Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1868, Blaðsíða 13

13
í slíku félagi búið, séuð mörgum óþekktir, þó að lieim-
urinn kannist ekki við yður, megið þér þó vera glaðir
og ánægðir, því Guð þekkir yður, kannast við yður, og
elskar yður, og þegar hann er meö, hver getur þáver-
ið á móti? Látið yður því nægja hans náð, og yerið
fullvissir um, að hann mun ekki sleppa sinni hendi af
yður, heldur blessa yður og farsæla tínmnlega og eilif-
lega.
tér sem vitið þetta, sælir eruð þér, ef þér breytið
samkvæmt því. Allir, sem sjá framferði yðar, allir sem
venjast siðum yðar, munu uppskera af því blessunar-
ríkan ávöxt; en þó er það engum betra en börnumyð-
ar. Það eru víst þau, setn þér elskið mest og sem yð-
ur er annast um. IJau blómgast eins og nýtt ungviði
á morgni æfinnar, þegar lifsdagur yðar tekur að hníga
að kvöldi; þau byrja að feta í fótspor yðar, þegar þér
eruð komnir á skeiðs endann; þau taka við dagsverki
yðar, þar setn þér hættið við það. Hvað er þá viður-
kvæmilegra, en að þér etlið heiil og farsæld þeirra af
öllum mætti? En þér getið það með engu móti frem-
ur, en að innræta þeim strax á unga aldri sannan guðs-
ólta, og elsku til Guðs og alls þess, sem gott er, svo
þau sem fyrst læri að leita Guðs náðar og blessunar,
og geti orðið hennar aðnjótandi bæði hér og síðar meir^
Petta er sá bezti erfðahluti, sem þér getið eptirskilið
þeim. fað sem snemma er brýnt fyrir barninu, festir
allt af dýpri og dýpri rætur, svo það verður loksins
aldrei upprætt. Ef sönn guðrækni býr á heimilinu,
þá innrætist hún barninu skjótt, ef allir eru samtaka i
í því, að láta guðsorð búa ríkulcga hjá sér; það lærir
þá snemma að þekltja hið æðsta góða og sækjast eptir
því. Ef barnið sæi aldrei illa siði fyrir sér, þá lærði