Norðanfari - 01.06.1863, Blaðsíða 4

þungbært þótti rojer
þegar útborin
Toru síbsta sinn
úr sínu húsi,
svo var sem svibi rojer
sár lim hjarta
og undir ýffust er
áíur reynt hafði
Horfin cr hryggb úr
hjarta mínu
angurs tár öll
af augum þerruí)
sár mín og sviöa’ í
sanna heilbrygöi
leitt hetir Ijufur
læknirinn meina. 1
Tengdason tryggur
titrabi af harmi
systur syrgjandi og
safnaíur vjna,
heitum úthelitu
hryggbar tárum
fórn þá fram báru
fyrir Ðrottinn.
Gædd er jeg gna'gtura,
í Gufci Ijúfum,
óskir; scm aliar
uppfyllt liefir
fullsælu fjekk jeg
fjársjóö á himni
er a& eilílu
eyöst ei getur.
Sorglegt var ab sjá
og sama aí> heyra
nær er náklukkur
neyttu hljóba,
og duldi hiö dimma
djúpib grafar
vini vora, sem
vissum kærsta.
Heibur þeim hassta
hitnna kongi
syng jeg síteilt
meö syni mínum
er sjer á örmum
englar bera
kennslu svo kærstrar
kunni uö njóta.
Meinti eg ab mundi
mjer fyrir augum
angurs atburbur
ávalt standa,
en þá upprann fur
innri sjónuin
geisli gefinn af
Guölegri mildi.
Er sem jeg hana
f anda sjái
ásamt útvöldum
endurlifnaÖa,
fyrir frelsara
frammi þjóna
skrýdda skrúöi
skýru rjettlætis.
Eins er og opnist
eyru sálar
og hrífi burt harm
úr hrelldu brjósti,
er mig opt svo hjer
ábur kætti
vinsamlegt viötal
vara hennar;
„Mæbst ekki móöir
af missi þínum
gakktu til gleíi
og grát þinn stiiltu
enn ert þú umkringd
ástvina flokki
er þjer aÖlijúkrun
í elsku veitir.
Allt er lijer eining
andans bundiö
lagmíöar fytlst í
lriíar heimkynnum
sem Guö er sjálfur
sól og birta
lausn vor lækning
líf og gleöi“.
Eg viö ávarp liiö
unaÖarlega
huggun heilnæma
hlýt aö finna
er jeg í anda
umgengst meö dóttur
og sje þá sælu
sem hún meötekur.
því mun jeg þreyja
í þolinmæöi,
stundina stuttu
og stilla tiega
er GuÖ alvitur
ætlaö hetir
haldist jeg hjer
á hryggöar landi.
En hin æösta von
yfiignælir
furid hennar fá hjá
Frelsaranum
kærleikans kossi
er kveöjumst nýjum
ástkær dóttir og
elskandi móöir.
Móöirin.
illaimalát.
(Aösent), Hinn 12. ágúst f. á. anda'ist merkismaöurinn j
ekkillinn Bjarni Rafnsson, aö Núpsdalstungu í MiÖtiröi innan
Húnavamssýslu, harlnær 87 ára gamall; mikiÖ guöhræddur I
maÖur og háftprúður til oröa og verka; vel aö sjer í öllu,
sem hans siötu sómdi, íróöur og staklega niinnisgóönr og
þaö framm á hæstn clli, blíöur og skeinmtin í allri umgengni,
og þó aö hann væri blindur yfir 24 ár, lijelt bann þó sínu I
lífs og sálar fjöri, svo aö furöa þótti; hann var iánsmaöur j
og fjesæll maöur, var því ávalt mikil sveitar stytta og mörg- !
um til liös í nauöum þeirra. þessi heiöursinaöur rnun hafa I
veriö fæddur áriö 1775 aö Fornastööum í þingeyjarsýslu af j
bændafólki í beldri röö, Rafni lireppstjóra Bjamasyiti og GnÖ-
rúnu .Jórisdóttur, sem þar bjúggu; 7 ára gamall misti Bjarni
sáiugi iööur sinn, móöir hans giptist áriö eptir Markúsi
Markússyni og meö þeim fluttist hann aÖ Lóni í Hörgárdal, 8
ára gamall og ólst upp hjá þeim, þangaö til hann var 18
vetra. Uin þær inundir flutti Markús sig bnlerlum aö MarÖar-
núpi í Vatnsdal, þaöan aÖ Forsæludal og var þá Bjarni sál-
ugi meö hoimm; dó Markús þar og varÖ þá Bjarni sálugi
tyrirvinna móÖur sinnar. Alls var hann í Forsæludal
9 ár; eptjr þaö fór hann aö Guörúnarstötum og giptist þar
Ásgerfi Olafsdsdóttur, sem þar var hjá móÖur sinni Margrjetu
Magmisdóttur, prestsdóttur trá llöskuldsstöíum, setn lijó þar
þá sem ekkja eptir mann sinn Olaf sáluga Jónsson. Bjarni
sáiugi bjó 13 ár á Guöiúnarstööum þaðan flutti hann 1819,
búferlum aö Núpsdalstungu. 22. júní 1845 missti liann konu
sína AsgerÖi, bjó hann 1 ár eptir þaö; hefir hann síÖan a 17,
ár, veriö hjá syni sínuin heiÖursmanni Bjarna bónda a Núpsdals-
tungu, til dauöadags. Bjarna og Ásgeröi varÖ 9 barna auöiö,
eru 3 nú á lífi: Bjarni, Magnús og Olafur, þau voru í hjóna
bandi 39 ár en Bjaini bjó 40 ár meö stakri búsæld. Iiann
haföi mörg ár veriö mefbjálpari í Grímstungusókn og lítinn
tíma hreppstjóri í Torfustaöa hreppi, um þær mundir aö hann
missti sjónina.
(Afcsent). Nóttina milli þess 21. og 22. desember 1862,
andafcist konan lialidóra Markúsdóttir á Naustum í Eyjatiríi
á 67. aldursári. Hún var fædd 2. ágúst 1795 á Bitru í
Kræklingahlíö, og giptist eptirlifandi manni sínum Birni
Friörikssyni 1844. liún var lengst æfi sinnar í vist lijá
óvifckomandi, og vann sjer meö dugnaÖi, trúmennsku, kappi
og sívakandi ástundun hylli og velvild húsbænda sinna; því
vilji hennar var jafnan aö þeim gengi allt í hag , og verk
hennar fengi og bæri sem mesta og bezta avexti, liver sem
í hlut átti.
Halldóra sáluga var í mörgu tilliti merkileg og mörgum
fremri, hún var astrík eigiiikona, sanngufchrædd, fióm og
raövönd, til munns og handa, trygg og vinföst. hjartagóö
og meöaumk unarsöm viÖ alla er liún vissi aö eitihvaö amafci
aö, og vildi öllum gott gjöra, ef kringumstæfcur og elni hefíi
ekki opt strítt þar í móti; líka haffi hún afbragfcs góöa
námsgáfu, og jafnan var benni kært aö hafa andlcgt ylir,
cnda mnnu fáir kunna jafnmikiö af andlegu og hún kunni;
víöa var hlín lieirrra í ritninþunni og gömlum bókum, frá-
bært minui og eptirtekt haföi húti til aÖ bera, einkum viö
andlega hluti frani aö hinni síöustu stundu lijerveru sinnar,
líka var henni vel lagiö aö kenna únglingum, enda tókst
henni meb ^stakri alúö áluiga og þolimnæfci, meir í því efni,
enn mörgum öfcrum. Hún var afckvæfca söngkvennmafcnr
allt fram á hin seinustu ár, fremur var hún frífc kona áfcur
enn henni fór aö fara aptur ; aö jafnafci glaflynd og gófclynd
og bar ma-fcu lijervisiarinnar meb kristilegri þolinmæöi Og
tók hvert mótkast, er fyrir hana korn á lífsleifcihni, sem
kærleiks ríka bending frá gufi, í einu orfci afc segja haiöi
hún gáfur al' guöi þegiö til sálar og líkama alkvæða merkar,
er huu líka brúkafci eins og sannkristnum ber, hreinskilin
og ráfcholl viö alla er þess leitufcu,' og sagfci meiningu sína
mefc emurb, hver sem í hlut átli, Eptiriifandi ektamaki,
ásamt öllum skildum og vandalausum er hana þekktu, og af
henni kyiini höffcu, heifcra og blessa miiming hennar hjer, en
hún ásamt guös útvöldum lofar og prýsar löfcur iniskunsenid-
anna íyrir hástóli lambsins um alla eilílÖ.
(Adttint). jii'ss ér ádnr ad nins getid i „Tsordanfara*, ud Ai-
mu-udur Arotton d Hamri i Laxárdal, andaiist hinn 7. nói br.
J, á. 26 ára tid altln, oj vaid fljólt vm haun á ýcrd til
Ilúsaviltur
Kn tiifd því Asmnnrlur nj/ngi tar mnrijvm jrfuoldrvm
iínmm frvmri, þegar á al/t er litut, shal hans hjer gehd int-d
Jám ordiini.
Ásmvndur ólst vpp rid ydjusemi oy reij/n í æshu siuni í
foreldrahúsum , oij iiud þri lundin var spók utj þrekmikil,
Ijartalaijid rádvant otj yudrækid, ástuiirluiiarsemin Jrainúr-
skaranrti, til ad tij/a sjer allrar þeirrar þekkingar, sem hann
áleit ad yrdi til einlivers sóma edvr yagns — þótt heilsan
væri jajnau tæp —; pá var Asmundur sálugi ad allra dómi
sem nanit þekktu, urdtn eiuliver inedal htnna efnilegiistn aj
vnyvtn mönnum, og vrrtist af allri háttsemi hans andrádid,
ad haitn munrti veula merktsmadiir ef nidiir hefdi nnnist til.
Hann var helzta oq hezta adstod viódttr srnitar, og stjornadi
húi hennar mt'd fyi'irhyyyju oy duynadi, oij er þvi ehlti hyn
þó/t iiiódtr treji þann sun, sein vartd hejir liji siiiu til shylau-
icektar, hyjjtleyrar hrúknnar tímans. oy knstileys vndnbún-
tnys undtr etljdma; — en —
liót er ad ástfólijin niji
þótt aiiyiiin sje huijin,
eilijrar tmunar iiýtur
i útvaliíra sœlu ;
bót er þó hrjóst nýsti harmur
aq beytji sár iretji,
senn verda sainjnndir vina
oy sory snýst i yledt.
Fjármörk.
Sneitt fr. hægra; Lögg fr. viristra. ^Bicnnimark B. J.
Bjarni Jónsson timburmaÖur á Akureyri.
'J’vírifaÖ í sneitt fr. hægra; Tvfrilaö í sneitt fr. vinstra.
Biennimark: K |> S.
Kristján þorsteinSson á Breiöumýri í þingeyjarsýslu.
Kiyaudi oy ábryydarmadur Björii JoilS&Uil.
Froutafcur í prentsniifcjuiiUi í Akureyri. B. M. 8 t epháu n on.