb þýfum og h;igstæb til hins 17.
s. m. ab þrf utn hveldib brast hjer í landnorban og síían
útnorban bríbar og snjókomu a!lt ti! bins 20. ab birti upp;
Irafbi rnikla fönn gjört þab til frjettist. þaban var mánub-
nn út, optar a!lgo!t vebur.
Heilbrygbi, Alla jafna stingur taugaveikin sjernibur
hjer og hvar og suinir sem fái háisbólpu. en fáir deyja
úr þessam sjúkdómum þab hingab hefir spurzt. Barna-
163
Af þe'Sirm orbrtm vatb Ir'ifbingin gla'ur. tók í börrd
Játvarbi lagbi vinstra bandlegg uin háls lionunr og þrísti
nefinu ab nefi hans. En þab var merki trúrrar vináttu.
Síban kvöddu þau og gengtt út úr húsinu. þá ljet höf-
ubsmabur og leysa ai!a handtekna Indur og baub þeim
ab fara meb höfbingja sínum. Poccahontas rjebi sjer
varia af glebi, kastabi sjer fyrir fætur iífgjafa föbur síns,
fabmabi knje lians og grjet þakklætis tárurn.
Herra Játvaibur reisti hana á fætur tók i hönd henni blíb-
lega og sagbi: „þó jeg gefi !íf föbur þínum, þá eru þab
'ít;l laun fyrir livenndyggb þína og þab seni þú hefir gjört
mjer gott. f>ó taiabi hann þessi orb svo ab indurheyrbu
eigi.
Síban fór Powhattan meb föruneyti sitt út úr borginni.
Var þab aubsjeb ab dótlur hans þótti fyrir ab fara frá
höfubsmanni. Hún fjekk í öndverbu mætur á hinum
hvítu mönnum og mest höfbingjanurn fyrir blítt vibmót
hans og kurteysi, en þó jókst nú niest vir.'ing hennar og
ást á honum þegar hún reindi göfuglyndi Iians og mann-
gæzku.
veikin er allt af á gangi, og nokkur hörn sem deyja úr
hcnni.
Fiskiafli var yfir mánub þenna víba mikiH a& tölunni,
en íiskurinn fremur smár
Fjártakan varb hjer töluverb, einnig á Húsavík og
Austurlandi. Mælt er ab hingab til Akureyrar hati koinið
nú í haust al kjöti í 600 tunnur, auk þess sem selt var brejar-
mönnum lil beimiia sinna. Fjártökuprísafnír voru hjer og
á Húsavík binir sömu og ábur er getíö, þar á mótersagt
ab kjöt hafi or?ib eystra 9 jafrive! scinast 10$ á Sei?is-
firbi. Skurbarfje heíir r eynst ailvel á hold, en síbnr miiifab.
Parmtjón. 7. dag þessa niánabarVoru 11 rnenn á skipí,
utan úr Höfbahveríi og af Láirastrond á leib hingab inn á
Akureyri. Vebur var út sunnan nieb smákvibum cn kyrr-
ara á millum, svo skipverjar ýmist sigldu eba rjeru,
cn þá komu inn undir Oddeyrar tangann, laust einnt
kvibunni í seglln, svo skipinu fieygbi á hlibina og seglin
lögbust flöt á sjóinn, sem varnabi því ab alveg hvolfdist,
fólkib gat þessvegna komist upp á borbstokkinn er upp
snjeri, og haldib sjer þar, til þess því varb bjarua? og
flutt í land af dugiiabarnianninurn Jónasi Jónssyni á Látr-
uni, sem vur á heiroleib úr kaupstab, og ekki langt frá
þar er skipinu s!ó á hlibina. Farmur skipsins yíir 20
væítir af fiski týndist, en kofort og 3 lýsistnnnur nábust.
Húsbrunar. I jiessum niánubi höfbu 3 hús brunnib,
eldhús, útibúr og eitthveit hib þribja, á Höfba á Völlum í
Suburmúlasýslu, ásamt einhverju af fjeniunuin er þar voru
inni, sagt er ab konur hafi veiib vib þvotta um daginn
og frarn á kvöld eba nótt. Um sömu mundír hafbi og
habstofa brunnib á Sýrnesi í Eybastaba þinghá. Fólk var
allt í svefni, og vissi ei fyr en Babstofan logabi innau,
Og fjekk sjer því meb iiaumindum bjargab tneira og
niinna nakib, enginn þó brunnib ti! skeininda nerna aldr-
abur mabur elnn, sem hafbi verib ab reykja pípu sína kvöid-
inu fyrir, og þá hætti Jivolft'öskunni úr lienni fram fyrirrúm-
stokkinn ; haidib pr ab þetta niuui hafa verib orsök til brun-
ans, enda ab eitthvab liafi farib af öskunni ofan í túmib.
Sokrates Capt. Hemmert sigldi lijeban 21. þ. m á
leib tii Kaiipmh. Sleb því fóru utan, kaujimabur J. G.
Havsteen, stúdent Fr. Thorarénsen og beykir L. Jensen
sem allir áttu heima hjer í bænunt; einnig íór nieb skijii
þessu verzlunurþjónn Sigurbur Laxdahl frá Húsatfk. 30.
þ. m sigldi hjeban „Kutteren“ Luther, sem ábur er sagt frá
í hlabl þessuNr. 11 —12 og þeir kaupmúnnirnir P. Th. Jolin-
sen og H. P. Tœrgesen eiga; skip þetta lieitir nú „Sðildtir
UH
j>egar Powhattan kom lieim til ættmanna sinna urdr-
uíust þeir mjög og íluttu þessi glebilegu tíbindi úr einni húb
í afra. Varb nú mikill fagnabur mebal ioda, hrósuðu þeir
ákafiega hölbingja nýlendiimanna og sungn um hann lof-
kvæbi. t>eir gátu alls ekki skilib hvab því mundi valda ab
liöfubsmabur tók ekki Powhattau af lífi, ti! ab hefna sín;
slíkt höfbu þeir aldrei fyrr heyrt.
Göfuglyndi iiöfubsmarinsins tók svo á þá, ab þeir
hjeldu rábstefnu og kintu tnikib bál til vitnis mn ab þeir
vildi vera vinir nýlendunianna. Jukka vur vibstaddur og
lagbi ekki orb til, en æstist því meir af reibi og liatri,
því nú sá hann ab öll sín vjelráb urbu til ónýtis og þó
hann væri ábur niikils \irtur þá varb hann nú uppvís ab
lyguin og svikrábum og missii allt álit sitt. Strauk hann
því burt frá ættinni í bræbi sinni og fólst í þykkum
skógum upp til fjalla hjá upptökum flótsins.
Poccahontas gladdiet ákafiega af burlför hans; því
ineban hann var nálægur, var hún aldrei óhrædd ab hann
ynni eitthvert nííingsverk.
Nú leib vetn inn og vorib svo ekki har til tíbinda.