Norðanfari - 28.12.1871, Side 1

10. An
AKUREYRI 28. DESEMBER 1871»
M 50.—51
+
JÓN þÓRÐARSON.
Pæddur 24. oktdb. 1818; dáinn
25. októb. 1868
■ Skáldifc góba geymir mold
grænti undir leibi,
en þess Ijóma Ijóö á fold
lfkt og sól í heiíii.
Mærb hjá skáldum mestu Fróns,
mennt og æfing tamin,
bezt vandabri bragsmíb Jóns
betur var ei Bamin.
Hug ttm gladdi hal og víf
hróbrar snilli ræíum,
æ sem voru yndi’ og líf,
andans lýstu gæbum.
Sakna hans þvf margur má,
me.st er nábi íinna
bragmæringi beslum hjá
, bætur harma sinna.
Mest þá honum misblítt skcib
myrkvabi reynsluskólinn,
andá hans um ljósa leib
lýsti uppheims sólin.,
Hooum gegnum hrygbarský
huggunar geisla Ijebi,
var því sælli eorgum í
en sumir heims f glebi.
Efni smá í höndum hans
hjálp me& góbfúslegri
sýndu auölegb innra manns
aub jarbneskum fegri.
Aldrei huga hans til sín
hrifu fallvölt gæbi,
þar, sem æbra yndi skín,
öruggt fann hjálpræbi.
Stundarheimi horhnn frá
hann á dýrbarlábi
glebst nú vií), þab sanna’ og sjá,
sem ab lengi þrábi.
Vina tárum vökvub blóm
vaxa skálds á leibi,
þó ab Skuld vib skapadóm
skrauti lífsins eybi.
Br Oddsson.
+ Jvab virbist tilhlýbilegt og maklcgt, ab
S^ta f Norbanfara heiburshjónanna Sigfús-
? f Pálssonar og Gubrúnar Ingi-
bJ a r g a r B j a r n a r d ó t t u r á ísafirbi, þó
nokkub sje frálibib. Sigfús sálugi var
Kðdur 15. desember 1820. Eoreldrar hans
0tú þau Páll bóndi í þórunnarseli þórarins-
°ttar Pálssonar Arngrímssonar, og kona hans
"fcnín Gunnarsdóttir bónda þórsteinssonar
P^sts Stefánssonar, bróíurdóttir Ebenesers
j^hunanns þorsteinssonar. En Gubrún kona
i ?'la var Bjarnardóttir Sigurbssonar og þor-
Jar8ar Stefánsdóttur , alsystir Stefáns sýslu-
anus Bjarnarsonar á ísafirbi. þau Sigfús og
u«rún giftust árib 1850 og bjuggu síban um
á Ketilstöbum í Jökulsárhlfb. Vorib
“0 flmtust þau hjón vestur á Isafjörb og
tuat ab þar f kanpstabnum. Stundabi Sig-
0 3 Par handibn sfna — hann var snikkari —
jS hafbj jafnframt talsverba sjávarútgjörb.
°rn þeirra eru Páll stúdent í Kaupmh. og
kbrún ógift f Vigur vestra, Sigfús andabist
, ■ desemb. 1868 og Gubrún rúinu ári síbar
v ,n 20. jan. 1870. - þau voru alla stund
h.! ,S‘in og þóttu uppbygg'lcg f fjelaginu.
a u bau þegib góba hæfilegleika og mann-
hörx-VC' fcPt’r etöbu þcirra, voru kurteis og
®*ngleg í framgöngu, gcstiisin og góbsöm,
og óspör á ab niibla öbrum. Margir munu
minnast þeirra meb hlýu þeli.
+
Sigfús PálsRon og Gubrún Bjarnardóttir.
Hrabfara’ er tímans hjól,
hverfandi’ er lífsins dagur,
sígur í ægi sól,
sviplega breytist bagur:
hverfult er allt um heimsins ból.
Bjart var á bóli’ um hríb,
bjuggu þar hjón meb glebi,
vinföst og vibmóts þýb,
vibkvæm og Ijúf í gebi:
Sigfús og Gubrún, góbkunn Iýb.
Títt þeirra ástrík önd
angrábum sorgir Ijetti;
títt þeirra hjálpfús hönd
hjálpþurfum abstob rjetti:
þakklætis föst þau bundu bönd.
Valhjóna bjarta var
velþóknun Gubs og manna;
öll þeirra athöfn bar
ávöxtu kærleiks sanna:
dýrlegur gjörbist drottinn þar.
Sínum ei börnum brást
blíbu fullt þeirra hjarta;
gjörbi þeim gubleg ást
götuna lífsins bjarta:
skína f hcibi sólin sást.
Hag þeirra’ um skipti skjótt,
skugga’ yfir bófib Jeiddi,
dimmdi af daubans nótt,
Drottinn þeim hvílu reiddi:
grafar á beb þau blunda rótt.
Hvfla þau nú vib hlib
hvort annars, fjarri glaumi;
eygja þau fögnub, frib,
frelsis f værum draurai
hásæti Drottins dýrlegt vib.
E. Ó. B.
+
Sigurbur Helgason, dannebrogsmabur. aud-
abist á Setbergi í Eyrarsveit 3. d. októbr. m.
1870, á 85. aldursári.
Hann var fæddur 1785 í Vogi á Mýrum;
þar ólst hann upp hjá foreldrum gínnm, Helga
lielgasyni, gáfumanni og smib, og Elíni Egils-
dóttur, uns hann var 28. ára; var hann þá
orbinn mjög Iíklegur til alls og mikill lista-
mabur á hendur og tungu. þá kvongabist
hann Gubrúnu þorkelsdóttur frá Stórakálfalæk
og fór ab búa á Isleifsstöbum, var þar í 2 ár
og flutti sig þaban ab Krossholti og bjó þar
í 10 ár. Á fyrstu árum búskapar síns eign-
abist bann 2 syni; dó annar ungur, en binum
sem llfbi ljet hann kenna. Frá Krossliolti
flutti hann ab Jörfa og bjó þar f 23 ár.
Sncmma á búskapar árum sínum varb hann
hreppetjóri, og var þab alls í 36 ár. Hann
reyndist einn hinn bezti búmabur, ibju- og
framkvæmdarmabur, og gjörbist því vel efnab-
ur. Hann var mikill jarb- og garbyrkjumab-
ur, og heppinn formabur, alls 53 ár, bæbi á
Mýrum og út vib Hellna á eigin bát, er sjálf-
ur hann smíbabi; því hann lagbi skipasmíbi
eins og flestan annan hagleik á gjörfa hönd.
Eitt til merkis hjer um, eru snildarsmíbi
(minningartöflur o. fl.) eptir hann f ýmsum
kirkjum , t. d. á Ingjaldshóli , í Miklaholti,
Krossholti, Brcibabólstab og víbar. Hann var
mikill gáfumabur , og vel ab sjer f mörgum
greinum, svo sem : allri fornfræbi, skáldskap,
sagnafræbi, landafræbi, læknisfræbi, reikningi,
dönsku o. fl. I gubfræbi var hann og furban-
lega vel ab sjer og mabur gubrækinn, forsjáll
— 103 —
og, reglusamur. Manna var hann ættfróbast-
ur, skemmtinn mjög og glabvær ; og ljóbasmíbi
einkum tækifærisvísur, Ijek opt sem tatab væri
á vörum hans. þótt hann hefbi skáldskap I
hjáverkum, var þó margt er hann gjörbi lip-
urt og sumt ekáldlegt. Enda eru til ljóö
eptir hann á prenti, bæbi í Skírni og víbar,
Hann var svo fjölhæfur, ab fátt Ijet hann ó-
reynt ; og auk hókbands og margs fleira, fjekkst
hann ab læknisrábi lengi vib lækningar, og
varb f því, sem flciru, ærib mörgum ab libi.
Mebal þeirra nytsemdar starfa sem eptir hann
lágu, var þab, ab hann bæbi byggbi upp eybi-
kot, af eigin efnum , og nýjan varphólma,
langt frá sjer. Hann ól og upp mörg
munabarlaus börn. þegar hann haffci búib á
Jörfa sögb 23 ár, missti hann fyrrnefnda konu
sfna Gubrúnu þorkelsdóttur, sem hann og
margir tregubu sökum kvennkosta hennar. þá
flntti hann sig ab Fitjum f Borgarfirbi, og
kvongabist þar merkiskonunni Ragnheibi Egg-
ertsdóttur. Bjó hann þar í 7 ár, og Ijet á þeim
árum kenna Jakobi stjúpsyni sínum til prests.
Um þessar mundir varb hann dannebrogsmab-
ur, en ábur meban hann bjó á Jörfa, fjekk
hann heiburs medalíu og silfui bikar, fyrir
margkyns framúrskarandi gáfur og dugnab,
Eptir 7 ára búskap á Fitjum brá hann búi, og
fór aptur ab Jörfa til Helga sonar síns og var
þar í 10 ár, og þegar þessi fjekk Setbergs-
prestakall 1866, fiuttist hann með honum að
Setbergi og var þar til daubadags (3. dag okt.
1870) Hlaut hann, eins og lionum sæmdi,
heibarlega og fjölmenna jarbarför. Liggur
hann framundan og út í frá norbvesturhorni
kirkjunnar. Á skjöld á kistu hans var grafib:
Sjá, hjer liggur
Sigurbur Helga
dábrakkur arfi ,
dannebrogsmabur,
listamenni,
ljóba smibur ;
fjölvitur vann ab
frægb og heillum.
Fæddur 1785.
Dáinn 1870.
Eptir hann hafa verib gjörb minnisljób þessi:
1. Loks er losub
frá líkains fjötrum
sál háfleyg Sigurbar
sonar Helga,
hver meb eilífu
áfram haldi
fgrundar leynda
alvalds dóma.
2. Ljent var atgjörvi
lífs og sálar
flestum honum fremur,
sem fjekk því valdib, ■ ■ ~
ab sannarlegt gagn
sitt og bræbra
efldi hann meb alúb,
og orku neytti.
3. Hann meb heibri stób
í hverju spori
stjettar og stöbu,
í stjórn bús og sveita;
varb því vel ágengt
verk uppfylla
abalskyldu æ
til ákvörbunar.
4. Honum hlotnubust
hæfilegleikar
flestir þeir fremstu
til framkvæmda
mörgum manndóms
og mennta störfura,
vænst hver víba sjcr
vegleg hrósa.
5 Mannkostir margir
megin góbir,
ásamt atgervi
hann ávallt prýddu;
honum hæfbu því