Norðanfari - 28.12.1871, Blaðsíða 2

104
heiímrs merki,
veitt a& ver&ung
frá voldugri hendi.
6. Glæddist ge&feld list
afe glefja og fræfca
hans í hverjum staf),
á hverjum tfma,
skálda máli mef)
mikilhæfu,
hugar Ijúfan lýf),
sem laungun haf&i.
7. Aldrei fjekk aufur
nje uppheff) vikif)
honum hdgværf) frá
nje hugarblífm;
regluföst rá&deild
rífkufm lengi
hagsæld, efni, eins
og allan starfa.
8. Langur honum Ijenlist
lífsins tími,
þarlleg vinna verk
þau, vel sjer hrása,
yfir ár fjögur
og áttatíu,
þá, sem logveikt Ijós,
leif) úr heimi. '
9. Minnast hanns nú margir,
mef) söknuhi,
náungar, vinir,
nærri og fjærri,
einkum einasti
arfi gófur
föfiurs mæta mest
minning blessar.
10. 0g jeg, sem óti
ofur daufum
bjer dyrfist hreifa
hugar klökkur,
viBurkenna vil
vinskap hreinan,
er títt hann mjer tjáBi
trygfa fastur.
11. því jeg minnist þeirra
þægstu tíma ,
er vif) SigurBur
saman ræddum,
ýmist bundnum
orfum eBur lausum;
skóp þaB skemtun opt
og skaflausa glebi
12 0 þjer ungu mcnn
uppvaxandi!
látib dæmiti dýrt
dáfiamennis
lofsælt yfur lýsa
lífs á vegi,
svo verjib vel sem hann
veittu pundi.
13. Skal æ margfalt meir
mínum hró&ri
heifurs fyllta hrós
hugfast lifa
frumskáldsins frófa,
fyrirsjála.
SigurBar sæla,
sonar flelga
Jón Jónsson.
* *
*
1. Diinmir, þá hverfa himin Ijós,
áíur scm lýstu okkar jörfu
og ilfrjófgun skópu’ á völlum hörfum
(ifli, reyni og fagri rós.
2. Eiii8 er þá látast ítrir menn,
hrósverfi er Ijós í lííi vóru,
lífib og prýddu verkum stórum,
gagn, frægf) og dáf) er glæddu’ í senn.
3. þá er sem dapran sorta’ af> sjá
saknafiar, aubnar, vonarleysu;
því ekki er sýnt, af) endurreisum
horfna dygb eittsinn heimi frá.
4 Eins var þá heimi ítur frá
Sigur&ur Helga svarf oss nif)ur,
hcilla- og sæmdar-verka smifiur,
lífsakeifei fögru’ og laungu á.
5. AHt, sem var fagurt, frægt og gott,
elskaBi hann og efldi glafmr,
íþrotta, dába’ og sriildar mafmr
mikill þess höftim margan vott,
6. Fjölhæfar gáfur haffi hann, .
mikiar í öllu, megin-fljótar,
máttugar sannleiks fjötur brjóta;
andans af) mærum au&i vann.
7. þekkingar hlaut því ærinn auf),
elskabi guf) og náttúruna;
aut>, sem í vörslum átti Muna,
glafcvær hann öbrum gaf og bauf).
8. Braga hjá títt af> vistum var,
vinur hans, góbur IjóBasmifiur.
Læknis— sem abrar — lisiir viBur
líbum varb opt til lifsemdar.
9. Hugafmr, ötuii atidinn var,
allan brauzt farartáima gegnum,
hindrunum þeirra hratt ltann megnum,
sigurinn æ úr býíum bar.
10. Ægis meb hjálmi andans hann
varmennsku og leti itjer æ Iirakti,
til heilla og dába abra vakti;
á undan þeim gekk og undan vann.
11. Kappib var mikib meiri þó,
myndi því bundin forsjá vera,
glöggsæ, úr öllu skýr afe skera,
hagsæld er bæfci og heifmr bjó,
12. Iíminnar fylgi einnig var
afbragt), og reglan sívakandi —
kostir þeir beztu í bygð og landi —
forustu undir elskunnar.
13. Hann elskabi bæfi land og lýb,
lofsvertu störf hans af> því hnigu;
hann viidi’ afi ailir hærra stigu,
svo ísfoldin aptur yrM fríð.
14. Búhöldur var því bezti hann,
bjargirnar vann af sjó og láfii;
framfarir allar efldi’ og þráhi;
sofandi vakti margan mann.
15. Frjókrapta tamdi þægan þrótt
i þjónustu jarB- og gart) - yrkjunnar;
atvinnu’ og bjargar efldi brunna,
fríða sem heilla færfm gnótt
16 Mörgum til beilla mönnum var,
munatmrlaus hann ól upp börnin,
lengst af var sveita sinna vörnin;
verðskulduf) laun úr býtum bar.
17. Heitmrs því merki hlaut hann þrjú:
pening úr silfri, bikar bjartan
bjarkar - og - dana kross, er skarta
skyldi sem tákn utn skyldu trú,
18. Landoins í sögu finnast fá
dæmi, ati einn þaf) hafi hlotif),
þó hafi efst meBal bænda flotif);
ágæti hans má af því sjá.
19. Ilugar hans bæbi og handa verk
heibri prýdd, nytsöm, mörg og fögur,
víða um landif) leiddí sögur,
tímans gegn eyðslu standa sterk,
20. Ó hve sælt væri ísaláb,
ef at) hans líka marga ætti,
efldum þá treysta myndi mætti,
befjast að nýrri heill og dáb.
“ n. s.
+
þann 9. júlí 1870 andabist konan Sigur-
borg Gísladóttir á Gilsárteigshjáleigu í Ey&a-
þinghá á 41. aldursári. Meb manni sínttm
Sigfúsi bónda Bafnssyni átti hún 9 börn, af
hverjum 7 eru á lífi, öll fremur matmvænleg
eptir aidri Sigurborg sáluga var greindar-
rá&deildar- þrifnabar- og myndarkona , góbur
ektamaki, umbyggjusöm mótir barna sinna,
heppin og nákvæm yfirsetukona, ótraub ab
hjálpa og gjöra gott,/hver sem í hlut átti, og
þat) opt fram yfir þab sem litil efni og ervib-
ur heimilishagur leyffu. þab mun því eigi
ofhermt, ab hún hafi orti& mörgum harmdaub,
bæ&i skyldum og vandalausum.
Hitab í marzm. 1871.
A. B.
Ár 1870 23. dcsember anda&ist mcrkis-
bóndinn Pjetur Pálsson á þorger&arslö&um í
Fijótsdal 71 árs a& aidri, þorsteinssonar bónda
á Melum í Fljótsdal, (af ætt þorsteins Jökuls
frá Brú á Jökuldal). Pjetur sálugi var tví-
giptur ; á^ tvftugsaldri gekk hann a& eiga ekkj-
una Sólrúnu Jónsdóttur, sem þá bjó á þor-
ger&arstö&um (af gó&ri ætt utan af sveitum).
Me& henni bjó hann farsælu búi bjer um M
30 ár; þeim var& engra barna au&i&, en í sta&
þess tóku þau á þessu tímbili 4 drengi og 2
stúlkur á únga aldri, og ólu þatt upp til full-
or&ins ára, eru þa& a& eins tvö þeirra sem lifa
hann.
Snmari& 1851 giptist Pjetur sálugi annab
sinni ungri stúlku Ingunni Einarsdóttur frá
Víbivöllum fremri, sóma og dugna&ar konu.
þau áttu saman 3 börn, einn sort sem dó ung-
ur, og tvær dætur efnilegar, sem lifa með
mó&ur sirini saknaban fö&ur.
, l’jetur sálugi var hinn mesti sóma, si&-
pry&is og dugna&arma&ur og rjettnefnd prý&i
svcitarfjelagsins.
M. J.
Á greftrnnar dag.
JÓNS prests SIGURÐSSONAR.
þann 5. janúar 1871.
Fóstur jar&ar firna háu tindar
frá sjer varpa dau&alegum óm,
'sem a& náfregn ni&jum Snælands myndalf ;
næsta þungan endurkve&a róm.
Vinar brá af vörmum tárum raknar,
von er skyldir gráti fölan ná;
Island gjörvallt ættar mærings saknar,
öldungs sem þa& var& á bak a& sjá.
Hetja fjell a& fengnum bezta sigri,
fcgri hlut ei nokkur ma&ur á;
beitt sá haf&i björtum andans vigri,
brott sem ná&i villu skæ&a hrjá,
Grátið ei, því gle&jast fremur eigiö,
gó&ur þjónn a& kveldi ná&ir fann,
frelsi kappans fagna heldur megið,
fengi& er þa& lengi þrá&i hann.
Segi&, hver var sjera Jóni líkur
sálar fjör og lærdóm fiestan me& ?
hver mun mæla málin erlend slíkur ?
meir hann virti sálar gagn en fje&.
Ljettfær andi um efri hnatta ra&ir - 13
undra fjörgum skilning búinn fió,
alla lei& ttnz fyrir alda fa&ir
fengið haffci sanna hjartans ró,
Ilver mun jafn a& hjarta gæ&um sönnurfy
hans sem jafnt var stö&ngt augna mi&?
Dyg&hans æ var öliiim kunnug mönnunit
öllum sem hann kynntist nokkuÖ vi&.
Ljúft fram bornar Ijósar fræ&i) greinir
Ijeku í ræ&um öldungs vörum frá
þegar íleiri’ en aular hlýddu einir’
unun saklaus skein af hýrri brá.
þrjú um áttrætt árin Iifað haf&i,
ýmist reyndi gle&i hann og þrauf;
sá við dáð og dyg&a verk ei taffci’
dimmri opt á lífsins köldu braut.
Trúleik hans í öllum lífsins önnutn,
andinn hversu næman skarpleik bar, 1
Sagai greindu seinni tí&a mönnum;’
sannar frcgnir nm þa& hver hann var,
S. Gr. Borgíir&ingur.
+
Árið 1871 23. febrúar anda&ist merkis'
konan Gu&rún þorsteinsdóttir 70 ára gömul-
á Víðivallager&i í Fljótsdal, eptir margra ára
heilsubrest, og sí&ast mjög þunga sjúkdómS'
legu. Gu&rún sáluga var eiginkona merkis'
bóndans Jóns Pálssonar í Ví&ivaiiager&i, me&
honum átti hún 6 börn sein öll komust’á full'
or&ins aldur. Og rneð manni sínum lif&i hún
farsælu hjónabandi 42 ár, A& eins einn son*'
ur lifir af börnum þeirra, sem nú býr hj^
fö&ur sínum, þorsteinn að nafni. Gu&rún
sáluga var ástrík kona, gu&hrædd, reglusöm og
hjartagóð, munu því ástvinir hinnar látnU
geyma endurminningu hennar í þakklátu hjarta.
það vir&ist eiga hjer vel við að geta þess,
a& 13, aprfl sama árs, anda&ist eptir 12vikna
sjúkdómsþjáningu, mjög ástú&leg, greind og
efnileg stúlka 3 ára gömul, Gu&rún BjÖrg
þorsteinsdóttir samasta&ar. Hún bar nafn
ömnm sinnar Gu&r. sálugu sem hjer á undaH
er áminnst.
M. J.
+
þann 20, júní 1871 anda&ist að Rau&S'
eyjum, merkisma&urinn Sturlaugur Einarsson-
Hann var fæddur í marzm. 1795. á sama staN
Fafcir hans var þa& nafnkennda göfugmennk
Einar Ólafsson dannebrm., en mó&ir ha,,ð
Bergljót, kona Einars sál., Sigur&ardóttir, gó»'
kvendi miki&, voru bæ&i af gó&um bænda ætt'
um komin.
í fÖðurgar&i naut hann gó&s uppelÚÍ3’
bæ&i til sáiar og líkama; skorti og held11*
ekki liprar gáfur til a& nema.
Nálægt tvítugs aldri afla&i hann barns m6"
prestsdótturinni þórunni Jóhannsdóttur Berg'
sveinssonar, er hlaut nafnið Gu&brandur, seDl
nú er hreppst. f Saurbæjarsveit, fa&ir margra
barna, er nú ver&a a& ejá á bak ens lútl,a
göfugmennis. ,
Til þess ári& 1837 var hann rá&sma&or hJ
íö&ur sínum, sem þá anda&ist, og fór alit f>alD
me& hinni mestu snild, þvi hann var sne®0’®
í hvívetna hinn nýtasti rna&ur, síðan ?a.j
hann fyrir framan bjá mófcur sinni, þar “