Norðanfari - 01.10.1862, Blaðsíða 7

79
vorlr fyrir því ftynja þeir undir þræidó.nsvn-jum liart)-
stjórans og mæna eptir frelsinu. Napóleon er stigamaímr,
ræningi, valdaþjófur. Hann Iióf styrjiildina 1859 fyrir
sjál'an sig en eigi fyrir íiali. í leRangrinu á Krím bört-
uinst vjer fviir bann og gáfum honum 60 miljóna, vjer
jjeturn af her.di Savoiu og Niza tilah stiila græbgi hans,
og þó hcimta'd hann n eira, þaf) veit,jeg. Hann vinnur allt
til af) koma frændnm sínum frain, og nú hefir liann einn á
reibum liöndum, ti! ah seija hann yfir Rómaborg, ogannan
Iftinn yttr Napólí, þaf) veit jeg. Hann gleddi af) sjá oss
liggja sigraba fyrir fótum sjer. Svikafulii nífingurl Bænir
em óþarfar, Frakkar eru oss sinnandi. Svei Napóleon
Ilóin cr vor!“ Eigi nagar nú Garidaldi utanaf því, og
einhverr þætti taka nppi sig,. þó miiina vteri afgjört; en
þah er iítil furba, þótt annari eins þjóbltelju og víga-
inanni sem Garibaldi er þyki „betra sljett skafib en iila
"rafif)“ Eigi er langt um af) gjöra, Garibaldi hóf lier-
skjöld upp á Sikiiey, óf) sifian til meginlands og setlabi
ab taka Róm, kom þá Frakkaher í móti honum, sióst þar
í bardaga, Garibaldi beib ósigur og var iiöndum lekinn.
þetta var í tuttugustu viku sumars og hjer þrjóta frjettirnar.
Af Spánverjiim og Portngals mönnura er fátt ab scgja;
Spánverjar eru rnanna katólskastir og eru því vinir páfa
Irinir mestu; en Portúgalsmenn eru meiri vinir Itaia en
páfa; er nú i orbi, ab Hlnbver Portúgals konúngur muni
a-tla, ab ráfi Napóleons, ab bibja sjer til handa dóttur Eman-
úels Itala konúngs, og ætli þeir Napóleon þá ab styrkja
Hlöbvi ti! ríkis á Spáni. þab er nú reyndar í sjálfu sjer,
eigi ótrúlegra ab Poríúgaismenn taki Spánverja enabSar-
diningar tóku ítali, og hverr veit nema rþau tíbkist nú
hin breibu spjútin*; yrbi þá ein 3 megimíki úr öllum sub-
r^Dnum þjóíuim or otgit rnumlii vilja sœtí á þjóbmáiastefnum.
Af norrunuin jijóbum eru Englcndingar megin þjófin
og rába jafnan mestu um kjör mannkynsins, ab minnsta
fcosti næst Frökkum. þeir taka sjaldan þátt í styrjölduni,
og ef svo er, þá gjöra þeir þab hálfnaubugir og meb
haugandi hendi; hjálp þeirra og libveizla er því hvorki
svo rnggsamleg nje glæsiieg sem Frakka; Englendingar
duga öbrum þjóbum einkum mob dæmi sínu, ab þeir hafa
habi mikib og hentugt frdsi og góba stjórnsemi heima
hjá sjer og í nýlendum sínutn, og bera þvi frelsib meb
sier hvar sem þeir fara; þeir leggja og frelsinu jafnan
Jifsyrbi sitt og gófar tillögur. Englendingar kveba þab
upp úr, ab páfi eigi og hljóti ab sviftast veraidlegu valdi;
þeir hvetja Austurríkismenn til ab selja Itölum Feneyjar,
169
ab her inda nálgabist horgina ng skömmu sífar sáu menn
ab li'ib geystist fram úr skóginum.
Nýleridumenn höfbu þab frani yfir indverja í orust-
um ab þeir kunnu hernafar listir norburáifubúa og átiu
skotfæri. En hinir kunnu ekki ab hræbast og voru manna
Suigp'úbastir og æddu fram af grimmd og hefndargirni
svo ekki stób fyrir þeim. Hjer var og svo mikill libs-
munur ab cnglendingar gátu ei vænt sigurg.
[ fyrsta áhlaupi fjellu margir indur fyvir skotnm
borgar manna, en þó æddu þeir svo geyst áfram ab liinir
hrukku fyrir. Skipabi þá höfubsmabur iibinu ab þoka
nær borgarvíginu og verjast þaban móti absókn hinna.
Var nú orusta sem áköfust. En mefan liöfubsmabur færbi
lib sitt undan, var hann særbur og fjekk kilfuhögg svo
hann fjell í valinn. SI<5 þá ótta á bæjarmenn og ílýfu
allír, en indur eitu meb óttalegu lierópi. þar fjellu rnargir
nýlendunienn fyrir þungum höggum inda ábur þeir nábu
víginu.
Nú heyrbti allir ab hershöfbinginn væri fallinn og var
þeirn þab rnikill karmur, En í sama bili kom öiluin saman
en bifja jafnfrsmt íiali ab fara hægt og varlega; enseint
mun máli þessu verba sigur veginn meb orbum einum.
þetta sumar hara Englendingar gefib þau lög nýlendnm
sínum, ab flest þau mál, cr ábur lágu lil dómþinga á
Eriglandi, skuli nú dærnd í nýlendunum sjálfum. En eitt
land er þab senr Englendingum teiiir nresta örfugt ab fá
frjálst og frifab, en þab er írland; þar hafa verib mörg
morbvíg og innibrennur í sumar, og var þó tdefnib eigi
annab, en ab enskir landeigendur höfbu látib bera út
nokkra íra, lindseta sína, er eigi höfbu lrorgab iandskuld
í tækan tíma. þetta hatur er aíleifing af fornu einræbi
EnEÍendinaa, enda mnn jafnan mikill sannleikur fólginn í
því orftæki, Bab Englendingur þarf sá ab vera er unnir
Eiigicndingum“. (Framhald síbar). .
lannalát.
(\bsent). 30. dag júníin. seinastl. dó merkisbóndinn
Sigfús Jónsson á Langhúsum f Fijótsdal 62 ára; haun
var stakur merkismabur í flestum greinum, búmabur gófnr,
setti (samari af sárlitlum efnuin, en varb fljótt efnafur
inabur og Biikib meir veitandi enn þyggjandi; hann var
vinvatidur og vinfastur, því hann var fasttryggur, þar sem
hann tók tryggb vib, en valdi sjer þá vel-
þann 2. ágúst andaf.ist kona hans þorbjörg Arna-
dóttir 65 ára; hún var og svo merkiskona í sinni röb,
ráfvond og gób búkona ab sínu leyti. þau áttu 12 biirn
saman oir óiu þau vel upp í dyggb og sönnuin Gubsótta,
þvi þau hjón tinnu Drottni rneb saunri trú og Gubhræbslu,
og höfbu jafnan lians blessaba orb um hönd meb allri at-
hygli, og liffu saman í hjónabandi f 40 ár.
(Afsent). þann 22. júií seinastl. andabist ekkjan Gubný
Björnsdóttir á Brúnahvammi í Vopnafirbi', 72 ára, og 28.
dag s. iu. systir liennar Solveig Björnsdóttir á Hróalds-
stöbum 7 3 árá gömni.
Systur þessar voru báfar mestu inerkiskonur, skyn-
samar, vel upplýstar og góbfrægar; bábar voru þær ein-
giptar, liff.n lengi í lukkulegu hjónabandi og voru jafnan
álitnar sómi stjettar sinnar; er svo mikill ættleggur af þeim
kominrt, ab þa:r munu iengi verba nefndar sem einar
hinar helztti a-ttinæbur Vopnaljarbar innbúa. Hin sí&ar-
nelnda átti alls 15 börn, og eru 9 af þeirn á lífi; en ab
mebtöldum barnabnrnurn og börnurn þeirra mun ættlegg-
urinn allur, sem af henni er kominn, vera yfir 100 sálir;
en nálægt 30 þar af hafa burtkallast á undan henni.
9 þ m. andabist hnsfryja Sigríbur Einarsdóttir á
Ytralaugalandi á 8‘tabarbyggb í Eyjafirbi, kona bónd-
ans þar Jóns Halldórsonar, sem hún halbi vcrib hart-
na:r 30 ár í hjóitabandi meb og þau eignast saman 7
dætur, hvar af 5 lifa en 2 eru dánar; hún var nær því
scxtug sb aldri, einstök rábdeildar, dugnabar og reglukona,
og ab þv( skapi háttprúb, og yíir höíuft sann kölluö
merkis kona.
170
um ab gjöra útrás og falia heldur hver um annan þveran
en hö ná eigi líki höffingja síns, er þeir áttu svo margt
gott ab þakka. Indur stóbu kringum vígíb og orgufu
siguróp. korn þeim sízt í hug ab borgannenn muridi æba
út aptur eptir ílóttann, því brá þeim mjög vib þegar hinn
fárnenni her æddi út úr víginu meb nxtkilli eggjan. Ætl-
ubu iiidur þeir væri nú hálfu íleiri enn áfur. Ribiubust
þá flokkar þeirra og veittu lítib vibnám og flýbu út úr
borginni.
Bæjarrnenn riíku flóttann langt uppíland; fjeil margt
á flóttanum af indum og rnargir urbn liandíeknir. Vib
þetta snjeru borgarmenn heirn aptur eu enginn fann liers-
höffingjann. Varb af þesstt niikill harmur iriebal nýlendu-
nianna og þótti útsjeb um byggö sína þar í iandi.
þorton gamli hafbi enga i <5, og strags sem dagnr
tjómafi kailafi hann saman alla hermenn, sem eptir liföu
og sagbi þab v»r hoilög skylda þeirra ab leita höfbingja
síns og frelsa liann, því vera mætti hann liföi enn.
Allir gjörfti góban róm ab máli þortons og fóru her-
menn af staö-, brutust enn inni búbir Indverja og ráku