Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.02.1866, Blaðsíða 15

Í5
hann að vekja sig snemma næsta morgun; en þegar
morguninn kemur, er það viðkvæðið lijá þeim, að hann
veki sig of snemma.
STOMIURINN í OSS.
1 óttalegu ofviðri, sem einhverju sinni datt á, kom
svo mikii hræðsla að liinum djarfa og grimma Pizarro,
sem hafði lagt Perú undir sig, að svita sló út um hann
allan. Ilann sagði þá við hinn æruverðuga Bartliolo-
mœiis de las Casas, sem var hjá honum : »IIvernig stend-
ur á þessu? Ilvernig kemur þetta lnigleysi að mér, sem
aldrei er vant að bregða, lieldur lilæ að dauðanum í
hinum mannskæðustu orruslum? nl'að kemur til af því»,
svaraði presturinn, »að stormurinn innan í þer er enn
þá sterkari cn stormurinn fyrir utan þig».
EG ER SKÍRÐUR.
Lag: Josií, þínar opnu uudir.
1. Eg er skírður; — huggun hæsta
lijarta mínu veitir það;
sekt miu þó sé þungbær næsla,
þekki’ og á eg griðastað;
barn rníns guðs eg orðinn er,
allrar gleði fær það mér;
ekkert heims um gnóttir gef eg,
gæðin æöri nógleg hef eg.