Norðanfari - 13.07.1880, Blaðsíða 4

— 9fi —
og liefir hann eflaust útvegað henni áður.
Legsteinar biskupanna, yfir þeim sem jarð-
aðir vórú innan kirkju, höfðu verið upptekn-
ír og færðir eptir miðjum gangi í röð, innst
við altarið var legsteinn Doct. Hannesar
biskups, með gyiltum stöfum á hvítum mar-
mara á íslenzku máli , háll sem gler og
haglega til húinn, par næst í kór mag.
J>órðar biskups f>orlákssonar, legsteinfl úr
gráum marmarasteini, með englamyndum í
hornum en grafletur á latínu máli í miðju,
parnæst við kórdyr mag. Jóns byskups þor-
kelssonar Yidalíns, úr útlenzkum svörtum
-steini, með á klappað grafletur á latínu máli
í miðju, par utar mag. Jóns byskups Arna-
■sonar, og svo úr svörtum, stein.i á líkan hátt
illa á klappað grafletur; en utarí ganginum
rar enn legsteinn með latinu máli, er jeg
gat ekki lesið, og mun par útlendur herra-
raaður undirliggja. En fyrir utan dyra
prepskjöld, var legsteinn Doct. Finns bysk-
ups Jónssonar, úr grófum útlen/.kum steini,
með mjög fallegri grafskript á íslenzku
máli, á hverju horni legsteinsins var greipt
inn i kringlóttum hvítum marmara, á höggv-
ið fyrst til höfða vinstra megin útrunnið
stundaglas, sem pýddi „tímann" ; liægrameg-
in á höggvin Ijár, er pýddi „dauðann“ eður
banasigð; • en til fóta vínstramegin var á
liöggvið siguríiagg, sem pýddi „upprisuna";
til hægri handar ormur er hjelt í sporðinn
með gininu, líkt sem 0, og merkir „eilífð-
ina“, par hún hefir hvorki upphaf nje end-
ir. þetta pótti mjer merkilega fallegt, sem
annað fleira er jeg athugaði.
(Framhald).
um par til hann giptist fyrri konu sinni
Ragnhildi Jónsdóttur, með hverri hann bjó
i ýmsum stöðum par eystra par til hanu
missti hana eptir nærfellt 20 ára sambúð,
og var hann pá kominn á Raufarhöfn. J>ar
giptist hann síðan aptur seinni konu sinni,
Guðrúnu Einarsdóttur, og bjó með henni í
26 ár, eður par til hún andaðist hinn 9.
júní 1867. Með fyrri konu sinni eignaðist
hann 5 börn af hverjum lifa 2 dætur háð-
ar giptar, en með seinni konunni átti hann
7 börn og lifa af peim .3 dætur, sem allar
eru giptar.
Einar sál. var framúrskarandi dugnað-
ar- og ráðdeildarmaður, sem bezt sjest af
pví að hann með litlum efnum byggði bæ
til heiða nefnilega Grashól hvar aidrei hafði
áður verið byggð, og bjó par hin siðustu 35
ár æfi sinnar, og prátt fyrir alla pá erfið-
leika sera pví eru samfara að reisa bæ upp
til heiða komst hann pó bráðum i góð efni,
sem hann með framsýni sinni hjelt við síg
til dauðadags, og hafði pó allt af fleiri og
færri ómaga fram að færa. Hann var hinn
mesti greiðamaður, og bær hans í pjóðbraut,
en liann ljet engan svangann frá sjer fara,
enda munu peir, sem komu á heimili hans
minnast pess, hversu alúðlegur hami var
við pá og með hve góðu hann ljet peiin i
tje pað er peir með purftu. í öllum við-
skiptum sínum við aðra var hann hinn ráð-
vandasti og óhlutdrægasti, og vildi yfir
höfuð ætíð láta gott af sjer leiða.
Einars sál. sakna pví margir og ekki
sízt ættingjar hans og vinir, sem hann var
ætíð reiðubúinn að hjálpa pegar peim lá á,
mun pví pað skarð seint fyllast, sem varð
við fráfall hans.
í maimánuði 1880.
fiskiróðri, og sökkhlaðnir. Allir mennirnir
komust á kjöl, en 4 tók út aptur, ánnar
peirra sem af komst var formaðurinn, sem
heitir Olafur, sonur óðalsbónda Árna homöo-
patha Árnasonar á Hamri í Svarfaðardal, sást
til peirra úr landi og var peim tveimur bjarg-
að paðan, peir er drukknuðu höfðu allir
verið ungir og efnilegir menn ógiptir. Ná-
lægt 20 hndr. af línu eða lóðum með strengj-
um var í bátnum, sem ebki var fundið pá
scinast spurðist hingað. Fiskurinn kvað allt
af vera að færast hjer inneptir firðinum,
enda er nóg beita af síld, par sem Norð-
menn, sem út við Hrísey eru, hafii pegar
aflað 1000 tunnur og minna skipið ferðbú-
ið með farm penna heim. Fyrir Siglunesi
er sagður hlaðafli af heilagfiski og allt af að
bætast við hálcarls aflann, hjá peim, sem enn
stunda hann, enda eru 2 skipin sem mest
hafa aflað búin að hluta hvort um sig 15
tunnur lýsis í hlut, prátt fyrir pað pó, hafís-
inn hafi meira og minna liamlað afla.
Að kvöldi hins 10. p. m. hjelt gufu-
skipið «Phönix», skipsforingi Jessen, hjeðan
ferð sinni austur um; með pví tóku sjer
far til Seyðisfjarðar amtm. herra Christian-
son með frú sinni og systur hennar frú G.
Hjaltalín, einnig kaupstjóri Tr. Gunnarsson.
106 hross flutti skipið hjeðan, er peir bræð-
ur Tr. og E. (íunnarssynir höfðu keypt hjer
og 1 Húnavatns- og Skagafjarðar-sýslum er
fara áttu til Skotlands. Mælt er að fluttn-
ingurinn á hverju pessu hrossi hafi kostað
að cins 18 kr., cn í farmskránni stendur að
liann kosti 60 sh. eður 54 kr.
12. p. m. kl. 4 f. m. kom gufuskipið
«Camoens» frá Skotlandi hingað aptur, og
með pví margir útlendir ferðmenn, einnig
herra umboðsmaður Eg'gert Gunnarsson; skip-
ið sigldi aptur kl. 4 e. m. — Hvít vorull
er nú hækkuð hjer í verði frá 85—90 aura
pd., og eins á Sauðárkrók hjá Jakobsen og
líklega oins hjá Popp.
|>að sem liðið er af mánuði pessum,
hefir ekki kornið vatns dropi úr lopti, svo að
bágar horfur pykja nú orðnar á grasvexti
bæði á harðvelli og mýrum, par sem vatn
heíir ekki getað legið á, harðvelli áð brenna
en mýrarnar að skrælna upp. og auk pessa
miklar skeyjmdir af grasmftiðki. Einnig er
kvartað yfir pví, að við Mývatn og í nærstu
sveitum par í kring hafi verið mikill mývarg-
ur. Málnyta er sögð yfir allar sveitir, með
minna móti. Hvergi er pess nú getið að
sóttir gangi í mönnum eða skepnum.
■j* 21. f. m. ljezt merkis- og dugnaðar-
maðurinn óðalsbóndi Sigurður Jónssonu á Hálsi
í Svarfaðardal hjer um 60 ára að aldri, eptir
langvinn veikindi og punga banalegu.
Auglýsingar.
— Hinn 8. f. m. tapaðist reiðbeizli með
járnstengum og kaðaltaumum, austanvert
við tún Jensens gestgjafa, er finnandi heð-
inn að skila pví mót sanngjarnri póknun til
undirritaðs.
Kaupangi 5. júlí 1880.
Vilh. Bjarnarson.
Fjármark, ísleifs Jónssonar á Sígríðar-
stöðum í Hálshr.: stýft liægra biti framan,
hangfjöður aptan vinstra. Brennimark :
L e i F i.
Fjármark Sigríðar ísleifsdóttur á Sig-
ríðarstöðum í Hálshr.; gagnfjaðrað hægra,
sneitt framan vinstra.
Fjártnark Friðbjarnar Gíslasonar á Mel-
um i Fnjóskadal í Hálshrepp, sýlt gagnfjaðr-
að hægra, sneitt framan vínstra. Brenni-
mark: 6. 7.
í næstl. des. 1879, seldi einn á veitinga-
húsi í Danmörk hryssu sína fyrir prettán
hundrnð og fimmtíu hálfa „bæara11.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. Guðm. Guðnnindsson.
Um kosningu landsliöfðingja
í ísafjarðarsýslu.
Oss berast margar munnlegar og skriflegar
fregnir um pað, að öllum pykir pað undur
og býsn, ef ísfirðingar kjósa ladshöfðinjga
á ping, í stað Jóns heitins Sigurðssonar.
öllum ber saman um pað, að landshöfðingi
vor sje einhver hinn vinsælasti valdsmaður,
er verið hefir á voru landi, en par sem
hann var erindreki stjórnarinnar dönsku,
hjer á landi, var hann og hlaut að vera
andvígismaður Jóns Sigurðssonar í pólitík-
inni (par fyrir utan voru peir Jón og Hil-
mar góðir vinir) og pvi verður eigi öðru
vísi á pað litið nú og síðar, en að Isfirðing-
ar afneiti Jóni Sigurðssyni og öllum hans
verkum, ef peir nú skipa helzta mótstöðu-
manni Jóns í hið auda sæti hans. Ef svo
skyldi fara hlýtur og danska stjórnin og
Manska pjóðin, að telja pað víst, að nú væru
Islendingar með öllu orðnir afhuga stefnu
Jóns og stríðí, jafnfskjótt og hann sjálfur
væri fallinn frá. Ailir sjá og játa hve
margt og mikið hefir breytzt frá pvi er lands-
höfðingi hóf „aprílgöngu,, sína hjer um árið
og jafnframt vita menn hve vel hann kemur
fram á pingi og hve miklu hann fær af-
kastað, og margír hjer norðan- og austan-
lands, mundu fúslega vilja kjósa hann á
ping í sínum kjördæmum, en vilja eigi láta
hann fylla skarð Forseta,
í
Einar Sveinssoit.
30. dag marzm. f. á. andaðist að Gras-
hóli á Melrakkasljettu merkisbóndinn Ein-
ar Sveinsson. Hann var fæddur um sið-
astliðin aldamót að jporvaldsstöðum á Langa-
nesströndum, og dvaldi síðani ýmsum stöð-
iFrjettir.
Úr Austur-Skaptafellssýslu ®% 1880.
«Helztu frjcttir hjeðan: Vetrarfarið svo
gott, að elztu menn muna eigi slíkt. Kvef
! og krankleikar hafa allajafna gengið hjer í
j vetur og vor, en fáir andast. Fjárhöld frem-
ur góð nema sumstaðar fórst úr fári. Hey-
björg var neyðarlítil í haust en samt komust
allir vel af og gróður kom snemma á Ein-
j mánuði enda er flest fje úr ullu gengið.
j Næstiiðna viku var hjer snjókoma og kalsa
veðrátta með talsverðu frosti, en í gær var
hezta veður og væta. Afiabrögð hafa hjer í
sýslu svo að segja engin verið pessa liðnu
vertíð og pykir pað mestu furðu gegna í svo
góðri tíð, sem stöðugt hefir gengið. Papóss-
skipið hafnaði sig par 11. p. m., og pótti
mönnum pað koma licldur seint, pví hjer
hafði lengi verið skortur á mörgu nauðsyn-
legu. Ekkert frjettist en til Gránufjelags-
skipsins, á pað fyrst að koma á Djúpavog,
og svo, að sagt er, á Hornafjarðarós, hvernig
sem pað gengur. Trjáreki hefir verið tals-
verður lijer viða suður um af bjálkum og
plönkum, meðal annars er sagt, að 80—100
lankar hafi rekið á Sandfjörur (p. e. fyrir
keiðarársandi). Eranskt fiskiskip hafði strand-
að úti fyrir Austurhorni, og rak af pví delck-
ið og tunnur margar og nokkuð af reiðanum,
var petta selt á sumardaginn fyrsta fyrir lijer
um 500 kr.«.
„Grána,, kom 6. p. m. með timbnr frá
Noregi til Oddeyrar.
9. p. m. var hjer haldinn hestamarkað-
ur á Oddeyri og keypti herra kaupstjóri Tr.
Gunnarsson par um 12 hross, hvert fyrir
60—70 kr.
Sama daginn kl. 4 e. m. kom «Phönix»
hingað að sunnan og með honum fjöldi far-
Þegjí1! pessir voru hinir helztu: herra land-
fógeti A. Thorsteinson með frúsinni, presta-
skólayfirkennari S. Melsted og frú hans, síra
St. frá Kálfatjörn og frú hans, stúdent Emil
Schou, stórkaupmaður Fischer og frú hans,
herra alpingismaður verzlunarstjóri Sn. Páls-
son frá Siglufirði og frakkneskur steinafræð-
ingur Bréon að nafni.
8. p. m. hvolfdist bátur með 6 mönn-
um i svonefndum Vesturál fram undan Sauða-
nesi á Uppsaströnd, sem voru á heimleið úr