Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1867, Blaðsíða 4

4
mest af öllu ríði á að hreinsa hið innra, og að án þess
að hjartað verði hreint sé allt útvortis réttlæti ónógt
og einskis vert í guðs augliti. i’að minnir oss á, að
"drottinn lítur á lijartað» (1. Sam. 16, 7), og dæmir
eptir því. »Sjá, þú hefir-velþóknun á hjartans hrein-
skilni", segir Davíð (Salm. 51, 8), og Kristur telur þá
sæla, sem hreinhjartaðir eru, því þeir munu guð sjá
(Matt. 5, 8). Ilver sem vill betrast og af leggja að
fullu þá lesti, sem hjá honum drottna, hann uppræti
því fyrst úr hjarta sínu rætur illgresisins, nieð því að
reka þaðan út hina óhreinu spillingaranda, hinar synd-
samlegu girndir og ástríður. Og hann leiti liðs til þess
iijáguði; því af eigin kröptum fær enginn áorkað þessu;
liann hiðji guð um hans góða anda, til að hreinsa lijarta
sitl; hann biðji heitt og óaflátanlega: »Skapa í mér
lireint hjarta, ó guð I og endurnýja í mér stöðugan
anda« (Sálm. 51, 10.). Ilrek þú úr hjarta minu hinar
illu tilhneigingar og ástríður, svo eg fái sigrað synd-
ina, og lestirnir, sem eg er hneigður til, drottni ekki
framar yílr mér, haldi mör ekki framar í þessari þungu
ánauð !
Sá sem vill að fullu af leggja einhvern löst, þarf
því næst að gæta þess, að þó hinn óhreini andi,
h i n s p i 111 a t i 1 h n e i g i n g s ö e i n u s i n n i ú t r e k-
in úr hjartanu, þá leitar hún þangað aptur,
svo sifellt þarf á árvekni að halda. Kristur
segir í guðspjallinu: »I’egar óhreinn andi fer út af
manninum, ráfar hann um þurra staði, leitar liælis, og
er hann finnur það ekki, segir hann við sjálfan sig:
Eg vil hverfa aptur í liús mitt, þaðan sem eg fór«.
Með þessn lýsir frelsarinn því, hvernig freistingar og
ástríður til þeirra lasta, sem einu sinni er- búið af að