Norðanfari - 17.03.1874, Blaðsíða 1

Scnríur kinipeudum kostuad-
a'laust; verd diy. 30 arkir
* i'd. 48 sk., enistök nr, 8 sk.
Mitlaitn 7, hvert.
MBMHMI.
Aitt/lýtingar eru teknar i blad
td fyrir 4 sk. hver lina. Vid-
atikablöd eru prentud d kostn
ad hlutadeigenda.
III. ÁIS.
AKUREYRI í M&RZ 1874.
SAKNAÐARORÐ
(syrgjandi dóttur í sjúkdómslegu bennar).
Æ, þrauta svíBa sárin
og sorgmætt hjartaÖ er 1
æ heptu liarmatárin
og hjálpa, Drottinn, mjer 1
þíns gðfia gufcdómsanda
mjer gefist afistoS nú,
svo mætti' eg stofug standa
í styrkri von og trú.
I föfcurfafemi þínum
nritt frelsi’ og hæliö er,
eg hygg af hörmum mínum,
ó herra GuM iijá þjer;
þar sálin huggun hlýtur
og hjartah hrelda mitt,
ó fafirl frifear nýtur,
viö föfurhjartah þitt.
Mín blessub móbir blífa,
sú bezta’ er mátti fá,
sem mýkti mein og kvífa,
cr mjer burt numin frá.
Hún mig svo Ijúft æ leiddi
nm lífsins æskuveg;
mín spor til gæfu greiddi
svo góö og ástúfleg.
Hib milda mó&urhjaita,
liin mikla ást og tryggf)
í minni mjer æ skarta
og margföld hennar dyggf.
Dún var sem Ijós á vegi;
hún var svo prúf) og blíf);
hún gladdi’ en grætti eigi
og gjörvallt Ijetti stríf).
Mín sú er unun eina:
eg aptur mun þig sjá,
ó móöir I hjartahreina I
á himnum Gtrfi lijá.
Eg líf, en efast eigi
og okkar þrái fund;
eg bíti, eg bít) og segi:
8ú blessuö komi stund.
F.
JON SVEINSSON
(frá Ilaganesi, dá
Gengu á ráöstefnu
gimlis búar,
feveiptir skínandi
Sóllauks möttlum;
stótu fylkinga
fiokkar engla
tignæbstan kringum
trón Alföturs.
Margt var í ráfum
þaö megnar nein
tunga syndug
1 tal færa,
stabfesti dóma
dír rjettvísi
gufidómur einn
sem ályktaöi.
þirumati ranst
frá rögna stóli,
sem kallati lútur
kvellraddatur,
gullu vit endur
Ruta rómi
®ólfátar gimla
sal hvelíingar.
Inn sveif ímynd
^gnum-reifa
S|irb, föl svipleg
W sigt í hendi,
[turtleita’ ásjónu
j'uldi blæa
J'einum var hnitaö
l)erum saman.
Ei var örgrant
ótta baut
JyHr Iffs
'hdrótt helgri;
inn 16. ágúst 1869).
þrmndi þögull
og þannig stóð
sem skipunar nýrrar
skildi bíta.
|>á nam rjettvísi
rómi 8njöllum
AlföfmrB botum
yfir lýsa
og skipandi ortum
skelfir lífs,
alvoldug þannig
ávarpati:
„þess ert þú heimtur
á helgra mút
víg-gjarna vera
at vita skalt,
fert er þjer hugut
í fólkheima
eplis frumsakar
álaga gjaldl
Fáir eru dagar
foldar nitja
og stutt dvöl
í stundar heimi,
því skalt þú láta
frá líti feldan
mannviö niærstan
er á moldu vex.
Hingat skal fluttur
liinn fagri stofn
frjófgun at nái
fullkomlegri,
eilífri blónigun
atal skreyttur
lifcndra jartar
á jurta-reit.
Ofan sveif dauti
sem ör fiýgur
bogamanns
í bötvar hreggi,
helgum óártatur
liulits hjálmi,
lífsetlis eyting,
í árdaga setí.
Eins og þá Ijón
sem lengi hefir
grúft í launsátri
af grimmd sollit,
og glöggskyggnu auga
sig grant um sjer
hvar til fangs er vænst
fram at leggja.
þannig drápægur
dautans engill
ógndjörfum augum
um litatist
gat þá fáa
hinn grimmi sjet
jafnoka Jóns
fyrir jört ofan.
því er rift
röinum brandi
rofinn at ráturn
rjettvísustu
og dögum ungur
en dyggt fullþro8ka
ættvibur fallinn
’ins ítra Sveins.
Hann var hreinskilinn,
lijarta gótur,
hugkvæmur snautum
og hjálpar fús,
tryggfastur vinurn,
vitmóis blítur
og heilrátur öllum
í hvervetna.
Engin gat fundist
áslríkari
foreldrum sonur
metan fjör til vannst,
statfastar gáfur
og stiliing lýstu,
ættar atal
þeim einkar fugra.
Sízt er undra
vit sonar hvarf,
þó göinlum öldungi
glópni hugur
og tárblítrar mótur
trega þrungit
söknutur kremji
hit særta brjóst.
þió á sænorna
svölum armi
blundi nár
á beti þara
æ mun iýtgrátins
lofsæl minning
blómgast í blessun
bjá búurn iands.
Fagur er autur
og aldarlof
þó er dyggt
dýrst af öllu,
þat er sá manntýr
er merkum hölurn
byggir lofiúnum
bautastcina.
t
þÓRARINN kaupmatur THORARENSEN.
dáinn 17. september 1871.
Hve fagurt er þat æfiskeit,
sem einkunn dyggtar ber,
hvort örtug eta Ijett er leit
þess Ijóuii saiiiur er —
og hann, sem failinn bjer er frá
þann heitur leyfti sjer,
at nafn bans lilir ættjört á
hans andlát treguin vjer.
Ilans lund var hrein og laus vit tái
og Ijúf til starfa mund.
llin atalborna Öldungs sál
at efstu lífsitis 6tund
æ rækti menntun, reglu og dyggt
í rætu og gjörtum sín
þórarinns minning trú og tryggt
í tign og iofstýr skín.
Göfngur kynstofn grætur bann,
sem gagn og sóma vunn
hinn valinnkunna merkismann,
sem menntabiautu rann
í sæluheimi sálin blíb
vit sorga frelsut bönd
u>eb ódautlegum engla-lýt
nú Alvalds prísar bönd.
G. G. Sigurtarson.
Madama KATRÍN THORARENSEN
dáinn 21 septembc^ 1872.
1. Fritsæl er kvetja
fritarbarna
mild er mótnr ást
og vonfögur blómstur
blítrar æsku
ilgeislum elur.
2. Húsfrú Katrínar
beitursminning
blessa börn og vinir.
Hennar var itn
helgut skyldu
dyggt og dátrekki.
3. Stób hún vit lilit
hjartkærs maka
langri lífsbraut á,
— 25 —
Aukalilað við M Ift.—&$.
og ættbring umfatmati
traustum ástarormum.
4 þolgætiekraptur
í þrautum lífs
studdur styrkri trtí
bar þess vott
at brútaprýti
hafti sitt ótal á himni.
5. Svalar syrgendum
sælu autug
von og vissa sú:
at í Guts Ijósi
um eilíft nýtur
andinn frelsis og fiitar.
G. G, S.
t
SVEINN ÓÐALSBÓNDI SVEINSSON
Er fæddur á Haganesi í Fljótum 27. maí
1809, foreldrar hans voru þau Sveinn ótalsb.
Sveinsson samastabar, Sveinssonar, Sveinsonar,
þorsteinssonar, Gutmundssonar, Jónssonar, Gut-
mundssonar á Siglunesi. Og Gutiög Jónsdótt-
ir prests á Barti, Jónssonar sem at langfetga
tali kominn er af Höfta þórti landnámsmanni.
Sveinn sál. fluttist frá Haganesi at Hraun-
um, og giptist þar árit 1843, nú eptir lifandi
ekkju, búsfrú llelgu Gunnlögsdðttur, þá ekkju
eptir Gutmund sál. Einarsson dannibrogsmanns
á Hraunum, og bjó þar þangat til árit 1859,
at hann fiuttist aptur at llaganesi, ári seiiina
en fatir hans andabist. f>au Sveinn og Helga
eignubust saman 16 börn hvar af 3 lifa, ásamt
meb einum syni liennar eptir fyrri mann.
Sveinn sál. var eirin af þeim mönuum, sem
ab von og vertugleikum, sár söknutur er eptir
hjá öllum sem nokkra kynningti höftu af hon-
um. Ilann var af náttúrunnar herra útbúinn
met, bæti mikla og góta hæfilegleika; at lund-
arfari var hann etilltur og hógvær og þó jafn-
an skemtinn og glatlyndur; snirtinn og kurt-
eis í allri fratngöngu; ástúblegur eiginmatur,
ástríkur fatir svo vel stjúpsor.ar síns sem sinna
eigin barna, ástsæll, árvakur og stjórnsamur
húsfatir, liygginn og starfsamur búmaöur; þab
má rnet sanni uin hann segja, at hann Ijet enga
stund ónotai'a hjálita; hatin var þjóbhagasmit-
ur, bæöi á trje og játn, og stundati hvortveggja
met óþreytandi ytni og snild; þab var statföst
regla hans, þegar hann slepti verki úr liendi
sjer, livort heldur þat voru snrítar etur önnur
störf, at hann las í bókum, enda var bann
manna fróbastur um fiesta hluti og þessvegna
samrætur hans ætít. lífgandi og frætandi; bann
iiafti góöar námsgáfur, og afbragts skilning og
þekkingu á öllu sern iiann sá og heyrti, og ljet
sjer annt um ab skota bveru hlut ekki einungis at
yfirbortinu til beldur í raun og veru. Hugvits-
matur var hann mikiil, öruggur og þolgótur viö
allar framkvæmdir sínar, sem ávalt leiddust af
hyggindum og forsjáini; metal hinna mörgu frara-
kvæmda bans má einkanlega geta þess hversa
hann bætli ábútarjört sína, sjer í lagi ætarvarp-
ib, sein ab segja roá af litium vísir komst í
blóma á fáum árum fyrir hagsýni hans og um-
hyggju. Hann var gnthræddur og trúrækinn
og ekki sítur vatidatur at sitferti þeirra setn
liann átti yfir at segja, en sínu eigin, tók met sama
jafnatargeti metlæti og mótlæti; eem þó opt
vart hlutfall hans, ekki síst þegar hann hlaut
ab sjá á bak börnum sínum, sem hann missti
unnvörpum livort öbru efnilegra, og þá hvat til-
finnanlegast og sárast, er hann sítast roissti
son sinn, sem drukknati um tvítugsaldur, mik-
ib og gott mannsefni.
Hanu var trúfastur vinur, rátvitur og ráí-
bolltir, hverjuni sem til lians leitati án manu-
greinaráiits; gestrisinn var bann svo at óvíta
mun at finna þann staö, sem vit hann geti jafn-
ast, þó vel sje, því jafnframt sem hann veitti og
hjúkrati höftinglega og nákværalega, var hverj-
um sem nokkra eptirtekt hafti gisting bjá honum
inndæl, sökum- mannútleika og vitsmuna. Hann
var hjartagóÖur og hjálpsamur vit nautstadda, þvf
höftingslyndit samsvararati efnahagnum, sem æ-
tít var gótur, og enginn nema hann scm vill kalla
þat sjer gefit sem hins.m nautstadda þurfamanni
er gefit, veit hvab mikit og hagkvæmt þat var,
sem Sveinn sál. í lærisveins naíni Ijet af hendi
fyrr og síbar. Ilann var hrcppstjóri nálægt 20
arum og sáttasemjari nokkut lengur og gengdj