Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Síða 13

13
IIúu últi cnga móður. Eg man eptir, hvað
lengi eg var að hugsa um liana, eptir að eg var lögsl
útafum kvöldið, og eg ásetti mér þá, að elska móð-
ur mínabetur en eg liafði nokkru sinni áður gjört.
Ef þið eigið nokkra móður, litlu börn, þá þakkið
þið Guði fyrir alla bliðu liennar og umönnun og ásl.
Verið blíð og eptirlát við liana, því næst elsku frelsar-
ans, er móðurástin sii mesta blessun, sem þér munuð
nokkru sinni þekkja á jörðunui.
Yerið góð við stallbræður yðar og stallsystur; en
einkum við þau, sem eru móðurlaus, og þau eru
mörg, og þegar þið getið það, þá látið sólskin ykkar
elsku og góðsemi lýsa yfir þeirra sorglegu og myrkvu
stigu.
RÁÐLEGGINGIN IIANS AEA.
' livernig á eg að fara að, afl minu? Ilann Jere-
mías gjörir mér allt lil ama; hann felur bækurnar mín-
ar, svo eg skuli ekki kunna lektsíurnar; liann bregður
l'yrir mig fæti, þegar við erum á lilaupum, og er alll
af að monta af því, livað liann sé miklu stærri en eg
og livað bægt liann eigi með að fella mig; í dag braut
liann skaptið á nýju svipunni, sem þú gafst mér, og
þegar eg bljóp til að segja kennaranum frá því, þá
kallaði liann mig kjaptaskúm. Egvildi eg væri kominn
úr skólanum, eða hann yrði rekinn út«.
Allt þetta sagði bann Samúel litli viö afa sinn á
leiðinni lieim úr skólanum; því afi bans bafði mætt
lionum og tekið bann upp í vagninn, sem liann var aö
aka á, heim að blöðunni. En liann varð öldungis bissa,