Norðanfari - 24.10.1874, Blaðsíða 4

— 110 —
9
Fremur hefur fje þóit vfSast hvar meh rýrara
móti til frálags einkum á miir, enda hraka&ist
allt fje niíur, vegna illviíranna. f>á ltomu og
flestar skepnur á gjöf, sumslafar vegna fann-
dýptar og sumstaíiar vegna áfreta. Frostib varö
10° á R. og allar straumlitlar ár lagfci svo
fara mátti yfir þær á ísi mef) fje og hross I
sumum sveitum er sagt enn mjög jarfskart og
allar skepnur á gjöf, en aptur þar sem vefur-
sælla er, rautt neíst í byggtum. Vegna áfell-
isins, varb heyskapurinn sumstafar nokkub
endasleppur og hey enn úti undir fönninni.
Yíir höfub eru heyjin ab vöxtum sögb vel í
meballagi og nýtingin ð þeím hvervetna hin
bezta. Fiskiafli hefur verib lijer nyrfcra meb
rýrasta móti í haust Nýlega rak hjer á Odd-
eyri lítib eilt af kolkrabba, og aflabist þá nokk-
ub af fiski. A Ytri-Gunnólfsá f Ólafsfibi hafti
einnig fengist eitthvab sf kolkrabba, og þá
aflast vel á hann. Fjelagsskipib „Grána“ lagbi
hjefati 19, þ, m. og meb henni kaupstjóri Tr.
Gunnarsson; hann ætlabi hjeban fyrst til Seyb-
isfjarbar og síban til Kaupmaunahafnar.
tír brjefi ab sunnan dag. 18. sept. 1874.
„þann 16. var hjer norbankóiga og urbu fjöll
alsnjóa af kafaldsgangi í fyrrinótt, meb 4°
kulda, og í dag er loptib meb vetrar útliti.
Fiskilítib, enda eru róbrar stopulir. tleilsufar
allgott yfir höfub, því almenn veikindi eru eigi
sem slendur“.
— Ardegis 22. þ. m. kom austanpóstur
Sigbjörn Sigurbseon hingab ab austan ; hann
hafbi farib frá Djúpavogi 10. þ. m. og fengib
erfiba færb vegna ótíbar, af stórrigningura og
snjóum. Seinustu dagana sem liann beib á
Djúpavogi, voru dæmafáar rigningar og vaína-
vextir en þó hæg vebur, sem nábi yfir allar
Múlasýslur. Abfaranótt hins 9. þ. m. ab Foss-
árdal í Berufjarbar kirkjusókn, haff.i á scm þar
retifiur nælægt bænum, hlaupib úr farveg sínum
og ínn í bæinn, svo fólkib gat abeins meb hörku-
brögbum bjargab sjer. Nokkubaf roatvælum tap-
abist og eitthvab af heyjl skemmdist. Fjártaka
hafii verib mikil á Djtípavog, Eskifirbi og Seybisf.
f 15. þ. m. andabist eptir langvinn veik-
indi ab Naustum í Hrafnagilshrepp, madama
Vilhelmína borin Lever, 73áragön>ul. hálfsystir
herra verzlunarstjóra E. E. Möllers; hún hafbi
verib gipt Stefáni sál, syni Stefáns sál. amtm.
t>órarinssonar, er lengi bjuggju ab Espihóli í
Eyjaf. og áttu 6 börn saman.
ATJGLÝSINGAR.
Sjtíklingar þeir sem framvegis kynnu ab
vilja komast á spítalann ní Gubmanns minni“
á Akureyri verba, livab þab snertir, fyrst ab snúa
sjer til hlutabeigandi laknis herra þ. A. Jóhn-
sen, sem ákvebur, hvort tiltækilegt sje, ab þeir
verbi teknir á spítalann ebur ekki; áiíti hann
þab naubsynlegt, verba þeir ab snúa sjer til
gjaldkera spítalans, herra ;verzlunarþjóns P.
Sæmundsen til þess ab semja vib hann um
endurgjald kostnabar þess, er leibiraf dvöl þeirra
á spítalanum, bæbi fyrir lyf, fæbi og alla abra
abbjúkrun. Fyrst um sinn til næstkomandi ný-
árs, er ákvebib ab gjald þab er iiverjum sjúk-
lingi beri ab greiba sjeu 48 sk fyrir dag hvern,
sem hann er á spítalanum og þess utan borgun
fyrir lyf, og skal gjald þetta greitt vib lok hvers
mánabar, og vib burtför hans af spítalanum ef
hann dvelur á honum skemur en mánabartíuia.
jþyki gjaldkera tvísýni á þvi ab beibendur sjeu
þess um komnir ab greifa ábur tjeb gjald og á
rjettum gjalddaga verba þeir ab útvega sjer á-
reibanlegan borgunarmann, sem sjái um gjald-
greibsluna, og sje sjúklingurinn úr fjarlægum
sveitum verbur borgunarmabur ab vera einhver
sá af bæarbúum eba einhver hjer nærlendis er
gjaldkeii gjöri sig ánægfan meb.
Akureyri 1. okttíberm. 1874.
Spítala-forstöbunefndin.
— þribjudaginn þ. 6. þ. m. fannst í F. Gub-
manns krambúb, hjer í bænum, peningabudda,
meb libugum ríkisdal í, sem rjettur eigandi,
getur vitjab til undirskrifabs.
Akureyri 9. október 1874.
Andrjes Arnason.
Alla þá, sem jeg á hjá, fyrir Norbanfara
eba annab, bib jeg hjer meb ab greiba þab til
mín meb peningum eba innskript S reikning
minn hjá kaupmönnum hjer á stabnum, og Odd-
eyri, svo fljótt sem bverjum er unnt, og í allra
seinasta lagi fyrir næstkomandi nýár.
Akureyri, 15. dag oktoberm. 1874,
Björn Jónsson,
Hjá undirskrifubum fæst tii kaups sjötti
partur úr hákarlaskipinu „Haístílunni", þcir sem
kaupa vilja nefndan skipspart geta lengið ab
VÍta bja mjer um sölu skilmála.
\aglar 16. október 1874.
B. Arngrímeeon.
— JFreyja ýmisleg Ijóímæli eplir Símon
Bjarnarson llalaskáld, er nýiega útkomin úr
prentsmibjunni á Akureyri, og koatar í kápu
20 sk.
Fjármark Arna Jónathanssonar' á Sybstabærí
Hrísey: Hvatrifab hægra, Geir-
stýft vinstra. Brennimark, A. J. S,
þJOFA LEITIN.
(fiýtt ár Skandinavisk Folkeniagazin 1871).
(Frambald).
þeir fóru sjer naubugt ab byrja leitina,
en fundu ekkert, sem ab nokkru leyti gæti vak-
ib grunsemd þeirra. þegar þeir komu aptur
spurbi A. meb fyrirlitningu, hvort þeir hefbu
fundib hina siolnu muni.
„Nei, vjer fundum ekkert sagbi fógetinn,
og höfum því ranglega ákært ybur, og þess-
vegna ekki meira en sanngjarnt ab vjer bitjum
ybur fyrirgefningar, og bætum ybur eins og
sibvenja er hjer til“.
A. hló háann kuldahlátur; ,, svo þjer liaf-
ib þá ekkert fundib hrópabi hann mjög sár í
anda. þab liefur sannarlega verib á móti von
ytar, og víst hefbub þjer glabst af ab sjá mig
lítillægban. Jeg veit vel, ab jeg hef ætíb ver-
ib ybur þyrnir í augum, þar eb jeg fátækur
auminginn skyidi ekki æfinlega standa boginn
af aubroýkt fyrir ybur. Mjer koma peningar
ybar ekkert vib, og ágirnist heldur ekki neinn
þeirra, en sem rábvandur matur get jeg bobið
ybur byrginn. Jeg skal mí segja ybur hvers-
vegna jeg befi í haust og vetur gengib á kvöld-
in til Kalleh. og hvab jeg hef borib heim á
nóttunum, og Vona jeg, ab þab gefi ybur nægi-
legt tilefni til ab sjá minnkunn ybar fyrir hina
illu breytni ybar vib mig“.
nþar eb Ane dóttir mín ætlabi ab ganga
ab eiga fátækan mann, sem þar hjá er gófur
drengur, langabi mig til ab gefa henni ofurlítib
af skildingum, þegar hún flytti úr föburgarti en
þeirra gat jeg ómögulega atíab mjer, meb því
ab draga þá af daglaunum mínum, því lief jeg
höggvib skóg og unnit ymislegt smávegis fyrir
bændur í Kalleh. á nóttunum, og opt og tíbum
lítib sofib. Meb þessu móti hef jeg talsvert
dregib saman, en þareb jeg ekki vildi ab fólk
mitt vissi af þessari aukavinnu, sem ab vísu
þreytti mig nokkub, þá haíbi jeg þaö á hylin-
ingu, og bændurnir sem jeg vann fyrir styrktu
mig til ab halda því leyndu, Mig grunabi ab
sönnu, ab þab mundi gefa fólki hjer í sókninni
tilefni til ab tala um mig, ab þab aldrei, ab
jeg yrbi ætlabur þjófur fyrir þessa sök. Etid-
ur og eins var mjer borgub vinnan meb braubi
og jarteplum, og jeg áleit það engin afbrot þó
jeg bæri þessi velfengnu laun mín heim í htís
mitt, ab nætnrlagi. Spyrjib nú bændurnar í K.
hvort jeg segi ekki satt. Ybur liefbi verib
hægbarleikur ab fá þar upplýsta abferb mína,
ef þjer belðub sómasamlega viljab gjöra, en í
mikiimennsku ybar vildub þjer heldur ásaka
mig fyrir þjófnab“.
Víb abrar kringumstæbur hefbi fógetinn og
bændurnir ekki eins rólegir hlýtt á afsökun
hins fátæka manns, hefbu þeir í rauninni ekki
orbib smeikir vib A., og nú höftu þeir gelib
honum gilda ástæbu til ab fcvarta; þeir vissu
líka, ab ef hann kærbi breytni þeirra fyrir
yfirvaldinu, yrbu þeir fyrir hegningu, þareb þeir
hefðu ranglega borib ó hann sök, þessvegna
sagbi fógetinn: Bþegar þessu er þannig varib,
sem jeg trúi ab sje, án þess jeg leyti frekari
vitna, þá skuldum vjer ybur helmingi meira; ab
fornri venju skulib þjer fá öltunnu og..........
Farib á burt tók A. fram í, eigib þjer sjálfir
ybar öltunnu, jeg skal sjálfur á einhvern hátt
ná rjetti mtnum. „Hvab er þab þá sem þjer
viljiö* sagbi fógetinn hálfsmeikur vjer erum
fúsir til ab bæta þab sem vjer höfum ranglega
gjört. „Máskje þjer hugsib ab tvær öltunnur
jafnist á vib hib góta mannorb mitt, sagbi
smiburinn meb bitru hábi. Fariö á burt hib
skjótasta úr húsum mínum. Jeg skal vissulega
láta ybur vita hvab jeg vil*.
þab var árangurslaust. þó fógetinn og
bændurnir reyndu til af (trasta megni, ab seía
hann, hann vildi engu þeirra bobi sinna, en
sagbi stöbugt, ab hann sjálfur skyldi uá rjetti
sfnum
þeir höfbu því enga abra úrkosii. en bíba
átektanna af hans hendi. Hinn nýafstabni
snarpi vibburbur, hafbi svo gagntekib bændurna
og fógetan, ab engurn þeirra hugkvæmdist, ab
halda fram rannsóknum á öbrura stöbum. Mik-
ilmennska þeirra hafbi lagt sig, en undarlegur
ótti korninn í hennar stab. jæir töldu sjer
víst, ab A. yrbi svarinn óvinur þeirra, sem
annab hvort leynt ebur Ijóst gjörbi þeira ó-
skunda, og stí tilhugsun jók þeim áhyggju. A
heimleibinni voru þeir aS ígrunda, hvercig Þe,í
bezt gætu sneitt hjá hefnd trjesmibsins, 8em
þeir höfbu nú, betur en nokkuintíma ábur, l®r
ab þekkja, hversu hann var ákafur og æbistryM'
ur í gebsmunum. -
Til ab gæta rjettar síns hafbi A. stjórnab
reibi sinni eptir megni, og hálsab margt meiv'
ingar yrbi, meban á vibræbunni stób, en þeg®r
þeir voru farnir, gaf hann reitinni rúm,
var þab löng bib, ábur en hann veitti nokkr®
eptirtekt ab bænum og róbleggingum konu sinn*
ar og dóttur. Hann stób fast á því ab hanO
upp á einhvern máta yrbi ab fá fullar bæter
hjá þeim, en hann var órábinn í því, hvermf?
hann ætti ab haga sjer til ab ná þeim tilgangi sln*
um, nje á hvcrjum þeirra iiann ætti fyrst s®
hefna sín. Kona hans var mjög angráb og
sárgröm, yfir hinni ósiblegu mebfeib, er maunt
iiennar var sýnd, en þareö hún hvorki v»r
dramblát nje áköf í lund, og þarhjá gat ekkt
fmyndab sjer, ab þetta veitti nein slæm ept*r'
köst, þá reyndi liún af megni ab koma honuW
til, ab álíta hib skeba frá liinni betri hlib, sVO
hann abhefbist ekkert f brábræbi sínu.
„Iiaffu ráb mín og láttu þetta ekki á þi£
fá sagbi hún grátbænandi, þú ert vís til s®
fremja eitthvað þab ( reibi þinni sem þú ybrast
eptir seinna. Hinn fátæki og lítilsvirti verbuf
opt í þessu lífi ab líba yfirgang af ósibubum
og stærilátum mönnum ; þú ert ekki hinn eini,
sem órjett verbur ab líba*.
„Jeg skyldi meb þolinmæbi nmbera hinutn
aubugri þó þeir aubsýndu rojer hartýbgi Og
fyrirlitningu, því þab er svo alvanalegt, en
ab fara meb mig eins ag þjóf, þab er mann-
vonska og þaö vil jeg fá fullu bætt. þab eru
hjer í grendinni fátæklirigar, er mibur en jeg
iiafa vandab líferni sitt og þó hafa þeir kom-
ist hjá þessu, en á mitt heimili koma þeir til ab
smána mig“.
„Klagabu þá fyrir yfirvaldinu*.
þ>ab hefbi ekki mikinn árangur; ab vísð
eru þessar leitir fyrirbobnar, og þeir ab líkind'
um yrtu fyrir útlátum , en þessháttar uppreis*
met jeg einkis, því mannorb mitt cr ekki liólpn'
ara þar fyrir“. Allstabar yrti sagt í sókninnR
„þab var gjörb þjóíaleit hjá A. Hansen*. Ne«j
sjálfur verb jeg ab ná rjetti mínum.
„Hvah ætlar þú þá ab gjöra? spurbi kon-
an hrædd.
„Fyrir hib fyrsta vil jeg fá ab vita, hver bS
mabur er, sem hefur haldib njósn á mjer Og
kært mig fyrlr þjófnab.
„livab ætlarbu svo ab gjöra? sagbi htín
meb vaxandi ótta.
nJeg veit þab enn ekki sjálfur. þab var
hörb barátta fyrir mig ában, aö stjórna reibi
minni, og því hef jeg lieitiÖ fyrir mjer, að
gjöra ekkert án timhugsnnar.
nKonan hughreystist nokkub vlb þessi orb, Og
eptir ab hún á ný hafti bebið hann í Guts
nafni ab bera sig ab hafa sáttgjarnt hugarfar,
gekk hún meb börnum sínum tll hvílu. Hún
vonaði ab meb tíma kæmi ráb, og að í kyrb
næturinnar myndi hann skynja ab brábræbis-
verk af hans hendi gæti steypt þeim öllum í
ógæfu.
Á. var ekki svo rólegur, að hann gæ11
sofib, og sat hann einn eptir, og hugleiddi,
livernig hann bezt fengi vibrjett mannorð sitfi
Hann studdi hönd undir kinn, og starfi í lj<5sií>»
scm var nærri dautt og sagbi við sjálfan sig:
nþegar jeg í æsku niinni var hjá foreldru®
mínum, kom mjer sízt í hug, ab svona geng1
til fyrir tnjer í heiminum. Foreldrar mín|r
höfbu allsnægtir, og þau nppfylltu sjerhverj®
ósk mína, hversu barnaleg sem hún var, en n°
get jeg ekki unnib mjer svo mikib inn, ab jef>
geli hib minnsta glatt börnin mfn, og fátcek1
mín eykur vondum mönnum þor til ab bre?*®
svona 8mánarlega vib mig“. Hann spratt opP
og gekk um gólf f þungu skapi því endurmin0'
ing libnu tímanna særbi hjarta hans.
A. var sonur aubugs óbalsbónda, og ha1®1
átt ánægjulega æskudaga í föburgarbi til Þf6
hann var 24. ára. þegar fabir hans andab,sf
hreppti eldri bróbir hans fasteignina, en Iau3a
fjeb, sem Á. hlotnaðist hefbi verib nægile”o
fyrir hann til ab kaupa fyrir hús og fleira,
þareb bróðir hans þarfnabist peninga til
gjörbar ymsar jarbabætur gaf A. þab epr'r’
arfahluti sinn stæbi fyrst um sinn í btíi bró
síns, en bú eptirlátsemi varð honum ab f8**1’ g,n
bróbur hans hentu ymisleg óhripp. sV° ir„n
uppskerubrestur og nautapest meb fleirt’i J1
komst í stórskuldir, og um síbir neyddist 1
til, ab selja jörbina. Skuldirnar voru ^or^8gr-
en bræburnir slippir og snaubir hlutu nb y
gefa þorpib, þar sem þeir voru fæddir og ur
aldir. (Framh. sí&ar). —
Eigandi og ábyrgdarmadur: líjöm JÓHSSOn-
Akureyri 1874, B. M. Stefhdnsso «•