Norðanfari - 08.09.1877, Page 4

— 128
2. grein.
Af öllum jörðum, sem metnar eru til
dýrleika, livort heldur eru bændaeignir, eign-
ir kirkna eða prestakalla, pjóðeignir, eignir
fátækra eða stofnana, eða kverju nafni sem
nefnast, skal sá, er á jörðinni býr eða hefir
hana til afnota, greiða 2/5 álnar á landsvísu
af hundraði hverju.
3. grein.
Af hverju lausafjárhundraði, sem telja
ber fram til tíundar, skal sá, er fram á að
telja, greiða 1 alin á landsvísu.
4. grein.
Skattur pessi rennur i landsjóð, og skal
goldinn sýslumönnum og bæjarfógetum á
manntalspingum ár hvert; frá honum veit-
ast engar undanpágur, hvorki tilteknum stjett-
um nje eignum.
5. grein.
Grjaldið skal greitt í peningum eptir
meðalvei'ði allra meðalverða í hvers árs verð-
lagsskrá. Bresti gjaldanda peninga, getur
hann greitt gjaldið i innskript hjá kaup-
mönnum, peim er hlutaðeigandi sýslumaður
tekur gilda, eða í landaurum peim, er nú
skal greina: sauðfjenaði, hvítri ull, smjörij
fiski og dún, eptir pví verði, sem sett er á
aura pessa i verðlagsskrá ár hvert, enda
sje pað verð eigi hærra en gangverð á
gjalddaga.
6. grein.
Fyrir gjaldi pessu má gjöra fjárnám
hjá gjaldanda samkvæmt opnu hrjefi 2. apríl
1874, og hefir pað i tvö ár frá gjalddaga
forgöngurjett pann, sem skattgjöld til land-
sjóðs hafa samkvæmt lögum.
7. grein.
Gjald petta skal krafið í fyrsta sinn á
manntalspingum árið 1879.
Úr brjefi úr Rvík 30/g—77.
— — „Veðráttufar á Suðurlandi hefir
verið mjög hagstætt penna mánuð, sífelld-
ar norðanáttir með purrviðrum, og hefir nýt-
ing á heyjum orðið afbragðsgóð. Optast
liefir verið frost meir og minna á nóttum
til fjalla, en hitar miklir um daga, mestur
hinn 4. og 16. um 16 gr. í skugga.
Endrum og sinnum pá róið hefir ver-
ið til fiskjar á Seltjarnarnesi, hefir aflast
nokkuð af feitri ísu og heilagfiski.
Heilsufar hefir mátt heita allgott, og
engir nafnkenndir dáið, nema organisti P.
Guðjohnsen, er dó 25. p. m.
Alpingi fslendinga var loks slitið í dag,
og mun mörgum finnast starfi pess hafi
eigi verið lítill, hvernig sem hann verður
pokkaður af pjóðinni“.-------
Ilryggilegar slysfarir.
Mánudaginn 3. september, var hjer blítt
veður og logn. Varpaði pá pilskipið „Svan-
urinn“ akkerum við Oddeyri, 15—20 faðma
frá landi, og átti skipið pegar í stað að setj-
ast á land, ásamt fleiri pilskipum. J>egar
búið var að leggja skipinu, fóru skipverjar
að hlaða skipsbátinn með áhöldum peim, er
nota átti til að draga skipið á land, og varð
pað allmikið háfermi í bátnum. Síðan stigu
6 menn í bátinn og ýttu frá skipinu, og
hefði báturinn nokkurn veginn getað runnið
í land, en í sama vetfangi kom lítil sveifla
á bátinn, vegna háfermisins, svo honum
hvolfdi, og mennirnir allir veltust útbyrðis.
Ejórir menn voru eptir í skipinu; peir voru
við verk sitt hinu megin við skipshliðina, og
tóku ekki eptir atburðinum fyrr en peir
heyrðu hljóð hinna. Varð peim pá litið upp,
og sáu peir pá bátinn á hvolfi, og mennina
að kafa í sjónum, rúma 6 faðma frá skip-
inu. Tveir menn af bátnum gátu undir eins
komizt að skipinu, Eggert Arason og Jó-
hannes Jónsson trjesmiður, báðir hjeðan úr
bænum, annar dálítið sundfær. ]peir, sem
á skipinu voru, ætluðu pegar að draga pá
upp, en peir báðu pá að reyna fyrst að
bjarga hinum, ef unnt væri. Engin björg-
unaráhöld voru við hendina, hvorki bátur
eða bjarghringar. Eleygðu skipverjar út
lausum köðlum, og heppnaðist peim á pann
hátt að bjarga einum hinna, Karli Kristjáns-
syni hjeðan úr bænum, hann kunni lítið eitt
að fleyta sjer á sundi, en var pó orðinn mjög
hætt kominn og pjakaður, pví að einn af
hinum hafði fært hann í kaf optar en einu
sinni. — f>essir prír menn drukknuðu
par: 1. Eormaður skipsins, Sigurður f>or-
geirsson frá Krossanesi, ógiptur maður, tal-
inn valmenni, og aðstoð systur sinnar, fá-
tækrar ekkju. 2. Árni Árnason, formaður
af öðru skipi og tímbursmiður, frá Glæsibæ,
í priðja lið afkomandi Árna biskups f>orláks-
sonar. 3. Guðmundur, unglingspiltur, son-
ur Odds bónda á Hagverðareyri, og bróðir
Jóns skipstjóra, sem ljezt í sumar, og getið
er í Norðanfara. — Líkin voru öll slædd
upp samdægurs.
Slysför pessi ætti sjer í lagi að leiða
athygli manna að tvennu, sem mjög er van-
rækt af sjómönnum vorum og útvegsmönn-
um, pví, nefnilega, að allir unglingar ættu
að læra sund*), og að á pilskipum vor-
um ættu ætið að vera við hendina b j a r g-
h r i n g a r eða önnur björgunaráhöld, pví
hvorttveggja petta hefði hjer orðið að liði.
— Nýlega höfum vjer frjett, að tvö
börn hafi drukknað í brunni á einum bæ í
Grímsey.
Draumleiðsla.
Leik pú barn við lítinn straum
Er líður pjer við fætur,
í hans ljúfa gjálfursglaum
Gleði-niður sætur
Hrífur hvers manns hug og sál,
Himna lögum blíðum,
Engir töfrar, ekkert tál
Öldum spilla fríðum.
„Sjá mín rödd er sönn og blíð,
Sigurdraumi kafin;
Fram úr kaldri klettahlíð
Kristalls hríslum vafinn
Lifs míns ferill liggur beinn,
Ljóðastrengjum pakinn;
Silfri glæstur glitrar hreinn
Gjálfri hægu vakinn“.
„Komdu pjáða bernskubrá
Blítt að inni mínu;
Komdu, sætt jeg svala má
Særðu brjósti pínu;
Um pig sveifla silfurfoss
Sálu ró að fylla,
Hjartað pitt með hægum koss
Himin-blómum gylla“.
„Legg pig unga sjúka sál
Silfurstraums að vanga;
Heyr par anda hugblítt mál
Og harmasögu stranga.
Hjer er lífsins hryggð og stríð
Helgum geymt í straumi,
Eitt sorgarlag sem báran blíð
Blæs með hægum glaumi“.
„Elskir pú, við innið mitt
Undu kyrr í friði,
|>ar laugast æskulífið pitt
Ljúfum gleði-niði.
Ef sál og hjarta syrgir ungt
í silfurúðann pjetta
*) f>á ætti líka að kenna sund í skólum
vorum, ekki siður en aðra leikfimi.
Byrgðu sorg og hölið pungt
Svo brjósti megi ljetta“.
Un mín sál við silfurstraum
Er sveiflast fjalls við rætur;
Frí við tál og töfraglaum
Hans tignar-niður sætur
í lífsins hi'yggðar-leiðslufoss
Ljúfri ró pig fyllir,
Hjartað pitt með hægum koss
Himin-blómum gyllir.
J. Std. Nðm.
Smásaga. í einni höfuðborginni, par
sem margir eru trúarflokkar, en flestir pó
kapólskrar trúar, hjelt einu sinni kapólskur
prestur harða ræðu um prótestanta. Hann
lagði sjer í lagi út af pví, að allir próte-
stantar yrðu eilíflega fyrirdœmdir, og að
síðustu sagði hann „að djöfullinn mætti taka
sig, ef nokkur prótestant yrði sáluhólpinn“.
I ákafa sinum og guðmóði rak hann um
leið albogann í biblíuna, sem hann hafði
hjá sjer uppi á prjedikunarstólnum, svo að
hún kastaðist niður á kirkjugólfið. Svo stóð
á, að í kirkjunni var herramaður einn, og
hafði með sjer svertingja, er hann hafði
fengið í pjónustu sina; skipaði hann pessum
pjóni sínum að taka biblíuna og færa prest-
inum par eð hann kynni að purfa að halda
á henni. Svertinginn tók biflíuna og gekk
með mestu hægð að prjedikunarstólnum.
Presturinn, sem hjelt áfrain að prjedika
um prótestanta, leit út undan sjer og sá
svertingjann við tröppurnar, og par eð hann
hjelt, að par væri kominn fjandinn sjálfur
og ætlaði að sækja sig, dró nokkuð niður í
honum og hann sagði með veikum róm:
„J>ó getur skeð að nokkrir peirra verði
sáluhólpnir". En pegar hann leit um öxl
sjer, og sá, að svertinginn rjetti hendina
upp með tröppunum, æpti hann: „Og sjálf-
sagt margir peirra verða sáluhólpnir".
Nú var svertinginn kominn fast að baki
hans, varð pá prestur enn liræddari og hljóð-
aði upp: „f>eir verða a 11 i r#sáluhólpnir —
a 11 i r sáluhólpnir“ !
Auglýsingar.
— Stafrófskver nýprentað, er til sölu
innbundið á 40 aura, og með nokkrum lit-
myndum 50 aura. Sömuleiðis sagan af
Holta-f>óri í kápu á 25 aura.
Erb. Steinsson.
— Mósóttur hestur gamall, meidd-
ur í herðum og lítið eitt á annari síðunni,
hefir strokið fram Eyjafjörð og sást hann
á sunnudaginn 2. september, leggja fram
hjá Espihóli. f>eir sem kynnu að verða
varir við hest pennan, eru beðnir að hand-
sama hann og halda honum til skila til
undirskrifaðs, mót sanngjarnri póknun.
Frb. Steinsson.
— Á veginum fyrir utan Saurbæ i Eyja-
firði, fannst 22. júní p. á., dálítill kvenn-
pískur, sem geymdur er hjá ritstj. blaðs
pessa pangað til eigandi vitjar, borgar fund- 1
arlaunin og auglýsing pessa.
— 25. ágúst p. á. fannst á leiðinni frá
Hvammi og ofan til Akureyrar, byssa, sem
eigandi vildi vitja hjá ritst. blaðs pessa,
greiða fundarlaunin og borgun fyrir aug-
lýsing pessa.
— 28. p. m. fannst nálægt götunni fram
undan Hallgríms Krákssonar húsinu, hjer í
bænum. peningabudda með nokkrum aur-
um og parti af sendibrjefi, sem eigandi má
vitja til ritst. Nf., gegn pví að borga fund-
arlaun og auglýsing pessa.
Eigandi og ábyrgðarm: Björn Jónsson.
Prentari: Jónas Sveinsson.