Norðanfari - 24.02.1880, Blaðsíða 2

— 26 —
en Helja sat hnípin í lcynum
í hyldjúpum fönnum,
og pegar fann hún sjer færi
með fárrömmu afli,
sköflum hún hratt peirn á herðar
er huldu við jörðu.
Kaldur peim búinn var beður
und blásvelli hörðu,
mannleg hönd megnaði engin
pau meinfjötur leysa;
mánuði nærfelt um níu
peir náir par bjuggu,
par til peir fundust og fálust
í fjörgynjar skauti.
Sárt er mjög sinn vin í nauðum
að sjá eða vita,
hrekjast í hættur og dauða
með harmkvælum pungum,
trúin pá er pað hið eina
sem anda manns friðar,
grátprungnu tjáir hún geði:
að «Guð ræður öllu.»
Lifsins blúm fljótt hjer pó fölni
og falli til jarðar,
geymt er peim gróðrar afl hulið
í Guðs náðar hendi,
svo að pau uppvaxa aptur
með enn meiri proska,
alfrjó á eilífðar landi
mót aldýrðar sólu.
Jóhann pó hjeðan sje horfinn
úr hjervistum jarðar,
hann lifir glaður á hæðum
með himnanna Drottni,
hann lifir einnig í anda
hjn dstvin'aru. oíiium ,
hans lifir mannkosta minning
pví margir hans sakna.
Hann var æ höldur í búi
með höfðings lund frjálsa
ráðsvinnur, hugprúður, hygginn
og hraustur og keppinn,
gestrisinn, greindur og skemmtinn
og glaður við alla,
trúfastur vinur við vini
og var pað til dauða.
V I 'l ‘ i /
Biðjum vjer Guð vorn hinn góða,
að gleðja pá aHa,
einmana sáran er syrgja
burt sofnaða vini,
hann sje peim hjástoð í raunum
og huggun í sorgum,
líf, hjálp og líkn peim hann veiti
í lífi og dauða.
t
Pjetur bóndi Gíslasson er fæddur á
Hlaupandagerði í Hjaltastaðapinghá 25. júní
1840, hvar foreldrar hans Gísli Pjetursson og
Guðrún Magnúsdóttir bjuggu, hann ólst upp
í foreldra húsum par til um vorið 1869, að
hann fluttist með fóður sínum að Hreimstöð-
um í sömu sveit og reistu par bú árið 1872
giptist hann, nú harmandi konu sinni, |>or-
björgu Pjetursdóttur, pau eignuðust saman eitt
barn er andaðist löngu á undan föðurnum, er
burtkallaðist pann 8. desember 1878.
Pjetur heitinn var fremur vel greindur,
dugnaðar- ráðdeildar og greiðamaður, og gjest-
risinn og kom pað vel fyrir, pareð heimili
hans er í pjóðbraut — hann var búmaður í
betra lagi, og voru líkindi til að hann hefði
orðið mikil stoð pess sveitarfjelags er hann
var í, ef honum hefði verið leyfður lengri
aldur og reynzla en varð. |>að er pví ekki
einungis ekkjan og hinir nánustu náungarer
sakna Pjeturs heitins, heldur margir aðrir nær
og fjær, er haft höfðu kynning af honum.
Blessuð sje hans minning.
A. F.
t
Anna Oddsdóttir var fædd pann 10. okt.
1817 að Haukstöðum á Jökuldal. Foreldrar
hennar Oddur Eiríksson og Vilborg Sigurð-
ardóttir, bjuggu að Hauksstöðum, par til pau
fluttu að Surtsstöðum í Jökulsárhlíð með
dóttur sína, pá 10 ára. |>ar ólzt hún upp í
foreldrahúsum par til hún 1840 flutti að
Kauðholti í Hjaltastaðapinghá, til ekkjumanns
Egils ísleifssonar, og giptist honum 15. okt.
1841. f>au áttu saman 4 börn, hvar af 2
lifa, en 2 eru dáin. Hún burtkallaðist 15.
desember 1878.
Anna sáluga var af öllum, sem pekktu
hana, talin ágæt kona, guðhrædd og frá-
bærlega skyldurækin við ektamann sinn,
börn og hjú; hún var sjerlega reglusöm á
sínu góðfræga heimili, hvors vegna peim hjón-
um ,sem í flestu voru samhent, græddist tölu-
vert fje, svo bú peirra var talið með peim
beztu í pví byggðarlagi, pótt pau settu sam-
an með lítil efni, margir leituðu hjálpar henn-
ar, og mun hún trauðlega hafa látið nokkurn
Sjnjandi frá ojor fara, og loit út að hún hefði
hugfasta hina gullvægu lífsreglu «allt hvað
pjer viljið mennirnir gjöri yður, o. s. frv. og
hitt: Æungraður var jeg og pjer gáfuð mjer
að eta» pví ætíð var hönd hennar útrjett,
til liðs og liknar hinum aumu og bágstöddu,
hennar sakna pví allir sem hana pekktu, og
nutu góðvildar og gjafa pessarar höfðingskonu,
og blessa minningu hennar.
f
Jón Pjetursson
(bóndi frá Pinnastöðum á Látraströnd.)
Hjer lít jeg sendan
frá himinsölum
engil dauðans
að Alföðurs skipan,
og hjer lít eg hryggð byggír
húsfjelags hjörtu;
en sætt er að syrgja
með syrgjendum vin.
Hjer lít jeg hniginn
hetju líka,
hann er vel háði
hjervistar rómu,
staðfastan Kristí
stríðmerki undir;
skein á brjósti skær
skjöldur trúar.
Hjer lít jeg hniginn
hirðir fjölsbyldu,
pann föðurlegt forsvar
framast veitti,
pann hamingju heillum
svo haglega stýrði,
að volaðan viðrjett gat
veitandi hönd.
|>ekkta jeg árdegis
æfi minnar
heiðurlegann höld
húsföðurs stjettar,
guðvefs honum gefni
gaf alfaðir,
með einu pundi auðs
til yfir-ráða.
Hann lít jeg hniginn
er hvílíku pundi
ávaxtar unni
með ærlegum hætti;
vel pekkti hann veginn
í vizku djúpi
og vissi pau ráð
er velmegun stoða.
En vegurinn sem valdí
vinur látinn
mannkosta blómum
mætum stráðist:
drenglyndi, framsýni,
dugnaði, iðni,
árvekni, hófsemi,
iðju hagleik.
Höld pekkti eg hygginn
heppni stoða
eins vel á unni
sem yrktu veldi,
ávaxtaðist árlega
auðnu pundið,
pað lýsti fyrir lýð
liprum ráðum.
«
Höld pekkta eg hugprúðan
hófsemi stunda,
gesti pó gladdi
hans góðgjörðasemi;
hann reiddi sig rýrt
á ríkra hylli,
hann vera eins vildi
vinur ens snauða.
Hjartkæri vinur!
pá í hinnsta sinni
lýstum vær saman
ljósum hvarma,
pekkta eg ljóslega
pig sem áður,
heiðurlegan höld
húsföðurs stjettar.
Hjartkæri vinur!
pó í hinnsta sinni,
framliðnum eg fylgi pjer
* fylgnsi til grafar,
eg veit pinn andi
alsæll lifir
við eilífa unun,
pað er mín trú.
Syrgjandi ekkja
og afkomendur,
saknandi samfjelag
sveitar og vinir,
gleðjist, já, gleðjist,
af Guðs rjettlæti,
sem ráðvandan ráðsmann
til ríkie síns hafði.
Á. S.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanfara. B. M. Stephánsson.