Norðanfari - 17.09.1870, Page 1

®- Am
AKUREYRI 17. SEPTEMBER 1870.
(Pramh. af ritgjörb herra E. M sjá næsta bl).
Abalókostinn á þessari þý&irigu N Test,
ofíslenzkulega eBa hversdagslega orþfairi,
ónákvæmni þá er á var þý&ingunni hafa
ri,í hinir sífcustu þýfiendur svo ab kalla alveg
ai’numife, netna hvab þeir hufa faiib linlega
r>ieb hinn fyrri gallann í fáeinum hinum stná-
vægustu og óverulegustn atriímm hans. Hafa
þeir gjört vib eitthvab milli fjögur og fimm
þósund vess f N. T. og hvervetna breytt til
batnabar. þab sem enn stendur til batnabar
hefir enga afra en smekklega ehi málsfegurb-
arlega þýbingu. fiar senr hin nýja útgáfa
sleppir úr textanum lijer og hvar orbi og ináls-
grem — á sárfáum stöhinr — sem haldib er
í ensku biblíunni, þá ber þess a& gæta afe
þab er ekki úrfellt af hirbuleysi, eins og enska
b blíufjelagib hrfir verif) frætt um, heldur af
því, a& fy|gt jiegr veriþ hinum nýjustu og
vöndu&usfu þýzku útgáfum frumtextans, er
s'°Ppa þeim orbum og málsgreirmm, og fylgja
* því sumum hinnm elztu og beztu handrilum
N; T. þýf ing N T. frá 1866 er aí> öllu sam-
‘oldu hin nákvæmasta þýiing þess er íslatid
hefir átt, og bib jeg menn rannsaka fyrir sjálfa
S|g hvort jeg hermi hjer ekki sannleika, meb
þv þa& er óvinnandi verk í blabritgjörb af)
íeifea fullar sönnur a& því máli.
þeir sem segja ab ísland hafi verib biblíu-
'aust land síban 1826 meina uú víst varla ab
Island hafi orbib hundheibib vib þá þýbingu
þó sú hugsun rannar virbist liggja sem næst
n utt er aubsjáanlega hugsunin ab N. T. Iiafi
þa l.ætt ab vera Gubs orb, meb þvf sá biblíu-
text, varb Bverri en ekki neitt“. Á þessu
^ x Tlm 8°mu ^önnum engin bót rábin
me agfæringunum frá 1866. og því er þab
eij ei^a þab víst ab öllum íslendingum,
i a, bibja og deyja eptir þessum biblíu-
exta yerbi hrundib í dómi alls holds til hel=
tis íyiii ab hafa fylgt honum, eba rjetlara
*agt ntálfætinu á honum. Htigstinin er sú
F 6r ‘*e^’ ^efr sÍefe & prenti lengi.
... I'"n þab f sjálfu sjcr, þá er sú
bótin ab hnenr „ „ . , ,
.... , “ g e t u r ekki fylgt máli hjá
hofundi henrar ef t,„ ... . .
hann vdl heita Imgsandi
macnr, og mun jeg bráb..^ - , , , ,
J s uraoum syna ab húner ab
eins gálaust hugsunarleysi
Alhr sem bera satnan biblíufexta vora frá
1584, 1826 og 1866 munu játa ab þeir færi
alltr Gubs opinberaba orb, þess anda og
^nnleika Ef mem. játa þessu þá hafa menn
ka jatab því ab þeir sje allir hæfileg leib-
e,,1|ng ui VOrrar sáluhjálpar, og ab hver sá
sem trúir finna muni trú sinni jafn Iitla hættu
nna hvort scm hinnm fyrsta öbrum efa þribja
sr fyIgt. Mjer er ab minnsta kosti alsendis
omögulegt ab finna afcra tru kennda i útgáf.
1826 og 1866 en í þeirri frá 1584. Sje nú
þetta rjett hugsab _ .
gbao —. og verj, a|,ta þa{,
rjett hugsab þangab til mi„, r . , .
, 111 n'jet er færbur hetm
Bannur tint ab bab
, , Je rangt — hvar hafa
T“" r"r Þv’'of'" “y"« «< •»
, 3 “ '\emea ‘' Mlf«, aí
ingurmn verbi fundinn íklæddur fölsku brúb-
haupaklæbi, og verbi honum hrondtb í eilífa
ordæmingu er til dómsins kemur, meb þá trú
°g von sáluhjálpar sinnar er honum innrættist
f þessu lífi, cptir þýbingunni frá 1826 cba
1866, þegar enginn efi getur á því leikib ab
útt hefbi hlotib ab verba hin satna eptir Gub-
brandar biblíu? Menn skilja þab ab jeg tala
hjer um þá er vatidab hafa líferni eptir kenn-
ingu ritningarinnar frá 1826 eba 66 af öllu
megni. Hinir koma hjer ekki til orba; því
þab getur víst meb Gngtt móti verib æilun
nokkurs manns, ab sá verbi sælastur í dómin-
ttm er fallegast biblíumál gctur þulib, því þá
ætti guMeysinginginn á góbu von ef hann ab
eins nennti ab iæra bibi. þetla er reyndar
beinlínis hugsunin í ritgjörb þeirri frá Oxforb
er kom í þjóbólfi (27—28 bl. þ. 4.), en jeg
vil einskis lesara fyrirmynd vera í ógóbfýsi
lestrar, og te! jeg víst ab skilningur minn sje
lijer bæbi sannur og sanngjarn: ab ætlun rit-
arans hafi jeg rjett skilib, en hugsun hans sje
hreint gáleysi og gapaskapttr.
En nú'mutiu menn sjiyrja: er þab ekki
alsendis naubsynlcgt ab málib á biblíunni sje
bæbi nákvæmt og fagurt. þessu verb jeg ab
svara meb jái; en meb þeirri vibbót ab þab
sje öldungis ekki naubsynlegt eins og t. a. m
herra Gubbrandnr Vigfósson fer fram á, til
sáluhjáipar vorrar. því fegurb málfærisins
sncrtir ekki sálu mannsins er hólpin skal verba
þeir sem gjöra málfærib ab abalatribi sáltt-
hjálpar vorrar, eins og gjört er í Oxforbar-
greininni gleyma alveg þessutn gnindvallar-
atribnm þess ntáls: ab sitt er hvab hluturinn
sjálfur og lagib á honum, efni í bók og mál-
ib á hentii, orb og hugsun, andi og stafur,
sýnilegir hlutir og ósýnilegir, hitnneskir hhitir
og jarbneskir; þeir gleyma því, ab hin lögun-
arlega ebttr ytri lilib, orbfæri biblíunnar snert-
it' ekki þann gubdómsneista mannsins er vjcr
nefnttm sál, hverrar Ijós og líf er a n d i Gubs
orbs og sannl eikur, heldur ab eins þatt
skilningarvit anda vors, ef jeg má svo tala,
er vjer nefnum skyn og skynhragb, sldlning
og skiljandi. Vjer rhuniira þá allir þar á sátt-
ir, ef vjer frerum heim til biblíunnar þab er
jeg hefi nú sagt, ab sitt sje hvab gubdómieg-
ur sannleikur eilífs lífs, hinn heilagi andi af
hiinnum ofan er andar ab oss von sáluhjáip-
ar vorrar í þeirri bók undir hjúp mannlegra
orba, og sá frágangur er þessi orb hafa Vjer
muntim og allir á þab sættast ab andi lielg-
unar o? heilagleikans mttni varla verba oss ab
eilíftt dómsáfelli ef oss hefir öblast sú náb ab
liafa fengib hann mebtekinn fyjir lestur nýja
Test. frá 1866, og sömuleibis, ab mantileg
orb muni vart fá því orkab ab gjöra aimátt-
ttgan Gtib himins og jarbar musterisrækan —
eba biblíurækan ef menn vilja heldur — þó
ab þau sje ab sumra áliti nteiri ófnllkomleg-
leika háb í einni útgáfu hinnar helgtt bókar
en annari. Vjer rnunurn og flestir á þab sátt-
ir ab Gubs orö sje ekki málfæri eba orba-
hreimur er vinni himininn bví greibar sern
hann er hljómfegri — nei þab er kraptur
Gubs til sáluhjálpar hverjum sem trúir; þaí>
er a n d i og 1 í f en ekki' dej'bandi staf-
ttr. Loks munu allir meb mjer játa ab
málfæri ritningarinnar eigi engan verulegan
þátt í sáluhjálp mannsins. þab snert-
ir ab eins þann eiginlegleika anda vors
er vjer köllunt fegurbartilfinningu (smekk), sem
oss er geíin af Skaparanum til ab njóta feg-
urbar lífsins og náttúrunnar en ekki til þess
ab verba leibtogi sáluhjálpar vorrar þetta er
hert cr vjer gætum þess hve frábærlega henni
er misskipt. Hún er gefin sár-sárfáurn í mikl-
— 71 —

um mæli, flestum í sár litlum mali en mý-
tnörgiun öldungis ekki væri þessi gáfa, sem
ein fær darnt um fegurb máls og orbfæris
ritriingarinnar, ætlnb oss til sáluhjálpiegs leib-
toga þá væri slík rábstöfun eiu af iífsins sorg-
legustu rábgátum ; því svo er ebli þessarar
gafu undarlegt, ab þab þykir einum fagurt
sem öbrtim þykir Ijótt og væri undir henni
komin sáluhjálp vor mttndi opt svo geta ab-
boiib ab þar þætti einum opin hintin fyrir er
annar sæi ab eins opib helvíti Láti menn sjer
ekki detta í hug ab jeg vindi hjer vib httgsun
nje orbi nokkurs nianns ; jeg licfi meb beinni
httgsun sýnt hvar menn leuda ef menn rekja
skynsamlega og eptir rjettum hugsunarreglum
Oxforbarritgjörbina í þjóbólfi. þó ritaranum
hati aldrei dottib þab í hug sem beinlínis rekst
af orbum hans, er hann ab minnsta kosti hlaut
ab vita voru stór og alvarleg, þá sýnir þab
gáleysi hans og abra tiginlegleika hugsunar
hans eiin lakari.
Þegar menn segja ab gubsorb sje þab
helgunar klæbi í hverju safnacirnir koma fram-
fyrir Gub í bænum sínum, þá er þeita satt,
ef Gubs orb á ab tákna hjer anda Gubs og
sannleika, er sái ibrandi syndara hefir náb ab
skrýfcast í fyrir abstob nábar Heilags Anda.
þab Gubs orb er engu fremur ab finna í bibl,
1584 en t bibl. 1826 og 1866. En ef þab á
ab þyfca þab, sem frjettaritarinn frá Oxforb
ætlast til ab þab þybi, málfæri ebur orbfæri
ritningarinnar þá er slíkt ab eins fiá mælgi
sem á sjer engan stab í skynsamlegri hugsun.
Af öllu framansögbu munu menn skilja,
ab gersakir þær er lagfcar hafa verib til lasts
ýmsum löndum vorum fyrir þann þátt er þeir
hafa átt í biblíu þýbingum fslands eru af fölsk-
um, ab jog ekki segi ógóbgjörnum, rótum
runnar ; ab dómar sumra um nýju þýbinguna
eru í ýtrasta máta ósanngjarnir; ab skobuti
siitnra á sambandinu, miili málfæris og anda
Gubs orbs er svo hriuglandi ab hún hrynur
urn koll cins og satid-reist hús er skynsam-
leg Iiiigsun kemur vib hana ; ab í öllu er
kemur fram í grein þjófcólfs frá Oxforb kenn-
ir fráhærs gáleysis og ofdirffcar er menntub-
um manni er alsendis ósæmandi ab eiga ept-
ir sig á prenti. Menn munu og skilja ab jeg
áiít í hæsta máfa æskilegt ab mál og orbfæri
ritningarinnar sje sem fegurst svo ab smekk-
ur ebur fegurfcartilfirming manna finni sinn un-
ab í orbfæri fyrirheitanna um leib og sál vor
nýtur af þeim himneskrar svölunar og hugg-
unar; því þó málsfegurbin sje ekki meb neinu
móti sáluhjálplegs efelis þá er hún þó æskilegt
mefcal til ab hæna menn ab lestri biblíunnar,
ef efni hennar nægir ekki til þess. Enn frem-
ur álít jeg ab hin sífcasta hiblíu þýbing vor
sje stórt stig áfram til fullkominnar þýbingar,
þab er ab segja, ab svo ntiklu leyti sem þýb-
ingar gela orbib þab. Og gegnir þab aliri
furbu hve vei tveir einir önnum kafnir nienn
liafa leyst verkib af hendi á hinum stutta
tíma cr þeim var settur til þess í stab þess
ab vera „þjóbarhörmung“ (publie calamity) eins
og útlendingar hafa verib fræddir um ab biblíu
þýbingin frá 1866 sje, er hún í augum Gubs
og manna þjófar blessun þegar á allt er litib.
þab hefbi verib æskilegt, ab máli þessu
heffci verib hreiít frá öndvcrbu, opinberlega og
meb hæfilegri stillingu og þcirri alvörugefni er