Norðanfari


Norðanfari - 03.04.1880, Page 4

Norðanfari - 03.04.1880, Page 4
og reiðvcrunum, síðan bunkuðu peir saman farangnum og hjeldu lengra upp með ánni, og voru öoruhvoru að reyna ísinn á henni unz peir komust yfir hana og í Grímsstaði kl. 3 um nóttina, hvar peir — eins og allir er pangað koma — mættu hinum mannúð- legustu og höfðinglegustu viðtökum og beina; flesta er í ferð pessari voru hafði meira og minna kalið. Daginn eptir vitjuðu peir far- angursins og hjeldu síðan leiðar sinnar. Föstu- daginn 25. s. m. lögðu 2 menn frá Svína- dal 1 Kelduhverfi upp á Hólsfjöll, en pá er liríðin brast á pá fengu peir grafið sig í fönn og náðu pví óskemmdir á sunnudaginn 29. s. m. að Hólsseli á Fjöllum. — Frjettir úr Reyðarfirði 18. marz 1880. Síðan póstur fór síðast, hefir verið hin hag- feldasta tíð, frostalítið og einatt frostlaust. Jarðir nœgar, nema svo sem vikutíiha um næstliðin mánaðamót, setti pá niður æði snjó er tók aptur upp með s'unnan hægviðrum, er síðan hafa haldist með 3—4° hita. Aflavart verður einlægt lijer uti fyrir af smáfiski og smáísu, pá beita fæst. Heilsufar má heita gott, pótt kvef og hálsbólga sje að ganga annað slagið. Engir dánir nafnkendir. Skip ókomin, en úti fyrir hafa sjezt 2 eða 3, líklega Flandrar. Skepnuhöld yfir höfuð góð, nema á stöku bæjum, par sem bráðafár hefir gengið. |»akkaráyarp. — |>ótt jeg hingað til hafi eigi auglýst i tímaritum vorum gjafir sem (irimseyjar- kirkju liafa áskotnast síðan jeg kom lijer, pá er pað eigi af pví, að mjer pyki pað eigi pess vert, heldur hinu, að viðkomandi pró- fastur hefir jafnan gjört pað, samtsem áður finn jeg mjer skylt að minnast með innilegu pakklæti gjafar peirrar , er húsfrú Gruðrún Halberg í Kaupmannahöfn, í Dronningens- gade nr. 6, 2. sal, sendi ofan nefndri kirkju, pað er veglegt altarisklæði, sem ber með sjer að hún hafi gefið pað 1876 pótt pað eigi kæmi hingað út í ey fyrri enn 1878 og altarisdúkur, hvorttveggja vandað. Svo pakka jeg meðfarandanum , herra trjesmið Hallgrími Magnússyni, sem nú er til heim- ilis á Akureyri, fyrir fiutninginn, er ljet sjer mjög annt um að koma nefndum altarisbúnaði til leiðar skilvíslega, og bið hann að misvirða eigi pótt línur pessar komi frá minni hendi siðar eu skyldi, par jeg gætti pess eigi i sumar eð leið, en hefi nú löngu síðan eigi fengið ferð hjeðan. Miðgörðum 20. marz 1880. Pjetur Grtiðmundsson. stá'li má steypa hinar stœrstu fallbyssur í einu lagi, par sem hinar fyrna stóru fall- byssur, er Englendingar hafa til sýnis, eru Steyptar úr mörgum sivalingum af smíða- járni. Með pví móti gjeta peir haft sínar næstum svo stórar, sem peir vilja, en vorar eru langtum sterkari. Yið vorum nú komnir yfir svæði nokk- urt, sem járnbrautir eru lagðar um í allar áttir og alskipað var alls konar vjelum, eða geysistórum járnhlöðum, að byggingu peirri, er stœrstu steypurnar fara fram í. Inn um gluggana á henni mátti sjá inn að hinum glóandi. ofnum sem bræðzludeiglurnar stóðu í. Hálfberir bergrisar, sem höfðu fyrir sjer leðursvuntur, könnuðu raeð löngum járnstöng- um, hvert málmurinn væri fullbráðinn. Yar hitinn svo mikill að pó jeg stæði langt frá eldinum, varð jeg að bera hönd fyrir augu mjer. „Stöndum dálítið við og látumst vera að tala saman“ sagði fylgdarinaður minn: „fað verður bráðum farið að steypa. Eigi steypan Maimalát. tJr brjefi af Höfðaströnd d. 8. marz 1880. „það hefir gleymst að geta pess, að í fyrra 27,-aprílmánaðar, dó í Hofsós, beykir Tómas Andreas Eirichsen 67 ára gamall; hann var giptur einni af dætrum kaupmanns sál. Jakobs Havsteen, sem heitir Jakobina, fædd 5 marzm. 1799. Eirichsen sál. var mikill ráðdeildar og reglumaður. |>au voru 38 ár i hjónabandi. 5. febrúar næstl. dó og í Hofsós ekkju- maður, fyrrum verzlunarstj. Jakob Holm 68 ára, fæddur 1 dag febrúarm. 1812, en kona hans, sem hjet Karin, dóttir kaupm. sál. Havsteen fædd 4. sept. 1809. en dáin 9. júní 1873, ágætlega vel gáfuð og góð kóna. J>au voru í hjónabandi 37 ár og varð 8 barna auðið, sem öll náðu fullorðins árum nema eitt. Hann var alkunnur fyrir atorku og dugnað meðan kraptarnir entust, gjafmildur og ör af fje og pað opt fram yfir efni. 15. marz 1880, ljezt húsfrú þórunn Pálsdóttir. kona Páls umboðsmanris Ólafs- sonar á Hallfreðarstöðum í Hróarstúngu. Nýlega er og látinn emeritprestur sjera Ólafur Ólafsson (sem sumir nefndu sjera Ólaf stúdent), á áttræðisaldri. Einnig er látin bóndakonan Margrjet Pálsdóttir á Hofstöðum í Skagafirði um fimmtugt. Ilestavísur. J>egar mæðist pankafrón prautum skæðu slegin mitt jeg gæða gjarða ljón, gríp pá æði feginn. Grjótið spryngur fótum frá, fjörs óringur er hann, reiðarpingftm röskur á, runn- vel -hringa ber ’ann. Áfram stiklar ötull pá, í æðum spriklar lífið, froðu hnildar falla á, fjölners- mikla -vífið. Yeður stinnur straumaföll, stórgrýtt inn’ eg sanninn hann sem rinni harðann völl, Hreggur minn er pannin. E. H. Auglýsingar. Hjer með auglýsi jeg undirritaður, að jeg eptir að pessi auglýsing er komin út, að takast vel, verður viðstöðulaust að hella hinu bráðnaða stáli i formana, glóandi eins og pað nú er, pví annars jafnast pað ekki nógu vel saman4'. Nú heyrðist blístrað. „J>ettað er merkið; gætið nu vel að“! Jeg sá nú, hvernig allir verkmennirnir, hjer um 800 talsins voru nú til taks hver á sínum stað; stóðu sumir í röð við ofnana, eins og skotlið við fallbyssur, en aðrir, sem sldpt var í deildir, stóðu viðbúnir með langar tengur. Nú var sagt til, og ítrekuðu allir meistararnir pau orð um gjörvallt smiðju- húsið. í sama bili var lokið upp öllum ofn- hurðunum; sá, sem ræður fyrir bræðslunni, prifur deigluna með töng, og hengir hana með krók, sem á henni er, á jarnstöng; er tveir menn bera á öxlum sjer. Jpessir afhenda deigluna annari deild manna, sem taka við henni með tvöíaldri töng og hella pví, sem sel við sanngjörnu verði ferðafólki allan gestagreiða, án pess pó að skuldbinda mig til, að hafa allt til, er um kynni að verða beðið. Til leiðbeiningar leyfi jeg mjer að benda á að pjóðvegurinn liggur fyrir ofantúnið, en eigi uin túnið. Jeg mælist til, að um- farendur gæti pessa, og skaðskemmi ekki túnið framvegis, með pví að reka um pað hross sin eða teyma pau um pað, og má hver einn búast við, að jeg láti ekki skeyt- ingarleysi í pessu efni afskiptalaust, pví að jeg fyrirbýð petta hjer með. ’ítri-Kotum í Norðurárdal í Skagafirði, 22. dag marz 1880, Steingrímur Jónsson. Urtíningskindur seldar í Skútustaða- hrepp haustið 1879, 1. Dilkær soramörkuð, markleysa hægra, stýfður helmingur og biti aptan vinstra. 2. Hrútdilkur undir ánni, mark: tveir bit- ar (eða tvínumið) apt. fjöður fr. hægra, sneitt framan vinstra. 3. Lambgimbur, mark: sneiðrifað aptan bæði eyru. 4. Lambhrútur, mark: gagnbitað hægra, sneitt aptan vinstra. 5. Augnakrímóttur lambgeldiugur, mark: heilrifað bíti framan hægra, geirstúfrifað vinstra. 6. Lambhrútur, mark: geirstúfrifað bæði eyru. J>eir sem leiða sig að kindum pess- um mega vitja andvirðisins til Jóns Sig- urðssonar á Gautlöndum, að frá drengn- um kostnaði. — Laugardaginn 23. okt. f. á. tapaðist á leiðinni frá syðstu húsunum á Akureyri og fram í Staðareyjuna járnístað, sem finn- andi er beðilin að skila á skrifstoíu Norð- anfara. — 3. febrúar p. á. fannst á austur- bakkanum við Eyjafjarðará gengt Kristnesi, hattur, sem geymdur er hjá ritstjóra Norð- anfara til pess eigandi vitjar hans. Nýtt meðal gegn ofdrykkju, hefirver- ið viðhaft í Hildisheimi á J>ýzkalandi af lög- reglustjórninni par, með pví að senda veit- ingamönnunum í borginni uppteiknun yfir drykkjumenn og banna að veita peim vín. («Nationaltidende,» nr. 1051). Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson. Prentsmiðja Norðanfara. B. M. Stephánsson. í henni er, í rennu, er hinn glóandi málrn- ur rennur eptir niður í formana. Síðan setja peir tómu deigluna frá sjer og drepa verkfærutn sínuin og iangermunum, sem peir hlífa með höndum og handleggjum, í kalt vatn og fara svo aptur hver á sinn stað. Allt petta, sem útheimtir ógnarlega varasemi, og einkum ró og stillingu, fer fram með aðdáanlegri reglu og talar enginn orð, nema sá, er skipar fyrir. „Að tveim stundum liðnum“, sagði fylgdarmaður minn, í pví við gengum paðan, „er málmurinn storknaður; er síðan testum brugðið um petta erði og lieimt upp með vjel, sem fest er við hjól, og nú er pessu ekið á járnbrautunum til pess verkstaðar, par sem smiðshöggið verður lagt á pað, sem búið er að steypa. það af pví, sem ekki á pegar að leggja á steðjann, er látið í stóra húsið, sem pjer sjáið parna, og sjeð svo um að pað kólni ekki alveg, heldur sje í pvi nokkur ylur pangað til pað verður smíð- að. (Framhald).

x

Norðanfari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.