Norðanfari - 19.01.1884, Qupperneq 1

MANFARI.
22. ár. Akureyri, 19. janúar 18S4. Nr. 57.-58.
t
Hinn 8 p. m. ljgzt hjer í bæn-
um valmennið og þjóðhagasmiðurinn
Hallgrímur
Kristjánsson
gallsmiður
á sjðunda ári yfir sextugt. eptir 7 daga
legu af lungnabólgu.
Hann hafði verið tæp 40 ár í hjóna-
bandi, með eptirlifandi elskju sinni
húsfrú Ólöfu Einarsdóttur, og eignast
með henni 6 börn, af hverjum 3 lifa.
Hallgrímur sál. var að allraróm, sem
höfðu kynni af hönum, eða eitthvað við
hann að skipta, fágætt valmenni og
völundur við allskonar smíðar, hvort
heldur var málma- eða trjemíði og mál-
verk, iðju- og kappsmaður, að hverju
sem hann vann ; borgari og bæjar full-
trúi var hann um nokkur ár og stefnuv.;
bókmenntum og framförum unni
hann og fylgdi í pví sem öðru tíman-
um. Dönsku skildi hann sem móður-
mál sitt.
Jarðarför lians er áformað að fari
fram miðvikudaginu 23 p. m.
Jlvcrs vegnajeg gerðist Musteris-
maður.*
(þytt).
Nú er svo langt komið, að ef einhver
*) Good Templars, hið enska nafn
flokks pessa, er hjer pýtt með «Musteris-
menn», pótt pað sje eigi nákvæm þýðing.
ÆSKUSA6A
sjóliðsforingja Deraetríos.
(Framhald).
staðar síns i fiskimannakofanum.
Líf pessa aumingja drengs varð nú hjer
eptir mjög svo tómlegt. Dagsverk hans var
innifalið í pví, að finna sjer eitthvað til við-
urlifis. Neyðin pvýsti svo að honum, að hann
vurð að tína hvað eina, er Tyrkir höfðu ept-
irskilið við hin kolbrenndu hús, en optast var
pað mjög lftið. Ejandraennirnir höfðu óvíða
farið a mis við pau matvælahús, er voru í
nánd við bústaði hinna drepnu. Allt hvað
peir eigi gátu flutt með sjer, höfðu þeir svivirði-
lega eptirskilið og eyðilagt. Samt fann hinn
litli kjallara nálægt bæ eins efnaðs manns,
er kom honum vel, pví par voru góðar
vistir, ávextir purrkaðir, mjöl, hunang og
annað ætilegt. þar var hann vanalega, heit-
asta hluta dags og bjó sjer til einfaldan mat
úr hinum fundnu vistum; en á næturnar var
hann ávallt S fiskimannskofanum. Geitin var
spyr oss: «hversvegna ert pú Musterismaður?*,
pá getum vjer svarað : chversvegna ert pú pað
ekki?» Sólin parf eigi að afsaka sig, þó að
hún skíni, og vindurinn þarf eigi að afsaka
sig, pó að hann svali heitu enni manns; og
Musterismaður parf eigi heldur að færa rök
fyrir pví, að hann inegi vera til og starfa að
ætlunarverki sínu. |>að kynni þó að verða
einhverjum til gagns ef jeg skýrði frá því,
hvers vegna jeg gerðist Musterismaður.
En fyrst verð jeg að skýra frá, hvað
Musterismaður er eptir mínum skilningi. Must-
erismaður er maður, sem trúir á Guð og elskar
trúna, og hefir unnið pað heit, að vera al-bind-
indismaður alla æfi. Hann er mótstöðumað-
ur drykkusiða vorra tíma, ötúll lismaður
bindindismálsins og aðstoðarmsður peirra, sem
bágt eiga, einkum fjelagsbræðra sinna og fje-
lagssystra. Hann er maður, sem lifir eigi
fyrir sjálfan sig einan, h’eldur notar allan tíma
sinn og alla krapta sína Guði til dýrðar og
bræðrum 4num til gagns, parinig að hann
gerir allt gott, sem hann getur, hverjum sem
hann getur, hvernig sem hann getur og hyar
sem hann getur.
Jeggerðist Musterismaður afþví, að mjer
pótti fagur og góður tilgangur fjelags pessa.
En aðal tilgangur þess er að útrýina ofdrykkju
og bjarga þeim, er orðið hafa herfang hennar.
I>að er lýðum ljóst, að ofdrykkja er hinn
versti óvinur allrar gæfu, bæði fjelaga, heim-
ila og einstakra manna. Hvað er sjúkdómur
örbyrgð óhreint lopt og drepsótt, — hvað er
hvert af pessu og pað allt samanlagt ámóti of-
drykkjunni? Hverja leið getum vjer gengið
svo, að vjer niætum eigi ofdrykkjudjöflinum,
leitandi að bráð? Lítið í kringum yður!
Hvaðan koma tötrar pessir, berir fætur, van-
hirt heimili, óhófleg eyðsla, fullar dýflizur og
örvitahús? Svarið kemur úr öllumáttum og
einnig frá sjálfum peim, er fyrir hafa orðið:
«Af o f d r y k k j u!» Og af pví að Muster-
isinenn reyna að útrýma henni með pví eina
hans eini fjehuii, hún fór hvert hún vildi til
að leita sjer fæðu, og kom svo aptur til hans
og elti haffn á göngum hans, og var honuin
pannig til ei lítillar skemmtunar í einveru
tímunum. Hann starfaði alltaf og skemmti
sjer, að svo nuklu leyti sem hans bágu kring-
umstæður leifðu. Fyrsti starfi hans eptir
greptrun foreldra sinna var sá að hreinsa kirkj-
una er útlendingarnir með nærveru sinni
höfðu vanhelgað, hann revndi að konia altar-
inu í samt lag aptur. Yíð pað fjell hann
fram hvern morgun og bað þeim bænum sem
foreldrar bans höfðu kennt lionum. J>annig
rótfestust pau áhrif hins heilaga og góða, er
lögð voru til grundvallar í fyrstu æsku hans.
Úr kirkjunni var pað vandi lians að ganga
til hinna brunnu húsa til að svo iniklu leyti
sem kraptar hans leyfðu, að hreinsa pau frá
viðurstyggð eyðileggingarinnar. |>á hann
hafði lokið pessu sínu dagsverki gekk hann
að leiði foreldra sinna, og pakti pað með
blómum og nýjum laufblöðum.
J*að var eigi sjaldan að hann eptir fyrri
ráði, sem mögulegt er — af pví gerðist jeg
Musterismaður.
Önuur orsökin var pað, að jeg sá, að fje-
lag petta vinnur óbeinlínis að pví, að auka
upplýsing, menntun og trúrækni, pví að pað
vinUur að pvi, að leysa fólkið undan pví töfra-
valdi og peim ljótu siðum, er ofdrykkjunni
fylgja. Jeg sá, að fjelagið hvetur menn til
að mennta sig, og stuólar með pvi til, að prýða
heimilislífið, pví að á íundum pess eru hafð-
ir fyrirlestrar, samræður, ræður, upplestur,
söngur o. s. i'rv. |>á er mönnum og hollt,
að kynnast par öðrum mönnum, er hugsa um
sáluhjálp sína, og hefir margur maður á pann
hátt leiðzt til trúar og guðsótta.
J>á fjellu mjer og vel hin frjáíslegu lög
fjelagsms. Fjelagsmenn eru úr öllum stjett-
um, og pótt peir sje sinn hverrar skoðunar í
öðrum efnum, er , pó hið mesta samræmi
milli þeirra allra í fjelaginu. J>ar er bæði
konur og karlar, gamlir menn og ungir, al-
vörumenn og gleðimenn, menntamenn og
fáfróðir menu, meun af háum stigum og lág-
um — og heíir hver áhrif til góðs á anuan.
Menn úr öllúm stjettum geta fengið beztu
sætin í musteri voru, og jeg gerðist Muster-
ismaður, af pví að fjelagið sýnir pað svoljós-
lega, að mennirnir eru allir bræður.
Fjelagið vamr hvern þann mann við, sem
spyr kuldalega: '«á jeg að gæta bróður míns?»
og pað reynir að likja eptir dæmi Samverj-
ans miskunnsama og segir við fjeiagsmenn
sina: «íar pú og ger hið sama». |>að segir
peim, að pó að þeir sje af háum stigum, auð-
menn eða fræðimenn, þá sje peir ekki betri
en aðrir fyrir pað, og þeir megi eigi láta pá,
er hrasað hafa, og eigi heldur aumingja og
fátæklinga afskiptalausa og hjálparlausa. J>eg-
ar jeg heyrði, að Musterismenn komi til þeirra,
sem bágt eiga, og liðsinni peiin, vaki yfir
sjúklíngum, leiti að peim, er fallnir eru, og
geri allt sitt til þess, að leiða þá á rjettan
veg, pá hugsaði jeg með mjer, að nú væri
venju sinni gekk niður að sjáfarströndu, pó
mikill hluti hennar væri orðin honum hræði-
legur og hryggilegur staður, frá pví hann sá
par líkin og mannsblóðið, og pótt honum á
stundurn dytti í hug að systir hans kynni
og að vera meðal binna rotnuðu líkaogfyrir
greptrun hennar ætti hann pó að sjá á sama
hátt og foreldra, sinna pá samt hjelt óttinn og
viðbjóður honum aptur og það pví fremur
sem hann hafði dreymt, að móðir hans segði
honum að systir hans væri ennpá lifandi og
hann sjálfur kæmist pangað hvar hún væri.
J>essu trúði hann í sinni barnslegu eiufeldni
og var pví ei svo mjög ábyggjufullur útaf
systur sinni. En pótt hann ei kæmi til strand-
arinnar þessu megin, pá kom hann pó opt
niður -að henni hinumegin, nefnilega hvar
fiskimannskofinn var, er hann gisti í og pað
áður hann gekk til hvíldar. J>ar stóð hann
margan fagran morgun og mændi til hinnar
stóru eyjar Skio, og skipanna, sem framhjá
silgdu, og taldi brimboðana, er skullu að klett-
unum. Um hita tímann haðaði hann sig nær
— 116