Norðanfari


Norðanfari - 16.04.1874, Blaðsíða 2

Norðanfari - 16.04.1874, Blaðsíða 2
— 46 — til Fiifur liúsa flyfjnmst þíí, frifcaritis laucli búum íí A, Jón8son. 7 TÓMAS dfcalsbóndi SVEINSSON og GUÐ- Nl kona EINARSDÓTTIR, hjón á Fjaríarseli í Seyf isfirM Tórnas bóndi var fæddur 27. jóní 1787 á Hofi í MjóafirM, Foreldrar lians voru merkishjónin Sveinn lireppsíjóri Sveinsson og Sessilja Arna- dóilir, er íluttu a& Vesldal í SeiMsfirM vorib 1800 og bjuggu þar síian alla æfi. Gnfcný kona hans var fædcl á AsgeirsstöMirn í Ey&a- þinghá þann 10. apríl 1795 ólst liiín þar opp hjá foreldrum sín.um þar til vorib 1817 ab hún fór at> Vestdal til Tómasar, sem haffci stöfcugt verifc hjá foreidrum sínum. þau giptust sífan 14. nóvember 1818, byrjufcu bú 1819 á Brim- nesi í SeifcisfirM bjuggu þar 1 ár, fluttu sífcan afc Fjaifcarseli vorifc 1820, hvar þau bjuggu mefc sóma í 52 ár efca þar til 31. desemb. 1872, afc hún sálafcist nærri 77 ára, en Tómas andafc- ist 26. deeember 1873 86 ára og 6 mánafca gamall. [>au höffcu verifc í hjónabandi 51 ár lj mánufc. þeim varfc 6 barna aufcifc og lifa 3 af þcim. liann var afc mestu blindur sífc- usíu árin og stófc því Björn sonur hans fyrir búi irtanbæjar en bún annafcist innanbæjar stjórn tii daiifcadags. þafc mun flestra álit sem til þekktu, afc s!ík merkishjón og þessi hafi eigi nýlega uppi setifc — hjer umhverfis — jafnlangan aldur, enda idjóta margir afc sakna þcirrar gestrisni og nákvæmu afclijúkrunar sem menn almennt nutti á þessu góífræga heimili — sem var í þjófcbraut — og þafc eliki urn- stuttari tíma heldur meira en 50 ár, endsv liöffcy' þau hjón, ailtuf almennings lof sem ev’ svo fágætt. Lengj bjuggu þau blóma búi, en á seinni árum gekk lausafje þeirra tií þurfcar, en rausn ekki. Fasteign þeirra setn var nálægt 35 hndr. afc fornu mati, hjelzt ósnert og ekiddlaus við andlát þeirra. f>au hafa því afc líkindum feng- ifc endurgoldin öl| 6ín kærleiksverk hjá þeirn sem eliki lætur einn %atnsdrykk ólaunafcan. Ilúslrvefcj ur. Hans. Flennar. Út er nú bafinn Hjer út borin öldungtir hjefcan höff ingskona sem í fulla fágæt afc gestrisni fimm tugi ára gjafroildi og tryggfc húsi þe8su hún eem af öllum haffci jafnan æfcri og lægri til hjálpar naufcstöddum lijálp veitti hvervetna haldifc opnu. * á heimili þessu Sætt er afc sjá þig |>ú haffcir strítt sæli vinur í stundaiheimi eptir dagsins eins og lietja evlifcifc lariga lilífurn búin hvíldina hafa því hefur Drottinn liinnstu þegifc í dýrfcarsöiutn og unybun dyggfca lrafifc þig á í æfcra lreimi. bæfcstu tröppu. S. Sigurfcssoo. f Hinn 26 dag nrarzm. f. á, andafcist afc Skrifcu í Fljótsdal, húsfrú Arnbjörg Bjarnadótt- irT Kerulf, ekkja eptir fjórfcungslækni Jörgen Kerulf 82 ára afc aldri. Arnbjörg sál. ólst upp í IJöífca-kaopttafc á Skagaströnd; til þess hún var 18 ára, þá fluttiet hún vistferlum á Akur- eyri, þafan fluttist hún afc Kaupangi í Eyja- tirfci, og giptíst þar yngismanni Sigurfci Jakobs- syni bónda þar og sífcast á Litla-Eyrarlandi. þau Sigttrfcur 11 ffcn saman í 3 ár í iijónabandi, þá drukknafci bann á Grímseyjarsundi. Eptir afc Arnb. var orfcin ekkja, fór hún aptur á Ak- ureyri, þafcan fluttist hún austur á Eskifjörfc 1818, mefc kaupmanni A. IJemmert, sem þá tók þar vifc verzlun og gjörfcist bústýra hans. Sama ár var í kosti hjá Hemmert kand. eirug. Jörg- cn Kerúlf nýkominn frá Kanpmannahöfn, til læknisumdæmisins á Austurlandi Hann gekk afc eifiá Arnbjörgu vorifc 1819 og fluttust þau þafc sama vor á læknissetrifc Brekku í Fljóts- dal. þar bjuggu þau satnan ásiúMegn hjóna- fcatidi til þess veturinn 1831, afc Kerúlf and- afcist, var bans saknafc af mörgtim því hann var heppinn læknir, einkum vifc útvortis meinsemd- »r, eóUijartatuv og liifc mesta Ijúfmenni stund- !) Bjarni bóndibjö lengi í Kálfárdal í Skaga- firM og na nfrægur thigamafcur sjá íslending 1861, 14 bls. þátt grafar Jöns og stafcar manna, eptir Gísla fróca Konráíssonar. afci köllun sína mefc alúfc og eptir megni; enn liarih var tnafcur fremur vcikbyggfcur og heilstt- tæpur, þoldi því ekki áreynslu og hrakninga á langferfcum og þetta dró bann til daufca, á bezta aklri, eins og fleiri lækna vora bjereystra; bæfci fyrir hann og eptir. Iiptir afc Arnbjörg var orfcinn ekkja í annafc sinn, bjó hún fyrst eitt ár á Biekku, sekli sífcan bú sitt vib uppbofc en fór sjáif fyrir bústýru til ekkjumanns þar í sveit- inni. þar dvaldi hún um nokkur ár græddist henni þá svo fje afc hún keypti part úr jörfc og bjó þar fáein ár, þá hnignafci henrii svo heiisan; afc hún treysti sjer elcki lengur afc hafa búsýslu á hendi, gaf htín sig þá til barna sinna og dvaidi mefcal þeirra og svo gófcvina sinna til daufcadag. Mefc fyrri manni sínum átti Arnbjörg sál. 2 sonti, dó annar þeirra í barnæsku, binn — Kristján Frímann afc nafni — ólat upp hjá mófc- ur sinni til þess hann kvongafcist, bjó hann á ýmsum stöfcum hjer eystra, var breppstjóri um tíma í Eyfcahrepp ; og talin einhver hinn bezli bútnafcur hjer um sveitir; hann dó á undan mófc- ur sinni 1865, afc Fosavelii í Jökulsárhlífc. Mefc seinna manni sínum varfc hinni fram- lifcnu 5 barna aufcifc af hverjum 2 eru á lífi, Andrjes II. Kerulf bóndi á Melum og Jóhanna Sigrífcur, húsfrú Sigfúsar bónda Stcfánssonar prófasts afc Valþjófsstafc á Skrifcukl. í Fljótsdal. Arnbjörg sál. var einstök dugnafcar- og bú- sýslu kona, vel gáfufc til inunns og har.da, heppin yíirsetukona og bar gott skyn á lækningar. Sem eiginkona var hún manni sínum ástúfcleg og um- hyggjusöm; sem húsmófcir var hún stjórnsöm og sifcavönd, en þó nákvæm og mefclífcunarsöm þeg- ar eitihvafc gekk afc lijúum hennar, sem mófcir var hún einka umbyggjusöm um velferfc barna sinna; bæfci í andlegum og líkamlegum efnum, og sparafci ekkert þeim til handa, er til fram- fara og menntunar horffci. Vib veika og naufc- stadda var hún hjáipsöm og örlát; enda fram- yfir efni sín á stuudum. Allir sem hana þekktu rjett; munu því minnast hennar meb söknufci og geyma minning hennar í blessun. Jarfcarförin framfór afc Valþjófsstafc 8. marz. Hjelt sóknarpresturinn síra Pjetur Jóns- son laglega húskvefcju. Afcur líkifc var hafifc út, en presturinn síra Vigfús Guttormsson ab Asi, ílutti snjalla og gagnorfca líkræfcu í kirkj- unni. í febrúarmánufci 1873 dó á Melum í Stafc- arsókn í Hrútafirfci jómfrú Vigdýs Jónsdóttir liáifs annars árs yíir tírætt; var hán dóttir Jóns þess sem umgetur í æfisögu Haligríms prests Pjeturssonar; er Jón þar nefndur frá llreifcur- borg, en á afc vera Hreifcarstöfcum, sem nú eru í eyfci í Mifcfjarfcar austurdal. Vigdís sál. giptist aldrei, átti aldrei barn, og var aldrei vib karl- mann kennd. Hún bjó mefc Arngrími sál brófc- ur sínum nokkur ár á Ilnausakoti, og fórst þafc veh Hún var dugleg verlcakona og velvirk, glafcleg en vöndub til orfca og verka, lilynnt og tryggtöst vifc þá sem hún tók því vifc. Uún var blind um mörg ár, en haffci fótaferfc til þess hún var 100 ára. þann 2ó. rnarz. seinastl. andaMst ekkjan Sigríiur Jónsdóttir á,Reykjum vib Hrútafjörfc. Flún var talin hjerunr 98 ára gömnl, halfci verib blind um 8 ár, og legifc í kör nærfellt eins lengi. Mafcur hennar var Gufcmundur Gufcmundsson; þau bjuggju lengi og vei á Reykjum og áttu mörg börn, sem mönnufcust flest vel og voru vel ab sjer til niunns og iianda. Synir þeirra 7 sem til fullorfcins ára komust, og ein dóttir, hafa komifc vel frarn í fjelagi manna, og öll — afc tveimer sonunr ttndanskildum — átt börn í bjónabandi, og eru nokkur þeirra orfcin fullorfc- in, gipt og eiga börn svo vaxin afc Sigrífcur sál. sá bama barna börn sín. Ilún var gufcrækin, bjálpsöm og gestrisin, framúrBkarandi dugleg og ráfcdeildarsöm, mefcaumkvunarsöm vifc hvern sem eitthvafc amafci afc, og vel metin af öllum sem þekktu hana, Minning hennar lifir því í heRri og blessun. A. Bjarnason. I>akkarAvarp. Eptir þafc — á næstl. sumri — afc Drottirm npp á lagfci mjer þaim kross, afc svipta mig, afc mestu, sjún- iuni, ásetti jeg mjer afc takast ferfc á hendur norfcur á Akureyri, bæfci til þoss afc leita mjor lækninga, og svo í öfcrum mjer árífcaudi,. erindagjðrfcnm, og hugfcist jeg a% fá far mefc skipi er lá áEskifirfci, tilheyrandi „Gránu- fjelaginti0 og sigla skildi rakloifcis til Eyjafjarfcar, En þrátt fyrir ötula milligöiigu þáverandi húsbúiula míns og úþreytandi hjálparmanns, þess þjúfckunna höffcingja sjera II Espúlíns á Kolfreyjnstafc, var mjer synjafc farsins, eigi afc sífcur áræddi jeg þú, ( trausti Gufcs og gúfcra manna, afc leggja af stafc fútgaugandi, og hjelt jeg fyrst til Vopna- fjarfcar, hvar jeg dvaldi mánafcartíma nndir lækningatH- raunum herra læknis Tegners, og hlant jrg afc fyrirsögn- hans, allan þann tíma, afc liggja alvcg f rárninu; en þ° afc þessar tilrannir yrfcu mefc öilu árangurslausar, þávirtist mjer liann stunda þær mefc alúfc og vifcfeldui, og er jeg honum þess vegna þakktátur af hjarta. Mefc byrjun okt- úbermánafcar lagfci jeg af stafc frá Vopnafirfci, en söknin þá áfallinna illvifcra, fanufergju á heifcmn og einkum ann- marka míns, hlaut jeg afc fara eptir sveitum sem mögU" legt var og svo afc segja „sneifca fyrir skemmstu leifc'S gekk ferfciu því nijiig seinlega , var jeg þú eptir langan hrakning og margar hörmurigár kominn á Akureyri 20. janúar þ. á. og dvaldi þar riokkrar nætnr hjá ritstjúra Norfcanfara, hvafcan jeg hjelt fram í Eyjafjörfc og lioti dvalifc þar til þessa. A allri þessari löngu, myrkn og torsúttn leifc mætti jeg alistafcar hvar sem jeg kom, eiustakri mannúfc og gest- risni, var þú öllnm úkemidur og vegua liinna dæmafáú illvifcra og úfærfcar, hlaut afc gista nokkrar metur, og jafnvel heilar vikur á snmmn bæjnm, og þnrfti þar til, eins og nærri má geta, allt af afc liafa fylgdarmann hvort jeg fúr yfir fjöll og heifcar efcnr bæja á milli innsveitiS' Allnr þessi greifci var mjer hvívetna í orfci og verki, vel- vildariega í tje látin, og þar á ofan voru mjer, af nokkr- nm rnönnum á ferfcinni gefnir 4 rd. í peningum og 3 spjarir; einkum get jeg eklii dulizt afc nafngreina þanfi efcallundafca berra verzlunarstjúra S. Sæmundsen á Vopna- flrfci, hver efc gúfcmútlega veitti mjer húsnæfci, rúm, fæfci og allra beztu afchjúkrun þann mánafcartíma er jeg dvalcli þar í haust, áu þess afc þyggja nokkra borgun fyriri honum eins og líka öllum velgjörfcamönmim mínnm, jeg af hrairfcu hjarta alls gúfcs úskandi og bifcjandi bless- nnar af Drottrii, og þeir afc lyktum fái afc heyra til sín mælt af alls holds dúmara þotta glefciríka ávarpifc: „gest- nr var jeg og þjer hýstufc mig“ og „allt hvafc þjer gjörí- ufc einum af þessum míuum minnstu bræfcrum, þafcgjörfc- ufc þjer mjer“. Staddur á Miklagarfci á heitdag Eyflrfcinga 1874. Jón Jónsson frá Kolfreyjustafc. BRÚÐKAUPSVÍ8UR. B'ómrósir fjórar sjást blika í hlífcum, ByrM þó vetrarins nákulda tiljófc; Ardegis sðlar í ylgeislunr blífcum Astar þau varma fyr lendrufcu glófc. Jalcobi Frifcbjörg nú játast, og lílta Jóhannes Hólinfrííi’'í hjúskaparstand. Fafcirinn himnanna fústbræfcur slflca Irairileiíi’ um gæfunnai hagstt.ia íand. Brúfchjónin ungu, sem brjóst sfn og hjörtu Bundu fyr sanran í æskunnar lund, Laugist þau ánægju Ijósskini björtu Lífsins hvern cjaginn og náttþögla stund. Oskir til heilla nú oss ber afc syngja, Aufcnist þeim glefci og hamingja stórl Gófcvinir staupunum glafcir svo klingja, Gulinum af veigum er teiga og bjór. Ástkæru brófchjón! mefc ánæaju gengi Allir samfaana af lrjarta í dag -- Glymjandi hörpunnar gullrofcna strengi Gyfcjurnar söngva bezt fœri í iag —• Sanrhuga allir þær óskir fram bera : Aufcnist þeim glefci og hamingju safn, Snæþakta landsins þau fornaldar frera Fefcranna alkunnu beri rjctt nafn. Litifc þifc farsæl vib ljós heimsins bjarta! Lifib þifc Drottni mefc buga’ og sáll Borfcgestir allir þess ó.-ka af hjarta, Ykkar sem dreklca nú brúfclijóna skál. Ykkur ef verfca má aufcib hjer nifcja, Er þafc vor glefci og hjartanleg bón, Alföfcur himnanna bljúgast afc bifcja,' Beina þeinr leifcir afc dýrfcarlands trón. G. K. AUGLÝSINGAR. — Væri einliver unglingsmafcur 16 — 20 ^ gamall, bjer nær efca Ijær, sem heffci ISnS* til afc nema prentlist, þá er jeg íús á afc ta.V hann til viatar þegar í vor, mefc þeim ski1111 s um, er vifc getunr orfcib ásáttirum; en jeg fyrirfram afc áskilja, afc bann kunni vel afc *e^ og nokkub afc skrifa; einnig afc liann heyr' sjái vel, sje ekki bleslur á mál, nje örfhentur, **' legur til vaxtar, iicilsugófcur, frábitin ofdry'1 og vandafur í liáttheldi sínu. Ritstjórinn. — Fyrir nokkrum tíma sífcan var jeg jnn afc geyma Vídalínspostillu, 13 útgáfu, ^ prcntufc er í Vifcey 1858, en man ekki U'cp?9 afc taka vifc bókinni, og vil því bifcja eigandann, ab taka hana hjá mjer een' fyrst. Ritstjórinn. Eigandi ocj dbyrgáannadur : lijtirn JoHSS''_ Akureyri lii7 t, li. M. Siep hins*°n‘

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.