Norðanfari - 28.02.1880, Side 1

19. ár.
Altureyri, 28. febrúar 1880.
Nr. 13—U.
Frjettir útlendar.
(Frá frjettaritara Norðanfara).
Kaupmh. 15. janúar 1880.
þegar vjer lítum yfir sögu umliðna árs-
ins, er pað fremur stórtíðindalítið, pegar mið-
að er við árin á undan, 1877 og 1878, peirra
verður jafnan' getið í mannliynssögunni um
leið og minnst verður á styrjöldina milli Rússa
og Tyrlija og á ríkjafundinn milda í Berlín.
Ymisíegt markvert hefir pó borið við umlið-
ið ár, og vil jeg nefna til pess sambandið
rnilli þjóðverjalands og Austurríkis, er síðar
kann að draga til meiri tíðinda. Berlínar-
samningnum beíir að mestu verið komið 1
kring, pótt illa gengi lengi vel. í byrjun
ársins urðu forsetaskipti í Frakldandi og nú
við árslokin kom nýtt ráðaneyti til valda, er
síðar skal getið. Árið kefir gengið styrjalda-
laust í Evrópu, en í Asíu og Afríku hafa
Englendingar barizt við Afghana og Zúlu-
kaffa. í Suður-Ameriku befir Chile átt í
ófriði við Peru og Bolivía, og borið efra hlut
í peim viðskiptum. Látizt hafa um liðið ár
Napóleon prins, sonur Napóleons priðja, prins
Hinrik krónprins Niðurlanda, Roon greifi,
marskálkur í Prússaher, er varð svo frægur í
stríðinu móti Erökkum síðast, Espartero á
Spáni, hann var kominn undir nírætt, og
hinn nafnfrægi enski friðarpostuli Elihu Burrit.
Elestra pessara viðburða mun hafa verið getið
áður í blaðinu, og vil jeg pví eigi fara fleir-
um orðum um pá.
Rússland. Jeg hefi getið pess áður
hvernig Nihilistar hafa borið sig að og vaðið
uppi. J>rátt fyrir alla harðstjórn og liörku
stjórnarinnar, eru peir ekki enn pá dottnir
af baki. Mestum tíðindum pykir sæta bana-
tilræðið við keisarann 1. desember. Nú átti
að búa betur um hnútana, en síðast, pegar
skotið var á keisarann. Keisarinn kom sunn-
an frá Livadiu á leið til Moskva, og var pað
ráð samsærismanna að sprengja vagnalestina
í lopt upp með keisaranum í spölkorn frá
Moskva, en svo heppilega vildi til að vagna-
lest með farangri keisarans fór á undan, og
hugðu samsærismenn að keisarinn væri par
sjálfur með og var sú lest sprengd í lopt upp,
brotnuðu vagnarnir, en engir menn voru 1
peíni. Keisara var fagnað með mestu blíðu
í Moskva, og póttust menn hafa heímt liann
úr helju. Alexander keisari er mjög hugsjúk-
ur af pessum ófagnaði og grunar jafnvel sína
nánustu ættingja um svikráð, hann nýtur
einkis fyr en aðrir hafa smakkað pað, og
skiptir jafnan um vagna á ferðalagi. Jeg gat
pess síðast að samningur Jjóðverjalands og
Austurríkis væri ókær Rússum, og nú mundi
vera fremur kalt milli Berlínar og Pjeturs-
borgar. Nú er allt friðsamlogra, einkum síð-
an stórfurstinn sótti Yilhjálm keisara heim í
lok nóvembermánaðar. J>ví er fleygt að Al-
exander keisari sje að semja frumvarp til ein-
hverra rjettarbóta og vilji rýmka litið eitt um
frelsi pegna sinna, 2. marz p. á. hefir Aiex-
ander keisari setið 25 ár að völdum og færi
pví vel á pví, að hann minntist pess dags
með «frelsisskrá í föður hendu.
Keisaradrottning liggur um pessar mund-
ir hættulega sjúk í Cannes á Erakklandi,
(heilsubótarstaður suður við Miðjarðarhaf).
Tyrkland og Grikkland oghinlönd-
in á Balkanskaga. Á Tyrklandi er sama á-
standið og fyr, fjárleysi og'spilling. Rússar
og Englendingar vilja ráða öllu hjá Soldáni,
en hann lofar báðum öllu fögru, en svíkur
jafnan. Jað horfði um tíma til vandræða
milli Englendinga og Tyrkja, og var tilefnið
ekki meira, en að tyrkneskur maður hafði
hjálpað kristnum trúarboða til pess að pýða
biflíuna á tyrknesku, maðurinn varð dæmdur
til dauða, en Layard, sendiboðinn enski, skarst
í leikinn, hótaði fullum fjandskap ef dómn-
um yrði fuilnægt; pað er talið víst að mað-
urinn sleppi. Ekki hafa Grikkir fengið land-
auka sem peir pó gátu krafizt eptir Berlín-
arsamningnum, stórveldin vilja ekki hjálpa, en
sjálfir geta peir eigi haldið málinu tilstreitu.
Montenegro er, sem allir vita, lítið land og
fámennt, en pess hefir ekki gætt svo lítið í
Austurlandamáii 'u hin síðustvúár, pað land
átti líka eptir Berlínarsamningnum að fá nokk-
urn landskika af Albaníu, en Albanar rísa
öndverðir á móti og hafa jafnvel gripið til
vopna og er pví máli ekki lokið enn pá.
Yussuf Bey er fyrirliði Albana. í Austur-
Rúmelíu fer allt friðsamlega 'fram undir stjórn
Alekos pascha sem er jarl Tyrkjasoldáns, en
allur porri manna í pví fylki vill óvægur
komast undir yfirráð Alexanders fursta í Búl-
garíu, og sameina löndin. Af pessu og öðru
má sjá að nóg er tundur á Balkanskaga, ef
eldur kemur að, og verður vart langt að bíða
ófriðar austur par.
Austurríki. Jeg hef áður getið um
pá breytingu, er varð á ráðaneyti keisarans
síðast liðið ár. Ráðaneytið fjekk komið pví
fram á pingunum að hin fyrverandi herlög
skyldu halda gildi enn í 10 ár, vnntaði lítið
á að peirri uppástungu væri hrundið, pví að
ríkisskuldirnar eru miklar, og hinn fjölmenni
her pungur á fóðrum.
Jjó ðverj aland. Kölnartíðindi hafa
nýlega sagt að ekkert ár megi jafnvel kenna
víð Bismark, sem árið 1879, blaðið minnist
pess líka, hvað gott lag hann hafi á pví, að
fá hina verstu fjandmenn sína í fylgi með sjer.
jetta er meir en satt. Jað hefir verið tal-
að um pað áður 1 Norðanfara hvernig hann
kom tolllögunum fram pótt flestir mæltu á
móti, pá fjekk hann apturhaldsmenn í lið
með sjer; í neðri málstofu prússneska pings-
ins vildi hann fá sampykkt lög um ríkiskaup
á nolckrum járnbrautum og til pessparfhann
að fá framlialdsmennina til fylgis við sig, og
pað tekst, allir beygja sig fyrir pessu mikil-
menni. Nú sem stendur liggur Bismark pungt
haldinn í Yarzin, og í petta sinn eru pað
ekki skrópar sem honum hefir opt verið brugðið
um. — Nýlegaer kveðinn upp dómurinnyfir
Monts greifa, sem var fyrir Grosser Kurfurst,
er fórst í sundinu milli Erakklands og Eng-
lands. Monts greifi er dæmdur sýkn saka. í
vetur hafa ár víða gjört skaða um allan mið-
Tómas Iteinliagen.
(Framhald).
Hinn gamli sendimaður fór af stað strax
um nóttina, og kom um morguninn með
rjettarpjóna bæjarins á prestsetrið, öllum
að óvörum. Reinhagen brosti rólegur peg-
ar honum var sagt erindið, og ætlaði að
kalla á dóttur sína, en sendimaðurinn gekk
sjálfur upp á herbergíð til hennar. Ada
var að enda við morgunbæn sina, og varð
mjog bilt við að sjá hinn ókunna mann
ganga óboðinn inn til sin. En hræðsla
hennar óx pó enn pá meir, pegar hann
vinalega, en pó með alvöru, heimtaði skrif-
borðið opnað og kvað sjer hafa verið skipað
að rannsaka litið skrín sem par væri. Titr- |
andi og blóðrjóð lauk hún upp borðinu. j
lJar fannst skrínið og í pví vinstri hönd af j
manni, á höndinni var hringurinn með stein- 1
jnum S, og á honum bókstafirnir D. Gr. R. !
„Ó, Guð!“ hrópaði rjettarráðið og sló
höndum saman: „svo er hann pá sekur í
bróðurmorðinu11. Ada stóð náföl og horfði
á hann með undrun , og skildi ekki mein-
i inguna í orðum hans. Hún ætlaði að
ganga ofan til föður sins, en fjekk ekki að
fara burt úr herberginu. Herbst póttist
nú hafa gildustu sannanir gegn föðurnum
j og gaf peim til kynna að pau væru fangar.
Hann Ijet flytja pau til staðarins næstu
nótt á tveim vögnum, svo pau næðu eigi að
að tala saman áður en pau yrðu yfirheyrð.
„Jú svikula traust til mannanna11, hróp-
aði forsetinn sorgbitinn, pegar Herbst hafði
kunngjört honum árangurinn af rannsókn-
inni: „og pú stranga rjettlæti, gakk pú
hinn gamla harða veg.“
1 pessu bili kom Diðrik fölur og óró-
legur inn i herbergið: „Er pað satt faðir,“
sagði hann, „er Reinhagen og dóttir hans
’fyrír alvöru sett í varðhald, vegna hins
hryllilega morðs“ V
-27-
„Já,“ sagði faðir hans, „pau hafa svik-
samlega dregið ökkur á tálar, með sinum
hræsnisfulla sakleysissvip11.
„Lofaðu mjer að tala við stúlkuna11
sagði Diðrik, „hún er sjálfsagt saklaus, jeg
skal fá meira að vita í einu samtali við
hana, en hægt er að uppgötva í tíu rjettar-
rannsóknum“.
„Nei“, svaraði forsetinn, „nei, við meg-
um ekkí gjöra meira, .við erum búnir að
hafa alltof mikil kynni af peim, rjetturinn
verður að hafa sinn gang“.
„Faðir“, kallaði sonurinn í mestu geðs-
hræringu, og kraup niður á gólfið, „Ada er
saklaus, og undir pví er komin öll mín vel-
ferð“.
„Yeslings Diðrik“, sagði faðirinn með
blíðu, og prýsti honum að brjóstisinu. „Jeg
hafði grun á pví, og prátt fyrir marga ó-
milda dóma, hefði jeg pó lofað pjer að ráða.
En nú sjerð pú sjálfur, að enda pó hún væri