Norðanfari - 18.07.1874, Side 1

kaupeudvm kvstuad-
af'laust; verd ártj. 30 arkir
* rd, 48 slc.y einstök nr• 8 ,v/e.
*$lulauH 7. hvert.
Aiujhjsinrjtir eru tekimr ( bUid-
id jyrir 4 sk. hver lína. V<c?«
aukablöd eru prentud á kostn
ad hlutadeiyenda•
13. AE.
AKDMTRI í JULI 1874.
Auliablað vid JI2 35.—36.
MARGEJET JÓNSDÓTTIR.
Ivona Iie8sa bónda Eirtkssonar í Skógum í
t’ojósiiada!, var faedd ári& 1798 f Hei&arhúsum
1 Laufassókn. I’afir hennar var .Jón þórarinsson,
er þá bjó í Heifcarhúsnm en sibar í f>úfu og
Skóg um. Foreldrar hans voru þórarinn Jóns«
6on og Mart-.rjet kona hans, þau hjóri bjuggu
1 Ljósavatnsskaríi. Foreldrar þórarins voru
Jón Ilöskuldsson bóndi í Hrirnagerfci og fyrri
kona hans, Sclveig dóttir Arna bórida Pjeturs-
eouar á Illugastö&um og Hrldar konu hans Onns-
dóttur. Er mikil ætt komin frá þeim hjónum, er
eííast voru nefnd.
Kona Jóns þórarinssonar í Ileilariiúsum,
cn móíir Margrjelar, vai liórunn GtrFmundsdótt-
•r, hennar foreldrar voiu Gu&mundur Ilildibrands-
fion og Gunnvör Jónsdóttir, þau bjuggu í Liila-
fierfci (1769) Foreldrar Gubmundar voru Hiidi-
hrandiir Halldórsson og þórunn Árnadóttir, er
einnig bjuggu í Litlagerbi (1742)
Margrjet ólst upp hjá foreldrum síniim fyrst
1 Heiðarhúsum, og íluttist þa&an meö þeim aí)
þúfu 1804 og þaban aptur 1813 aö Skógum f
Halssókn. tiar var hún enn hjá foreldruui sín-
tim til þess áiiö 1825, þá fór hún frá þeim
Og var eitt ár í Austari-Krókum, fjögur ár í
H)ósatungu og þrjú á VeturliÖasiööum. 1833
hyrjuru þau Bessi Eiríksson búskap á þriöjungi
Sf jötöinni Lundi og voru gefin saman í hjóna-
hand 27. sept þaö ár. Ntestu ár bjuggu þau
&.Ö Steinkirkju, en fluttust þafan voriö 1835 aö
Skóguni og bjuggu þar samnn 36 ár, eöur til
þess Margrjet sal. andaöist, en þaÖ bar aö 5.
öag júlímánaöar 1871, og var hún jarösett á
Öáisi 12. dag s. m.
í ræöu þeirri, er presturinn síra frorsteinn
t’álsson hjelt yfir moldum hinnar framliönu,
•túnntist hann liennar á þessa leiö: rVjer höf-
«tu misst frá oss mikla sómakonu, eiginmaöur
•'eiiriar, vei greinda ráödeiidar- og hirtusemis-
^onu, ræktarsama gæöakonu, tryggasta samferöa
astvin (38 ár; börnin ástríka, umhyggjusania
gæöamófur; fjeiagib velviljaöa og velgjöröasama
húsmóöur viö hvern þann sem á því lá. Já,
hún var í mörgum greinum sómakona. Segiö
hljer á bverjn villist hin núverandi yngri kynslóÖ-
'ti mest? Á veröldinni og hinum ímynduöu
htiosBum hennar, á lífinu og alvöru þess. Greind
hinnar framlii'nu leit rjett á heiniinn, aö því
ef mjer skildist; hún mat hann og öll hans
Sæöi sern aö eins svipulan hjegóma; hún
hijóp aldrei eptir glisi hans, iofstýr hans eöa
h'óöi, Húi\ sóttist aldrei fram yfir nauösyn og
fihyldu epiir gæöum hans, hún gekkst aldrei
fyrir viröingu og álili hans; og lífiö skoöaöi hún
JMnan svo sem alvarlegt, svo sem ábyrgöarpund
fl'á Guöi undii' dóm hans í eilíföinni. Fytir þaö
fihoöaöi hún stööu sína sem erindi frá Guöi á
bessari stundarjörö, og þaö svo sem dýrustu
''nuösyn aö gegna henni meö trúmennsku til
e"da. Af þessari skoöun henrar fiaut kostgæfni
ieunar, dáöríki og öll skylduatvik hennar; trú-
lesti og velvild iiennar viö eigin roann sinn frá
"þphafi fram aö blundi dauöans, elskusemi og
’^ktarsemi hennar viö börnin, velgjöröasemi
"ennar jafnan^af litlum efnum viö hina mörgu
®H{omeudur, velviid hennar viö hjú og nágranna.
af þessari skoöun hennar á lífinu flaut sjer
'agi trúrækni hennar, guöliræösla hennar, ráÖ-
e,|dtii og sómagirni. Svo sem hún var meö
*teindari konum, svo var hún mörgurn fremur
rnálliöug og oröheppin. Svo sem hún var
^öfuleg og mennileg kona í ,framgÖngu , svo
hún og hreinskilin í oröum og verkum og
h*'eit hræsni og fláræöi. Svo sem hún af
aÚúrunni mun hafa veriö bráölynd, svo trygg
ntaöföst niun hún hafa veriö. Og svo sem
var búin aÖ lcggja fram allt hiö fegursta
v lifi sínu viö skyldútnar og átti þegar vissa
0°n á burtför sinni frá allii hinni löngu mæöu
0^ áþjá„( 6V0 var |,tin einnig albúin viö henni,
^ var farin aö þrá lausn frá þessum niæöunn
0 lleimi, þrá aö mega koma heim til Drottins
8 Ve>a hjs honuni, sem hún elskaöi og trúöi á“.
60]i Margrjet saluga varö 6 barna mó?ir, þriggja
6 °8 þriggja dætra. Einn sona hennar dó
Cfneuidri, • en hin iifa öii, þegur þetta er
Kt|faÖ,
J. B.
t
IIELGA STEFÁNSÐOTTIR.
IlorfiÖ 'er dagsljós, því hnígin er sunna,
Helköid er nóltin, og myrkriö er svart;
Gleöinnar sóliivörf því svipiega kuniia
Svartnætti skapa hvar áöur var bjart. —
Dimmt 8ýnist Ijósiö þeim saknar og syrgir
Sofnaöari ástvin, er köld hylur gröf,
Ánægjajdífsins sig óöar þá byrgir,
því, ástin hin blíía er himir.sius gjöf.
0, hversu gleöinnar biysiö hiö bjarta
Brátt hlaut aö slokna — og yndi hvarf flest,
SRan aö dauöinn mjer breif burt frá hjarta
Ilana, sem nnni’ eg á jaröríki mest.
Meöan aö lifi þá man jeg þá stundu,
Mækir riær dauöans hiÖ þunga hjó sár,
M)er þá af augum harmþrungnu hrundu
Ileitari eldi mín skiinaöar túr.
En mína sorg sktfl í hjartanu hyija,.
Heimurinn kaldi, sem þekta ei fær.
EUkert kann ham'.a hins himneska vilja,
Hann oss um tíma þaÖ stundiega Ijær.
Sæll er jeg Drottinn nær fæ jeg aö finna
Fullsælan anda er liíir þjer hjá.
Sælt er aö stríöa og sigurinn vinna,
Svo sem hiu látna og frelsinu ná.
O IlclgaSþín minning í hjarta mjer geymist,
Hún skai mjer lylgja og gleöi mjer Ijá.
Tárvætta leiöiö og gröfin þín geymist
Nær geymir mig jöríin og bvfli þjer hjá,
En Drotiinn f grötinru sjer þann er sefur —
Um svefnhúsiö útvaldra hlessunin grær —
Til hvílu hin þreytta því hallaÖ sjer hefur
I höfninui tryggu lífs þungstreymi fjær.
Kr. Ingjaldsson,
IIELGA STEFANSDÓTTIR.
Skjótlega eudar vor æG
ógnandi hjer-vistar glaum,
líkt eins og leiptur á sæfi
á líöandi burtfarar-straum,
ein báian aÖra burt hrekur
aidrei liún sjezt framar meir,
eins lífiö annars hjer vekur,
alit fæöist skjótlega' og deyr.
Svo gekkst þd Helga frá harmi
heimsins og æfinnar dag;
hlýlégum ástvinar armi
og ungbarna Ijúfasta brag.
Ðrottins til dýröarheimkynna
Ðrottni þú æ virtist trú,
þar munu þig síöar finna,
þeir sem aö gráta þig nú.
Sælt var þjer síöasta’ á degí
sjá yfir lífs runnið íar,
og Ifta 'þar óunniö eigi
ekkert er skyldunni bar,
gjafmiidi’ og giaöværum anda
greindist þitt hvervetna svar,
afdróst ei afl þinna handa
aö eríiöa þaö sem aö bar.
Ætíð þú vel öörum vildir
verjandi hvorri einni stund
til heilla — og harm snauöra skildir,
en hataöir deyfingja blund,
hvíldin er fögur þjer fengin
friökeypta lundinu á,
en hjeðan erl grafar til gengin
góöverka minningu frá.
Hún sem er lík og liöin hjer frá heimi
liíir glöö í himinsælli kyrrö,
þar sem aö aldrei Guös í fögrum geymi
gleöin veröur harmaskýjum byrgÖ.
Syrgjendtir ykkar sefast látiö harma,
þvf sælu þeirrar allir njóta fá.
Guöi sje lof sern gætir lífsins vatma,
hann gat og tók, því lífið allt hann á.
Gamal.
t
{ ORKELL SIGURÐSSON.
þann 18. október næstliöinn, andaðist að
Snotrunesi f BorgarfirÖi austur, eptir þunga bana-
sótt, merkisbóndinn þorkeil Siguröseon, hjer um
bil 68 ára. Fafcir hans var Siguröur fyrrum
óöalsbóndi í Njarövík, sonur Jóns presís Brynj-
úlfssonar, er seinast var prestur ttl Eyöa, og
Ingibjargar Siguröardóttur Eyúlfssonar. Móöir
Ingibjargar var Bóel dóttir Jer.s Víum sýslu-
rnanns, en fyrri kona Siguiöar f Njarövík og
móöir þorkels og alsy9tkyna lians hjet Krist-
íana María, dóttir Siglúsar prests Guöroundsson-
ar Eiríkssonar prests, er andaöist aö Ási í Fell-
um 1810; en máöir henriar var Gnöríöur dótt-
ir Jóns prófasts þorlákssouar á Bóiinum í Reyö-
arfiröi.
þorke!l sálugi var 6 yngri írnm sfnttm
þrekmaöur tnikill, fjörugur og mikilvirkur, smiö-
ur góður á alit er hann lagði hönd á, skyn-
samur og guöhræddur.
Meö konu sinni, Ingibjnrgu Jónsdóttur, eign-
aíist hann 9 biirn, 4 syni og 5 dætur , er öll
komust á legg vel mönnuð, en deyöu 3 á und-
an föður sínum.
þorkell sál. var manna einlægastur og sjald-
gæfiega tryggur og vinfastur, spaklyndur og
dagfarsgóöur.
þau hjón settu bú saman í fyrstu meö mjög
Htlum efnum, en höföu brátt fjölskyldu aö ann-
ast, áttu þvf opt crfiöan húhag og aidrei mátti
hann aufmann kaila, var hann mjög ör á sitt,
og sparaði viö engan er honum þótti þurfandi,
og tók optlega nær sjer en efnin Ieylöu , var
hoiiuni rnesta skemmtun og ánægja aö veita
sem be.zt gestum sfnom, sem opt voru margir.
þorkells sftl. mega því sakna. ekki einasta
börn hans, ættingjar og vinir, heldur einnig
mjög margir vandalausir, er reyndu mannkosti
hans og vegiyndi.
K. I.
1. Nú harma margír
heiöursmann láiinn,
aldinn mann vin
af öllum virtan
hans er þekktu v
hreina mannkosti,
er ávallt brúkaði
öörura til góös.
2. Gæddur var hann
gáfum fjörgum,
írjálslyndi og tryggb
fremur mörgum,
og æ, þeirn varði
tii aldurtila
öörura jafnt sjer
til ánægju og þarfa.
3. Hús sín Ijet opin
hverjum manni,
og yfir efni fram
öllum hlynnti,
gladdi, gagnaöi
unz gekk til hvfldar,
eptir aflokið
erfifci dagsins.
4. Guörækinn andt
gjöröi’ opt kveina
af ávöntun sinni
óíal raareri,
enn horfandi í hæöir
hng sinn gladdi
viö elsku og náð
upphæða jöfurs.
5. {>aö er nú fengið
sem fretnst hjer þráöir,
alsæli bróöir,
cg því fagnal
gleöjast ástvinir
eptir lifatidi,
aö fre.mm ert stiginn
f friöaisali.
I. S.
ANÐVARP syrgjandi ekkjtt.
Lag: Konung Davlö sem kenndi.
Hver er svo hjálparvana?
heilagi Drottinn minnl
hver gengur eins einmana
áfram lffsferilinn?
81