Norðanfari - 21.01.1873, Síða 5

— 11
burtkallafcist. Hann liaf&i eignast eina dáttur meB konu
sinni og misstu þau hana. Hann hafíi lengi verií) ó-
hraustur aí) heilsu, en hlíffci sjer þó eigi vi& áreynztu.
veiktist hann á heimlei& úr kaupsta& af brá&ri lungna-
bólgu og taki, en komst þ<5 me& þjáningu yfir fjallið og
a& næst yzta bæ í hrepp sínum. þar lag&ist hann og
Var þungt haldinn fyrstu dagana, en Ijetti mikið á 4. til
degi, á 9. degi þyngdi honum aptur og anda&ist degi
Bí&ar. þá var harin á 33. ári. Utför hans var gjörð a&
^allanesi 19. nóv. þar hjeldu ræ&ur presturinn síra
^ígfús Guttormsson a& Ási, sjera Einar tengdafa&ir hins
látna og hjera&sprófasturinn, sem jar&söng hann.
þór&ur 8álugi var frá æsku me&al efnilegustu ungra
tnanna. Hann var dável að sjer og Iær&i bókband, sem
bann stunda&i í hjáverkum. Ilann var alla tíð, stilltur
vinsæll, trúr og skyldurækinn, gó&gjarn og hjálparfús.
1 búna&i var hann me&al fremstu búmanna, og f brepp-
Btjórnarstörfum hygginn, gó&gjarn og framkvæmdarsamur.
lljá öllum sem þekktu hann var liann hinn vinsælasti.
Þa& var því mikill mannska&i a& honum og ver&ur hans
bjer lengi minnst me& vir&ingu og ást, ekki einasta af
nánustu vandamönnum, heldur öllum, sem þekktu hann og
áttu nokkru vi& hann a& skipta.
FRJ£TTIR IIILEHDAR.
Ur brjefi úr þorgeirsfir&i, d. 27. des. 1872. „Um göngur
fckipti um til iakara,svo haustið mátti heita bágt og þa& sem
af er vetrinum heldur hart. Lömb hafa stabi& í húsinu,
*í&an 3 vikum fyrir vetur, og fulior&ið fje að ð&ruhvoru,
svo þa& er búið a& gefa því talsvert. Nú um hátí&ina
bafa verifc ^veratn stórhrí&ar nótt og dag, svo kominn er
ftiikil fönn. Ógœftir og aflalítið í haust og vetur; hjer
Hæst heldur aldrei til beitu innan af Eyjafir&i; að eins
eru hjer orfcnir tveggja hundra&a hlutir. Stöku einnum
hefir or&i& vart við jar&skjálfta, eiun og tvo í senn , en
enginn stór“.
Úr brjefi af Skagaströnd dags. 4. janúarm. 1873. „Góð
Var jólafastan og haustafli var hjer vífcast, svo hlutir
Hr&u allt a& því í me&allagi, þó að framúrskarandi ój^æft-
ir hafi verið aílt haustið, sf&an hefir og verið óstó&ug tíð“.
Nú f meira en viku hafa hjer gengið hrí&ar á hvérj-
úw degi og óvanalega mikil fönn komin hjer yfir Eyja-
fjar&ar- og þingeyjasýslur og haglaust vífcast hvar; en
aptur snjólítið í Skagafir&i og ví&ast hvar í Ilúnavatns-
sýslu. — 16. og 17. þ. m. blotaði hjer og komu upp,
Þar sem snjógrunnt var, dálitlar snapir, en nú komnar
aptur stórhrí&ar og fannfergja ofan á gaddinn sem fyrir var.
A&faranótt hins 11. þ. m. og daginn eptir varð hjer
Vart vi& sandfall og þaö sumstafcar töluvert, einkum fremst í
Eyjaf., þó miklu meir um mifcbik þingeyarsýslu Jafnframt
sandfallinu sást og eldur uppi, hjer um í hádegisstað. Úr
Skagafj. dölum, hefir oss verið skrifafc: Föstudaginn þann
10. þ. m. í háifrökkrinu, heyr&i jeg dynk mikinn, og
hjer um bil a& hálfum tíina li&num sást eldur austan til
vifc hádegisstafc, sem hjelzt vi& til þess kl. 12 um nóttina að
farið var a& hátta. Næstu kvöld til mánudags sást hi&
satna; ekki varfc þess vart, aö sandi e&a ösku rigndi, en
fyrsta kvöldifc, sem eldurinn sást, var sem mökkur e&a
reykur deyf&i birtu logans, er opt tók hátt á lopt.
MANNALÁT. 12. þ. m. anda&ist bóndinn þorsteinn
Sæmundsson á Torfufelli í Eyjafir&i (fyrmeir í Melger&i),
albró&ir Ara dannebrogsmanns fyrrum umbo&shaldara Sæ-
mundssonar á Hvassaíelli. þorsteinn sál. var vel greindur
ma&ur og frófcur, vanda&ur og si&prú&ur, reglubundinn og
starfsamur, en þó heilsutæpur; bjó vel búi eínu og jafn-
an fremur veitandi en þurfandi.
þa& hefir frjezt hingað a& 3 menn liafi nýlega orfcið
brá&kvaddir í Húnavatnssýslu.
— þa& hefir á&ur verið minnst á f Nor&anfara hinn
sviplega sorgaratburð á Berufir&i, er hinn 22. sept. f á.
svipti 10 manns lífi, er 9 voru af heitnili hins góðfræga
valinnkunna ágætismanns kammerassessors N. P. E. Wey-
wadts, faktors á Ðjúpavogi. Börn Weywadts, er þar
týndust voru þessi:
1. Niels Emil, fæddur 14. okt. 1842. Hann hafði
gengifc á skóla erlendis, numifc lögvísi við háskólann og
var or&inn kandidat, og var hann nýrá&inn á skrifstofu
landfógeta. Hann haf&i skarpan og næman skilning og
gó&a raenning, og var hreinskilinn og einar&ur og vand-
aður mjög í öllum hugsunarhætti.
2. Johanne Frederikke (köllu& Frida), fædd 13.
maí 1846. Hún haf&i þegifc gófca hæfilegleika til sálar
og líkama og gott hjarta og var mönuufc vel. Hún haföi
blí'a og vifckvæma lund, var öllum vifcfeldin, og foreldr-
um og vandamönnum harfcla ástrík.
3. Johan Peter, fæddur 29. jan, 1857. Hann var
fermdur næ*tlifci& vor. Hann haf&i tregar gáfur, en virt-
ist mundi verfca ötull til sjómennsku, og var gott og
elskulegt barn.
4. Henriette Amalie, fædd 14 ágúst 1863,—og
5. Henkel Carl Waldemar, fæddur 22. ágúst 1864.
— þau voru bæfci einkar efnileg til sálar og Ifkama.
gædd fjöri og ástríki, sem einkennir gáfufc og gófc börn
á því reki.
Hinir, er týndust, voru þessir:
6. Albert Meilbye, fæddur 25. nóv. 1848, verzl-
unarþjónn, vel fær og vandafcur í sinni stjett, „mesti
etnisma&ur1*.
7. Frederiksen, beykir danskur, er nokkur sumur
hefir verifc á Ðjúpavogi vifc 0rum & Wulffs verzlun,
kvæntur erlendis.
8. Georg Lihnert, beykir þýzkur. er áfcur var (
þjónustu hins danska fiskiveifcafjelags, en nú vifc verzlun
þeirra Hammers á Djúpavogi.
9. Jakobína J a k o b s dó 11 ir, fædd 16. okt 1858
allefnileg stúlka. Foreldrar hennar eru vinnuhjú Wey-
wadts.
10. Jón Einar Jónsson, fæddur 28. okt. 1861,
mannvænlegur og gófcur piltur. Hann átti heima í Borg-
argar&i, sonur hins gó&konna merkismanns, Jóns bónda
Jónssonar, er þar býr.
Frá 'atvikum vi& þetta stórkostlega og tilfinnanlega
slys , a& svo mikluleyti sem þau eru kunn, hefir áfcur
verið skýrt í Nor&anfara, einkum í bla&inu 12. nóv. f. á.,
sem hefir einna greinilegasta og árei&anlegasta frásögu
um þa&.
„Hörmungin framkvæmir þolinmæ&i, þolinmæfcin
reynslu, reynsían von, og — vonin bregzt ekki“,
(Róm. 5., 3.-5.)
— Kafii úr brjefi frá 17 vetra unglingh dag 4. febr.
1864. „Jeg er ekki gamall, eins og á grönum má sjá;
en jeg get þó fullkomlega dæmt um skafcsemi ofdrykkj-
unnar. Jeg hefi sjálfur reynsluna til vitnis, því a& of
nautn áfengra drykkja er þegar búin a& gjörey&a lífs-
heill minni. þjer þykir þafc ef til vill ótrúlegt, en þafc
er saít. Ofdrykkjan er búin a& drepa í mjer allt sál-
arfjör og gjöra mig gagndrepa í löstum. Hún er búin
a& veikja magann og velkja hjartafc. VÖxturinn er þrot-
inn og höndin er skjálfandi. Allurlíkaminn titrar og finn-
ur hvergi frifc nje frelsi. þú veizt ekki elskulegi bróöir!
hvafc jeg hefi pumpað og hvafc jeg hefi kvalizt, — og
þafc gildir líka einu, því a& jeg get sjálfur ekki hugsafc
um þa&, án vi&bjó&s og næstura fyrirlitningar. — — —
Drykkjtiskapurinn er helvíti, og þeir sera i&ka hann eru
andskotar, því a& í helvíti er bústaður þeirra, — segir
sagan“.
FRJETTIR ÉTLEl'D/IR.
l5r brjefl l.á Chr G. Isfeld í Rio de Jaaeiro Rna d. Cotovello
nr. 29. d. 16 júlí 1«72.
„Helztn frjettir hjefcan eru: Ye&uráttufar hifc beztá og npp-
skera hiu ágætasta einkum í mib fylkjuuum, og þa& svo, a& menu
vita varla dæmi til sllks. Heilsufar manna í 6ama máta, nema {
hinom tveimur nor&lægustn fylkjunnm hefnr galusóttin stungib sjer
ni&ur hjer og hvar, en er þó f rjennn. Fri&nr og vinátta er á mill-
nm keisaradæmisins og nágrannaþjó&anna. Frelsi blökknmanna mi&ar
nú allt af fri&samlega áfram. I ölln keisaradæmiun eru þegar stofn-
a&ir skólar og fjölga þeir ó&um daglega, t. a. m. hjer í Rio, stofn-
u&u Frímúrar, e&a ein deild þeirra, sú er kallast „Grande Orienta
Brasileio“ kvöid skóla einn, og hefur hvor þar fría kennsln. f skóla
þessnm, ver&ur kennd þýzka, franska, enska sagnafræ&i, landafræ&i,
stjörnnfræ&i, bókstafareikningnr, mælingafræ&i, uppdráttarlist, sjó-
mannafræ&i, vjelasmi&afræ&i, frnmfræ&i, efnafræ&i, dýrafræ&i, grasa-
fræ&l, steinafræ&i, sönglist, prentnnarlist og verzlun; kennarar
skólans ern hinir hetztu menn hjer í borginni; kennslan hófst f gær
15. júlí. í ó&a önn er veri& a& leggja járnbrautir og vegi. Nýiega
var hjer haldin íþróttasfning, og önnur á aptnr a& ver&a f desem-
berm. Hinar helztu og dýrustu gripina á a& senda til Wínarborgar í
Anstnrríki á hina mikln sýning er þar á a& haldast a& snmri. Nft
hafa frístjórnarrfkin hjer sy&ra, e&a þan sem liggja me&fram silfnr-
fljótinu Rio de la Plata samib fri& sfn á millum; síian streyma ný-
leudumenn þangai á hverjum degi þúsundum saman og setja þac
byggi sína á hinum gnllfögin sljettum11.
Úr brjefi frá Jóhannesi Arngrímssyni, er seinast var
hjer til heimilis á Nesi ( Hölfcahverfi, en er nú kominntil