Alþýðublaðið - 02.02.1921, Blaðsíða 2

2
ALÞ YÐ.UBL[A;.ÐIÐ
Aígreiðisla
blaðsina er í Alþýðuhúsinu við
tngólfsstræti og Hverfísgötu.
Slmí 088.
Anglýsingum sé skilað þangað
eða i Gutenberg ( sfðasta lagi kl.
10 árdegis, þann dag, sem þær
eiga að koma I blaðið.
Askriftargjald ein kr. á
mánuði.
Auglýsingaverð kr. i,So cm.
eindáikuð.
Utsölumenn beðnir ’að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
Peir pora pað ekki.
Á Akureyri, ísafirði, Húsavik,
í Vestur-ísafjarðarsýslu (kjördæmi
ÓIaf3 Proppé), hafa verið haldnir
þingmáiafundir og alstaðar hefir
verið samþykt með yfirgnæfandi
meirihluta áskoranir til þingsins
um það, að halda áfram lands-
verzluninni og efia hana.
Tveir stærstu kaupstaðir lands-
ins, næstir Reykjavík, hafa riðið
á vaðið og krafist þess, að þessi
mesta þjóðþrifastofnún landsins
verði ekki lögð niður. Ög hvers
vegna hafa þeir gert það? Vegna
þess að þar úir og grúir ekki af
heildsölum, sem sjá sér hag f þvf
að berjast gegn landsverzlun Þar
er það allur almenningur, sem af
reynzlunni hefir lært það, að
landsverzlunin er Jtonum hagstœð-
ari en heildsalaverzlun. Og hann
hefir ekki Iátið moldviðri einstakra
manna, sem hafa hag af því að
standa heildsalamegin, villa sér sýn.
Hvers vegna eru þá heildsalar
á móti landsvetzlun, jafnvel þó
hún keppi við þá? Vegna þess að
þeir vita það ofurvel, að þeir
geta ekki staðist samkepnina. Þeir
pora ekki einu sinni að reyna
hana. Því ef þeir þyrðu það,
mundu þeir vera með því að halda
landsvezluninni áfram, svo reynzl-
an gæti sannað mál þeirra. Það
er því skiljanlegt, að heildsalar,
með sfnar eigingjörnu hvatir, séu
á móti landsverzlun. En hitt er
sfður skiljanlcgt, hversvcga kaup-
mcnn, scm ckki fást við heild-
verzlun, eru á móti henni. Það
getur varla verið af öðru en þvf,
að þeir ætli scr allir að verða
heildsalar 1!
Landsverzlunin er þjóðinni
hin mestu bjargráð. Allur al-
menningur út um land er henni
fylgjandi, vegna þess að hver ein-
asti einstaklingur hefir stórgrætt
á henni. Og almenningur f Reykja-
vfk er lfka með henni, vegna
þess að hann veit það og þekkir
það af reynzlunni, að heildsala-
verzlunin er hemdargjöf, sem þarf
að hafa á sér hemil og sá hemill
er landsverzlunin.
Öll alþýða manna kýs þann
listann, sem þorir að kannast við
það, að hann berjist fyrir hana.
Alllr bjósa B-listann.
Kvásir.
ÁheyrandiIH
Af því að eg er ein af þeim
konum, sem sóttu stúdentafundinn
(i Bárubúð) þann 24. þ m., þá
get eg ekki stilt mig um að skrifa
nokkrar Ifnur.
Eg varð ekki lítið undrandi þeg-
ar ,Morgunblaðið“ birti ræðu frú
Kvaran. Ræðan var þó aldrei svo
merkileg, að hún væri þess verð
að koma á prent. Ekki nóg með
það, að hið versta er dregið úr
og hitt er cndurbætt að miklum
mun. Og þar að auki hefir gamli
„Moggi“ hrúgað þar utan að margs
konar lygi. Og það má segja um
téð blað, „að litlu verði Vöggur
feginn“.
Eg verð að segja, að eg hlakk
aði til að sækja hið ágæta boð
stúdenta, því eg vissi að það yrði
bæði gagn og gaman að fundin-
um. Og það urðu heldur ekki von-
brigði, og það verð eg að segja,
að það var hægt að læra tíu sinn-
um meira af þeim, heldur en af
frambjóðendunum af A og C, því
af slíkum hugsjónagraut er ekki
hægt að læra neitt.
Stúdentar sýndu að þeir höfðu
vel vit á þeim málum sem þeir
töluðu um.
Ennfremur sýndu þeir með ræð-
um sfnum, að þeir fylktu sér und-
ir merki jafnaðarstefnunnar, sem
alstaðar cr að ryðja scr til túrns,
og í öllum greinum þorðu þeir að
viðurkenna sannleikann.
Þá er að minnast ofurlftið á frú
Kvatan. Hún ruddist upp á ræðu-
pallinn og byrjaði ræðu sína á
þessa leið: „Eg er stúdent“, og
þetta hefir frúnni virzt vera svo
góð meðmæli, að hún með þess-
ari tilraunamælsku sinni mundi fá
allar konur til að ganga á dyr.
Flestar konur í salnum voru al-
þýðukonur, en sem betur fer eru
þær allar þroskaðri en frúin hugs-
aði. Og þær möttu vit hennar og
framkomu að verðugleikum,
Það var ekki ein sem fyrirleit
frúna, heidur allar, og engin kona
klappaði fyrir henni.
Jón Thoroddsen svaraði frúnni
með nokkrum vel völdum órðum,
en ekki veit eg hvernig henni lfk-
aði það, hún gekk út.
Svo þetta fyndna og göfuga
nafn, „mælskunnar tilraunadýr“,
verður að lenda á höíundi þess,
þvf hinar konurnar taka það ekki
til sfn. Jókanna Jónsdöttir.
Nýtt blað!
C listinn er farinn að gefa út
nýtt blað, og eru menn sendir
með það út um bæinn. En það
merkilegasta við blaðið er, að það
er aóskrifaðu. Aumingja mennirn-
ir sem með blaðið eru sendir eiga
sjálfir að skrifa í það nöfn þeirra
fáráðlinga sem viija lofa því að
kjósa C listann. En smölunin geng-
ur afleitlega, sem við er að búast,
því menn eru alment orðnir leiðir
á stjórnmálastarfsemi Jakobs Möl-
lers, sem ávalt reynir að ríía alt
niður og eyðileggja, en byggir
aldsei neitt f staðinn. Hann er
sjálfur farinn að sjá að þetta muni
nú ekki vera heillavænlegt fyrir
sig. Hann hefir því gripið til þeirra
ráða að skrifa ýmist „Alþýðuntað-
uru eða „Konur“ undir greinar
sínar í Vísi. Hann hyggur víst að
alþýðan sé nógu fáfróð til þess
að gleypa þessar flugur hans, en
það sjá allir öngulinn sem flugan
hans Kobba hangir á, og kjósa
því B listann. Kunnugur.