Alþýðublaðið - 01.02.1921, Page 4

4
AL ÞÝÐUBLAÐlÐ
j^fyógarandinn
Amemk landnemasaga.
Skr á
yfir gjaldendur til ellistyrktarsjóðs Rvíkur 1921, ligg-
ur frammi á skrifstofu bæjargjaldkera 1.—7. febr.
Iíærur yfir skránni sendist borgarstjóra fyrir 15. febr.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 31. jan. 1921.
K. Zimsen.
Bílstjórar!
Við hlöðum og gerum við rafgeyma, tökum þá til
geymslu og annars er með þarf.
Hf. Rafmfélagið Hiti & Liós.
Sími 830. — Vonarstrætí 8. — Simi 830.
fyrir Reykjavík, er gildir frá 1. júlí 1921 til 30. júní
1922, liggur frammi á skrifstofu bæjargjaldkera
Tjarnargötu 12, frá 1. til 15. febrúar. — Kærur yfir
skránni sendist borgarstjóra fyrir 21. febrúar.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 31. janúar 1921.
K. Zimsen.
(Framh.)
Þorpið var reist á gilbarmi, sem
lá ; þv( nær fast að læknum, sem
rann ( gegn um dalinn. Fjörutíu
eða íimmtíu kofar voru ( þorpinu.
Hinum megin við lækinn var
meira undirlendi og þar höfðu
rauðskinnar kornakra sína. Þeir
félagar fóru yfir akrana og lækinn
pg nálguðist þorpið ( skjóli trjáa
una þeir þorðu ekki nær, fyr en
hávaðinn ( þorpinu væri þagnaður;
þá földu þeir sig. Rauðskinnar
nutu áfengis þess, er foringi þeirra
hafði haft heim með sér, og heyrðu
þeir félagar ópin og óhljóðin úr
fólkinu, sem blönduðust saman
við hnegg hesta oggjamm hunda;
var engu likara en þorp þetta
væri (ordyrið, að sjálfu víti. Loks-
ins virtist vínið þrotið, hávaðinn
þagnaði; en þó var komið (ram
yfir miðnætti áður en Nathan
áleit óhætt að leggja af stað. Hann
stóð á fætur, hvatti Roland til
þess að hreyfa sig ekki, fyr en
kallað væti á hann og mælti; „Ef
ógæfan eltir okkur Hrólf, svo við
verðurn drepnir eða teknir til
fanga, þá flýttu þér héðan, jafn-
skjótt og dagar, og gerðu það
sem þú getur til að bjarga lífinu;
eg vona að þér takist það, með
hjálp Féturs. Eg skal skilja hann
eftir hjá þér, því mér er ekki um
að hafa hann með mér, vegna
hundanna f þerpinu — hann kann
sem sé betur að forðast fjandmenn,
en frændur sfna. Hann mun leið-
beina þér út úr ófærunum, því
hann verður þér tryggur vegna
þess, að þú hefir verið honum
góður. Og vertu nú sælll'* Að
svo mæltu lagði Nathan byssu
sfna frá sér, þvf hún gat ekki
komið honum að liði á hinni fyrir-
huguðu ferð, hvatti Hrólf til hins
sama og kvaddi Roland.
„Hermaður," voru kveðjuorð
Hrólfs til Rolands, »eg skal þeía
uppi hina engilhreinu mey, og
látum Nathan tala eins og hann
vill um dauða og fangavist, síðan
rnunum við nema hana brotk og
allmarga hesta í tilbót. Það er þvi
ekki nauðsynlegt að kveðjast alt
of innilegal*
Nathan mælti nokkur orð við
hundinn. áður en hann fór. „Jæja,
Pétur litli,- sagði hann, „nú verð-
urðu að sjá um þig sjálfur og
vera trúr og hlýðinn manninum,
sem verður kyr hjá þér, og gættu
þess að komast ekki i klípu!“
Vafalaust skyldi Pétur þessi orð;
hann lagðist tafarlaust flatur á
jörðina og reyndi ekki að elta
húsbónda sinn, sem hélt á braut
ásamt Hrólfi.
Nóttin var óvenju stjörnubjört
og þótti þeim Nathan það lítil
bót, því þeirn var það til ills. Til
dlrar haminpju lá þó mestur hluti
þorpsins i skugga af hæðinni og
auk þess skýldu trén þeim, Þeir
félagar nálguðust bæinn, og heyrð-
ist enn þá við og við óp drukk-
ins rauðskinna, eða hundgá. t
nánd við hrörlegan kofa úr skinn-
um og greinum stansaði Nathan
alt ( einu, stöðvaði hestaþjófinn
og sagði: „Þú sagðist hafa stolið
hér hestum, og að þú þektir þorp-
ið út og innf“
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Olafur Friðriksson.
Prentsmiðjau Gutenberg.