Norðanfari - 01.10.1862, Blaðsíða 5

77
af ©efj»rí!‘! er þeir me% einstokum ilugnaíi sjer í !
lagi P Th Johnsen og mildum tilkostnabi náíu tvívcgis
upp af inaraibotni, auk mikilla aflgjöifa, er þaS þurfti.
Seint í þessum mánufei hafM skip tilheyrandi Hend-
orstin kaupmanni !agt á staí) frá Grafarós, átti þaí) ab
taka 100 hesta en rúmabi ekki nema S4, svo 16 uibu
eptir, er einnig var búiö ab kaupa. Sagt er ab sumir best-
a.rnir haíi vegna illvjfcranna og þess ab allt af þurftu ab
vera í vöktun, verib farnir ab grennast og enda fyrir bníkun
vii) vnktiin þeirra, ab sárna í herbum
Skipbrot, Kaupskipib Thctis, bvers getib er lijer ab
framan Nr. 15-16. og seinast átti ab liafa sjezt fyrir
Langanesi. er eptir rafsegulþrábar fregn frá IIull á Eng-
landi til Kaupmannahafnar, strandab vib Færeyar, þannig
aíi skipvcr.jar fengu afceins bjargab sjer. Einaig liefur
frjetzt hingab , ab Briggskipib „William,“ eign kaupmanns
I’r. Gubmanns, bafi 18. þ. iri. slitib upp af Skagastrandarhöfn
rekib ab landi vib Hóianes og brotnab þar. Farmurinn
sern var^í skipinu, skcmst eí.a ónýttst, ásatnt öbru fleiru.
Eldgosib. Enn þá frjettist ekkert greinilegt umeld-
gosib. Sunnanmenp halda þab sje í óbyggöum norban vib
Vatnajnkui, Isorlaninenn sunnanvert íhonum; og er merk-
legt ab eugin skuli enn vita um upptök þess.
Akureyri. Ilingab til amtsins er komib brjef frá
sljórninni um, ab Akureyrar bær sje abskilinn frá Hrafna-
gilshrepp og jáfnframt því öblast kaupstabarjettindi, sem
líeykjavík. þab eru þá orbnir 2 heilir kaupstabir á landinu.
Vegabætur. Hvergi höfum vjcr heyrt getib hjcr
nyrbra, ab undirbúningi til vegabótanna, sem eiga ab veiba
í vor, hafi enn verib hreift, og virbist þó kominu tími lil
þess, ab ræba þab málefni, því heldur sem hinni nýju til-
skipnn urn vegabæturnar þykir í mörgu ábótavant; þab
vmri því æskilegt cf eiuhverjir þeir, sem þessu máli eru
kuunugir, vildu rita um þab í blöíunum.
IJtleíiílar. (Úr brjefi).
Góbi vin. Mig minnir ab jeg dragist á vib þigein-
hvern tírria ab skrifa þjcr riokkrar frjettir frá úilöndmn. Jeg
er nú næsta frjetta fár; en lítib er betra en ekki, og því
atbi jeg ab tjalda því sein til er.
A eneri þjóft liefir borib nú um stundir svo mikib
seui á Frökkuni og engin þjób beíir borib svo hátt „hjálm-
stall í gnv máhna14 þjóbfrelsisins sem þeir, og því teljeg
sjálfsagt ab hefja upp á þeim frjettirnar. Frakkar hafa
nú setib ab þingdeildum frá 27. jan. til 27. júní er leib.
þar var fiutt margí erindi Iangt og snjallt, sem nærii má
geta, og margt ónyí ju orb talab, „sem kannizt þjer vibur* f
cii heldur þóttu nú Frakkar færast í aukana, og Napóleon
hetir láíib ab orbum þingsins ab minka herlliib og þýngja
eigi á sköttum, heldur spara vib sig ríkisgjöldin. þetta
er hib fvrsta skipti, er þingib hefir gjört nokkra fasta mót-
spyrnu gegn keisara sínum, en eigi cr ab sjá ab hann
hafl þurft ab taka neitt nairri sjer ab láta ab vilja þings-
ins, nje bmgi ib því um rjettleysi ebur annab þess konar
sjer ti! afbötunar. Nopóleon iieidur og stöbugt áfram ab
umbæta verzlunarlögin; hann hefir gjört verzlunarsamning
vib Belga eins og þann er hann gjörbi vib Englendinga
fyrir tveim árum síban ; líkan samning hefir liann og þegar
gjört vib tollfjalagib þýzka og vib Itali, og hib sama hefir
hann í hyggju ab gjöra vib Svissa og Austurríkismenn.
þessu náskylt er þab, er Napóleon ætlar ab leggja þab
frumvarp fram á næsta þingi ab aftaka lögvöxtu fjár;
en þá skyldi engin ætla ab hann taki þá vitleysu eptir
Ðönum, sem vjer gjörbum 1857, ab halda Iögvöxtum (4j{)
gegn vebi í jörbum. þab er og enn í rábi abgjöra sigl-
ingalögin ebur skipalögin miklu frjálaari en nú eru þau,
ebur niinka mjög hafriartolla og önnur þau gjöld, er skip
annara þjóba hljúta nú ab greiba á Frakklandi. Tilhögun
þessi mnn ab líkinduin brábuin veiba til góbs hagna&ar
flskivcrzlun vorri þar í landi. Napóleon lætur sjer og
hughaldib ab koma upp landinu í öbrum greinum meb
hentugum rjettarbótum. Ein af umbótum hans er breyt-
ing á barnaskólununi; þykir honum, sem og vera mun, ab
prestar binir katólsku bafi ofmikil yfirráb yfir kennslunni,
og í mörgum öbrum greinum ber á því ab hann hefir í
hyggju ab rýra klcrkavaldib heima á Frakklandi, hvab sem
Iiann nú afræbur á Italíu. En þar sjáum vjer enn ráb
Napóleons í dimmu gleii og rábgátu. Napóleon hefir fækkab
setulifei sfnu í Búrnaborg, hann hefir og hvatt Prússakon-
ung og Rússakeisara til ab játa Emanúel ítalakonung, og
stjúrnendurnir á Frakklandi bera þau orb á vörum sjer5
ab hinu veraldlega valdi páfans mnni þegar lokib. En eigi
mega menn glcima þvf ab Napóleon á enn cptir ab tala
og ab liann talar manna síbasfur. Á líkri buldu eru
ráb Napóleons og áform rrieb herferbina til Mexíitu; hann
setidi þangafe fyrst lib í fjelagi vib Englendinga og Spán-
verja til að heimta skuld, er þeir allir áttu hjá Iúarez, er
nú ræbur fyrir Mexíku og ti! að vernda þegna sína fyrir
óskunda af hendi Mcxíkumanna. En er Iúarez, lofabi
öllu fögru hurfu Englendingar og Spánverjar apttir; en
011 störf uý'endumanna heppnubust vel. jþeir fengu mikla
uppskeru og verzlufeu vife indur. Mikla verzlun áttu þeir vife
Oneibaindur iijá Niagara fossi *0g fiutiu þaban margskonar
vöru hvert sinn er þeir fúvu þangafe. Voru nú hús þeirra
fuií af ýnisum gæbuin sem gátu orfeib þeim ab miklu fje
heima í Eng'andi. Ilerra Játvarbur hafbi ekki frjett austun
af Englandi uin langan tíma og tók nú ákaflega ab f'ýsa
lieim tíl ab sjá konu sfna og börn. En hann varb ab gæta
einbaittis síns og riýlendumenn vildu enganvcginn missa
liann.
þó Jukka væri lengi frá ættmönnum sinum svo eng-
inn þeirra víssi um liann, var hann ekki abgjörbalaus og
gleymdi ei batrinu til nýlendumanna. Ilann smaiig nm
alla skóga kringum Jamestún og sat um ab veifea einhvern
bæjarrnann ef fæii gæfist og allra helzthöfn&smanninn. En
'hann komst akhci í færi vib þá um vetnrinn efea sumarib
og beib því haustveibanna. þá i'óru borgarmeun jafnan á
veibar til ab safna ab ajer sem mestum vetrar forfea.
Fundu þeir opt indur og bannafei enginn þeiin vtibarnar.
Einn dag íór höfufesmafeur sjálfur á hjartaveibar og
tfiS
hinir bez'u veibimenn meb honom. þeim heppnabist yfirib
vel og feldu mörg dýr; voru því allir glafeir. þá sáeinn
veifeimafeiir fagurt rádýr. þeir hlupu aliir eptir því, en
höftPsmabur og þornton voru síbastir. þ>á fiaug ör úr
skúginum í sífeu höfufesmanni og særfei hann, svo hann
hneig í faím þortoni. þegar veifeimenn sáu höfíingja
sinn hníga nifeur æstust þeir ti! befnda og hlupu vífesvegar
útum skóginn ti! afe ná þesMini fláráfea morfeingja og svala
sjer á honam. Leitufeu þeir e'ms og þeir gátu, en fundu
hann ekki og sneru apiur til þortons.
Eonurn gramdist þetta og sagfei: „þekkife þjer ekk
kænsku inda? Mafeuriun er skamint hjefean; þafean kom
örin og mtin svikarinn felast þar“.
Veifeimenn blupu þangafe í skóginn er þorton benii
og litlu sífear heyrfei hann kall veifeimanna, svo hann skildi
afe þeir hölVu fundife manninn.
„,)á! nú hafa þeir fundib hann“ sagfei hann, oggiafen-
afei yfir lionimi.
þá hevrfei hann íiptur óp þeirra og skot“. Jeg vona