Norðanfari - 01.10.1862, Blaðsíða 8

80
Nýlega hefur spurzt hinsab lát e:r.erit-prcstsíns sjera ;
Engilberts á þíngmúla í Skrifcdal Subunnúlasýslu.
T
1. Æ hvab daufians undirnar svfSal
0 hvab vina missir er sár!
sanna þab þeir sorgirnar líha
og sviptast maka dyggum í ár.
Ekkjur margar yndinu svíptar
á þig kalla, fahirinn írúr!
Einn þú bjargar, agar og typtar,
einn ert skjöldur fastur og múr.
2. Nú má segja, ab skar% er í skiidi,
og skemtan ö!l er farin úr sveil j
þar túkst heidur ver til en \iltli,
ab vizka’ og dyggh er flúin nm reil;
sjera IfBOii'ð vorn sálaha bezta,
syrgja rnegum lerrgi á |írr<*).
Han'ri vjer þekktum höffcingjann mesta ;
í helgum rann var trór sinni hjöih.
3. Allt hann bac sem prest einn má prýí)a,
prú?a sálu mef) dyggfanna krans.
IJann var einstrkur læknir hjer lýöa;
lofsverf) er því miriningin hans;
góijhjartaöur, gestrisinn, blíhur,
gufelskandi mamidyggba blóm.
Um þaf> vitnar ærlegur lýbar,
ab hans sái var dyggbug og fróin.
4. J>at) má kalla prestanna prýti
prútmennj?', sem lagfist í dvöl,
illgjörnum þó æran Itans svíti,
sem öiltrm vilja smánir og kvöi.
Tvíeggjaba tungan má þagna
og taliib lasla falla í grunn.
Útvaldir nú æru hans fagna
vib æhsta Drottins miskunar hrurn.
5. Allir þcir sem syrgja mef) sanni
og sjera gs«J*ði unntu af rót.
huggun Drottins hæfanha kamrg
hjartans glehi’ og mæbunnar bót.
Upphæfsanna algófi Fafjir!
ásjá þetta sorgfulla hús,
svo ekkjan sanni, einasta þaf) er,
ab einn sje Drottinn miskunar fús.
7. Sárt er aö vera særbur í hjarta
og sorgitriar bera heiminum í,
þá anzrib vii) skera alla manns parta;
sá algóbi Hevra bætir úr jiví
Trúin og vonin tii þín öll stendur
transtasti, bczti himnanna Guf !
fyrir þíns sonar sárt stirngnu hendur
sannan vjer erfurn lífsins fögnuf).
Ei var hverf hjer ást og trú
íertiríkum dyggfca halnum.
Frib hann heíir fengib nú
fögrum upp i dýrÖarsalnum.
Fyrir trúna ferska’ á Krist
fagurt var þjer heim ab liveríaj
gegnum daubann fórstu fyrst,
fribinn svo þú næbir ei'fm^-*-
Gubrún P ájgjjéffír
frá Vestmanrieyjuiu.
AULÍ8INGA E.
Samkvæmt skyldu get jeg þcss, ab rítemirimirinB
Dannebrogsrnabur Th. Danielsen á Skipalóni, guf í fvrra
sumar Grímseyjar kyrkju tólf ríkisdali, þessa 12 rdli. hefi
jeg mebtekib og þakka alúblega kirkjunnar vegna gjöfma,
eins og öllum þeim tnönnurn, sem um minn hjei veru tíma
haí'a gótinaiinlega sent henni áheitisgjalir.
Mibgarbi 1. ágúst 18C2.
S. Thómasson
Fundist liafa peninsar á Reykjaheibi; sá sem gctnr
sannab þab, ao haun haíi týnt þeiin meb því ab tilgroina
hjer um bil hvenær hann týndi, hve mikhr þeir voru og
í hverri rnynt og í hvernig nmbúbum þeir voru hafbir,
getur vitjab þeiira til undiiskrifabs, ab fráteknum fundar-
laurium og borgun fyrir þessa auglýsingu.
Skinnastöbum í Axarlirbi.
Sigurjón Jónsson.
Hinn 9. þessa mánabar tapabist í verzluuarhúb kaup-
manns P. Th. .lohnsens á Akureyri lítil pappfrs a“kja
mcb demanti (glerskera) í. Sá sem kynni ab liafa fnndib
eba finnur öskju þessa, iim'oifcst að gkila mjer deinautiri-
um mó;i ríflegurn fundarlaunam.
Fribriksgáfu 23. oklóber 1862.
Sveinn þórarinsaon. t
Af því svo margir vitja Erlindar Arnasonar vimui-
j manns míns, til þess ab vera yfir og bæta skepnum þegar
| ciitlrvab gengur ab þeim, án þcss þó ab þægja mjer
nokkru fyrir viunumissir þann er leibir af þessum frátö'-
um hans, svo gjöri jeg hjermeb kunnugt, ab jeg Ijæ liann
engnm til þeivra erinda eba annara, neuia full boigun
komi fyrir.
liallgilsstöbum 27. dag októberm. 1862.
Sigurbur Magnússon
Nori urlands póstur.
Leibr j e 11 i n g. BIs. 68 14 1. a. o. !es IieSíta.
tiitjandt otj tihynjiluriitatinr ISjörik •iön«>K«n.
PrentHÍJur í prflntsmifcjuimi á Akureyri, 15. M. S t « p háD f þu n.
171
þá á flótta en fnndu þó eigi höfbingja sinn þelr leitubu j
þantt dag allan og svo um nóttina, gneru síban heim- i
Jeibis vib svo búib og ætlubu indur hefíi náb höfbingjan-
um og tekib hann af lííi.
þetta var þó öbruvísi en þeir æt'uba. Poccahontas
haíbi horft á bardagan og tók vandlega eptir ö,íl« i
lem vib bar. Hún sá hcira Játvarb fulla og þá landar
hennar voru komnir á flóttann gekk hún í valinn og fann |
höiubsmann mcb lifi, en lá f óviti. IJtln batt og þvobi
sár hans og bar Iiaim skanimt burtu úr valnum; Og þá
hann raknabi vib, studdi hún hann ýntist eba bar upp meb
fljótinu frá borginni þangab til hún kotn þar ab fy'skni
t hellisskúta mebfram ánni. þorbi hún ekki ab færa hann
inuí borgina, því lnín bjóst vib ab landar sínir kæmi
aptur og legbi bæínn í eybi. Ilerra Játvarbur var mjog
ábyggju fullur ab hann var nú fjærri rnönnum síntim þegar
þeir voiu staddir í mestum báska þó þur?i hann ei aö
suúa til borgarinnar meb því hann var ei heidur gangfær
iyrir sáruiri síniim
Poccaliontas hjúkrabi honuin sem bez! litín gat, safn- ;
172
abi lækninga jurtum ab leggja vib sár hans ogsúrumald-
inum til svölunar í sárasóttinni. Ekki vissi kún hvernig
bardaginn hefbi endab og þoibi því aldrui ab kuma nærri
borginni til ab njósna um þab og forbabist ab láta nokkur
spor eba merki þess sjást hvar hún gekk.
Pow.hatlan hafbi gáb þess gb. höföiifgL r.yJ.'íuduinanna
fjell í bardaganum, en vissi hani\ var eigi á valdi sinna
manna. Ilann saknabi og dóttur sinnar.
Eptir nokkra daga komu fribmenn frá cnglending-
um, er kaupa vildu hoffcinga sínum lausn, því þeir attlubu
hann væti í höndum inda.
þá grunabi Powhattan, ab liöfubsinabur væri á hfi
og mnndi dóttir sín vera hjá honum, vænti þvf ab sjer
mætti enn aubnast ab ná honum og hefna grimmilega á
honum þess ab hann tók af lífi hinn göfus’asta mann ætt-
arinnar Jukka fósturson hans og ná aptur barni sínu er
hann elskabi svo hcitt, Hann kallabi því til sín alla
heztu njósnarmenn ættarinnar og skipabi þeim ab leita
allavega scm vandlcgast litifubsinanns og dóttur sinnar.
(Framliaid sííar).