Norðanfari - 17.03.1871, Blaðsíða 3

— 29
at>di, geti af ráðið um tilhögun prentsmiðjunnar eptirleiðis, er nauðsynlegt að forstöðu-
^efndin fcngi að vita árangurinn af áskorun þessari fyrir fundinn.
Akureyri 24 febráar 1871.
Prentsmiðjunefndin.
G. PORTEUS ROAÐ, MAIÐA HILL W.
London 28. eeptember 1870.
(Framh).
Nú voru úrræbi hinna nýju manna skjút.
^ánudagsmorguninn eptir þenna mikla sunnu-
ðag kom út stjórnarblab hins frakkneska lýbveld-
(Journal official de la Republique), með þessu
áVarpi til þjóbarinnar : „Frakkar 1 þjófcin hefir
hafnab’því þingi er hikabi sjer ab frelsa land
,''ort er hættan gein yfir þv(. Ilún hefir heimt-
ab lyímtjórn. Vinir þeirra, er gjörst hafa odd-
Vitar lýbstjórnarinnar eru ekki í völdum, en
Vofea. LýÖstjórnin sigrabist á árásum erlendra
trvina 1792. — Nú er lýfcstjórn hafin og henni
lýst yfir. Stjórnarbiltingin er framkotnin til
þess afc vernda rjettinn og vaka yfir því afc
opinberum hag þjófcarinn sje borgifc. Borgar-
ar, vakifc yfir borginni sem yfcur ber afc vernda.
A morgun niunufc þjer verfca mefc hersveitum
þeim er hefna skulu ófara vorra“. — Nýtt
íáfcaneyti var og þcgar stofnafc voru í því
þessir tíu menn, efca rjettara níu ef Trochu
kerforingi, sem er afc ejns yfirstjóri Parísar-
hersins, er látinn ótalinn. dules Favre, utan-
^’kismál; Gambetta innanríkismál. Leflo her-
foringi, landhermál Fouricbon sjóhermál, Cre-
úrieux, dómsmál. Picard, fjármál. Jules Simon,
Irennslu og kennimál Rlagnin landbúnafcar-
•úál. Dorian opinberar byggingar. Opifc brjef
var og þegar útkomifc, er lýsti því yfir afc
þjófcþingifc væri á enda, og Böldungaráfcifc“ og
forsæti ríkisráfcsins. Ntí var hverjum er vildi
ejörtheimilt afc smífca vopn og selja, en stíkt
Var fyrirbofcifc á dögtim keisaradæmisins, öfcr-
úm en þeim er þar til heffcu keisarans náfcugt
leyfi. þess vegna var Frakkland líka svo
vopnþrotifc nú. Og en ein lagabót var sú afc
allar syndir og glæpir gegn hinni gengnu stjórn
Bkyldu mönnum fyrirgefnar, voru dýílissurnar,
Sfafir frelsisins.opnafcarog risu nú upphinir rjett-
látu og gengu mefcal fólksins. Nú var þá
þjófcstjórnarbragur kominn einu sinni á þjófc-
Iff Frakka, og bar þafc nú milli þessa og
fyrri vifcburfca af sama tagi afc einskis manns
hlófci haffci verifc út hellt, nje nokkurs manns
litnur verib lestur. En þcssa stjórnarbylting
þefir borifc upp á svo raunalega daga, og má
«igi vita, nema afc kröggur Frakklands verfci
þenni afc aldrtila og afc einhver nýr „fjelags-
Iousnari“ verfci seztur á hifc valta hásæti áfcur
«n vifc er litifc, Margir, og líklega flestir nema
■^apoleons svarnir vinir, halda afc þessi bylt-
ing verfci endingargófc; en til þess virfcast mjer
fáar líkur. Frakkar eru þjófc sem unna frelsi,
lýfcfrelsi og 6tjórnar fyrirkomulagi þar á grnnd-
VÖllufcu bezt allra þjófca, en þá skortir þafc,sem
útn fram allt er þörf á þar sem slfk stjórnar-
®kipun er, og þafc er lag til afc fara mefcal-
Veginn, afc einu leyti, og hins vegar afc halda
stranglega afcgreindu persónulegu gefcríki og
»Pólitiskri“ sannfæringu, efcur mefc öfcrum orfc-
úm afc geta haldifc fram sannfæringu sinni mefc
fjöri, kappi og kjark án þess afc verfca bál-
•eifcur og sctja allt í uppnám, er í uppnám
kenist. þafc er enn einn eiginlegleiki er P',rakka
úkortir til þess afc geta orfcifc nokkurntíma lýfc-
Btjórnar þjófc. þafc er þolgæfci og lag á afc
láta tímann vinna mefc sjer, þafc er afc segja,
þegar svo stendur á, afc þafc sem þeir berjast
fyrir er líklegt afc vinnist, og vinnist vel á
endanum. Sjái þeir vinninginn fyrir, þá er
bráfcræfci þeirra þegar uppi og þar mefc líka
opt vinningurinn farinn. En allt þetta yrbi
ekki svo skafclegt ef nokkur frjáls stjóm yrfci
nógu langgæfc hjá þeim til afc hæna afc sjer
þjófcina svo afc hún tæki fastri trygfc vifc hana.
Oeg er hræddur um aö þcssi frjálsa stjórn
Sem nú er nýfædd hjá þeim, nái aldrei þeim
stldurþroska, afc hún fái afc fagna þeirri þjób-
bylli, og er þó ólíku saman afc jafna, ánaufc keis-
SradæmisinS og frelsi þessarar stjórnar sem nú er.
þegar eptir bardagann vifc Sedan bjóst
•úeginher þjófcveria sufcur eptir á leifc til Par-
fsarborgar. Er þar stutt yfir sfigU aj) fara,
afc þeim varfc engin vifcstafca sýnd á leifcinni,
en París bjóst nú af öllum kröptum til mót-
Varnar. Skógar og hús öll utnhverfis París
mönnum þóttu geta orfcifc þjófcverjum afc
kaeli hafa verifc eydd og brennd, en lítifc telja
inenn muni verfca gagn afc slíkum aufcnum
fyrir Patis. Prússar hafa nú umkringt borg-
ina hvervetna óvígum her og verfcur engu
komifc inn í hana nje út úr henni. Hefir
slegifc í smábardaga millum þeirra og herlifcs-
ins er utanborgar er inilli víggirfcinganna og
smá hervirkja er um utanverfcar víggirfcingarn-
ar iiggja. Hinn 20. þ m. varfc allhörfc or-
usta vifc Sceaux; ljetu Frakkar þar sjö fall-
byssur og allt afc 3000 hertekna menn. Prússa
konungur situr f Ferrieres sem er höll Rot»
schilds barúns og hann kvafc hafa bofcifc kon-
ungi til afcseturs, hifc lang skrautlegasta höffc-
ingja setur umhverfis París, fimm hnattmílur
efca svo austur af borginni. Júles Favre og
Bismark greifi áttu hjer fund þann 21. þ. m.
til afc tala sig saman um frifcarsamning. En
er Bismark heimtafci afc hervirki þau er stæfcu
í vegi fyrir vistaflutningum til lifcs Pníssa
skyldu gefin upp, mefcan vopnahlje stæfci, af-
tók Favre, efca rjettara stjórnin, slíka kosti og
kváfcust heldur vilja sjá París til ösku brennda,
en afc Strasburg og önnur varnarvirki þar
nyrfcra yrfcu gófclátlega fengin Prússum í hend-
ur áfcur en til fulls væri reynt mefc þeim. þar
vifc stendur og er líklegt afc stjórn þessi fái
brek er hún beifcist, og afc sumir hlutar borg-
arinnar verfci afc öskuhrúcu um þafc er lýkur,
nema Prússar láti sjer nægja afc sitja utanum
hana og svelta hana til afc koma viti fyrir
stjórnina. En þafc er nú nokkurnveginn ljóst,
afc þjófcverjar muni gjöra þann kost frifcarins
vifc Frakka, afc fá Elsass og Lotringen aptnr
sem verifc hafa undir veldi Frakka sífcan 1648,
og þafc stingur Frakka sárast — Hóta þeir
þvf afc berjast lieldur til sífcasta manns en afc
láta einn þutnlung af landi sínu efca einn
stein úr hervirkjum sínum í hendur skrælingja
sem þeir nefna þjófcverja. Auk þessara landa
heyrist afc Prússar muni heimta hálfan flotann
og 2,250 milljónir ríkisdala. Ekki er nú
gamanifc gefifc! Frakkar scgja menn afc bjófci
afc borga fjefc, láta hálfan fiotann, og brjóta
nifcur víggirfcingarnar og hervirki öll um Metz
og Strasburg. En Bismark segir nei. Látifc
þifc löndin og kastala þessa, og svo getum
vifc talazt vifc. Og er þafc varla tvísýnt mál
afc svo muni fara afc leikslokum.
þjófcverjar hafa safnab enn nýrri hersveit
heima fyrir, um 50 000 manns, er fara á sufc-
ur á Mifc-Frakkland, til þcss afc verfca svo
sem bakskjöldur hersins er situr um Parísar-
borg. Segja fregnirnar afc þessi her eigi afc fara
hrab-göngum sufcur eptir Saðne dalnum og
stöfcva lifcsafnafcinn er Frakkar hafa vib Lyon.
Til forustu þessa lifcs er kvaddur Vogel von
Falkenstein, er verzt Ijek Hannovers menn og
sufcur þjófcverja 1866 , og var þó ávallt lib-
færri en óvinir þeir er hann átti vifc. Hann
er harfcvítugur mafcur og óhlífinn vifc þá er
hann sigrast á, og gekk hann svo liart afc
Magdeburg 1866, afc borgmeistarinn drap sig
úr örvæntingu sökum ósveigjanlegrar harfcúfcar
hans, og fer hann varla dúrimjúkum höndum
um þá Sufcur-Frakka ef í hart slær. Hann
og Manteufel eru hvab ófrífcastir foringjar í
lifci Prússa og hvafc ómjúkastir, afc sögn, í
álögum og vista kröfum vifc unnar borgir.
(Framh síbar).
f
GUNNAIl GUNNARSSON.
Hann var fæddur á Skíðastöðum f
Laxárdal í Skagafjarðaraýslu 17. fcbrúar
1795. Ólst hann þar upp í foreldrahús-
um, til þess árið 1824, að hann reisti
þar bú, og giptist sama ár hinni góðfrægu
sómakonu Ingibjörgu Björnsdóttur frá
1 Herjólfsstöðum, og bjúggu þau þar síðan,
til þess hann burtkallaðist 1. des. 1870.
Hjónaband þeirra blessaði Guð með 12
mannvænlcguin börnum, af hverjum 2 dóu
í æsku. Árið 1825 var hann kjörinn
hreppstjóri í Skeíilstaðahrepp, og gegndi
hann því embætti yfir 30 ár. Sáttamað-
ur varð hann 1859 og var það tll dauða-
dags.
Cunnar sálugi var mcð stærstu mönn-
um á allan vöxt, og einhver hinn mesti
karlmennskumaður sinnar tfðar; ágætlega
máli farinn, og hafði hvassan skilning.
Hann var ástríkur ektamaki, umhyggju-
samur faðir, stjórnsamur og árvakur lrús-
bóndi, glaðvær og skemmtinn við alla. Sjer
í lagi hafði hann yndi að gleðja gesti sína
með viðfeldnnm samræðum, því honuin þótti
eigi gestrisnin koma fram í sinni rjettu
mynd, nema það íylgdi með, hinum á-
kjósanlegu veitinguin og hjálpsemi með
fylgdir og annað er með þurfti, sem ætíð
voru til taks á heimili hans, er liggur í
mestu þjóðbraut. Hreppstjórninni gegndi
hann með ráðdeild og dugnaði, og ljet
sjer einkar annt um, að koma í veg fyr-
ir öll yfirvofandi vandræði sveitar sinnar,
enda sá hann opt mikið fljótt hvernig það
varð haganlegast gjört, og lagði þá líka
hið fyllsta kapp á, að koma því fram,
hverjir sem í hlut áttu. Hann var bú-
höldur í bezta lagi, og sannkallaður mátt-
arstólpi sveitaríjclags síns. Ábýlisjörð
sína, sem er þjóðjörð, bætti hann stór-
kostlega með ýmsum jarðabótum, er við
áttu, og mun hún lengi bera þess menjar.
Ilans er því að verðungu saknað, ekki
einungis af vinum og vandamönnum, held-
ur af fjelagsbræðrura og flestum er liann
þekktu.
MANNALAT.
20. febrúar. þ. á. andafcist hjcr í bænum
fyrrum kaupmafcnr og verzlunarstjóri Carl
Christján Graah Örum 76 ára gamall. 13 þ.
m. ungfrú Halldóra Jóhannesdóttir Halldórs-
sonar, á 15. ári, sem lengi haffci vcrifc veik.
KONA DRYKKJUMANNSINS.
Fyrir 27 árum sffcan var jeg öfcruvísi en
jeg er nú orfcin. Augu mín voru skær og
kinnar mínar blómlegar ; jeg var glafclynd og
frígefcja. þá þekkti jeg enga sorg og bafbi
aldrei hryggst af því, afc vonir mínar brygfc-
ust mjer. Heimurinn Iofafci mjer öllu fögru
og f huga mjer þóttist jeg sjá fyrir rósemi
og hamingju á ókominni æfi Tuttugu og
sjö ár ! Hversu opt renni jeg ekki huga mín-
um aptur til þessa sólfagra tímabils æfi minn-
ar. Einatt vakir hjá mjer lifandi endurminn-
ing um þá yndislegu tífc. Jeg man vel eptir,
hve ástúfclega foreldrar mínir ólu mig upp,
og hversu óþreytandi umhyggju fafcir minn
elskulegur bar fyrir því, afc jeg öfclafcist þafc
uppeldi, sem samsvarafci ætt minni og vænt-
anlegurn lífskjörum. Og dável man jeg eptir
hinum mörgu, sem vel leizt á mig, mínum
gæfusamlega giptingardegi, glæsilega búningi
og dýrfclega brúfckaupi, þá er jeg gaf hönd
mína og hjarta honum, sem nú er orfcinn
mafcurinn minn. þá var jeg ánægfc og faræl
kona. Mafcurinn minn var einhver hinn álit-
legasti, og í mestu metum, ungra manna þar
í bænum. Hann var svo umhyggjusamur og
nákvæmur vifc mig, og svo framúrskarandi
blífcur og ástúfclegur. Jeg elskafci hann þá,
og jeg elska liann enn og vona, jeg elski hann,
mefcan jeg lifi. þafc horffcist vel á fyrir okk»
ur. Gjörla man jeg eptir hinu fallega húsi,
sem fafcir minn gaf mjer, og hinum skraut-
legu húsgögnum, er því fylgdu, hinu vifchafn-
arlega veitingaborfci, sem sett var Ijómandi
kerum og staupum ; binum snotru borfcflöskum,
er glóandi voru af ágætu víni, sem í þeim
var. 0 þafc vín ! hversu þafc, sem höggorm-
ur smeygfci sjer inn í aldingarfc hamingju okk-
ar, og setti þafc bölvunar-mark á mig og
mína, sem ekki verfcur meb orfcum lýst. En
þá var jeg ung og athugalaus. Jeg veitti
vínifc óspart hinum ungu vinstúlkum mínum,
þegar þær heimsóktu mig. Jeg neyddi þær,
sem hófsamar voru, til ab drekka rjett eitt
staup. Sem heimskingi brosti jeg afc freist-
ingunni, þeirri freistingu, sem er þó hin lang-
vofcalegasta fyrir frifc og farsæld á hverju
heimili. Reynsla, átakanlega reynsla, hefit
kennt mjer þetta ; þafc bugar-angur, sem jeg
hefi orfcifc afc lífca, og þau hryggfcartár, et jeg
hefi úthellt, sökum þessarar æsku-fásinnu
minnar, kemur fyrst fyllilega í Ijós á dóms-
degi.
Ari eptir afc jeg giptist eignafcist jeg fyrsta