Tímarit - 01.01.1871, Side 16

16
almennt að bætast, sem gjörður er vísvitandi eða af ó-
aðgætni, eins og áður er getið, þurfa hlutaðeigendur
eigi að bæta þann skaða, er fyrir kann að koma af til-
viljun eða hendiugu; þannig er það með berum orðum
tilgreint í Jónsbókar kaupabálki 16. kapítula, að sá sem
tekur kýr eða annað búfé á leigu eigi ekki að ábyrgj-
ast þeim, er tii leigu selur, fyrir bráðasótt og lungna-
sótt, kefling eða larnbburð, aldri eða lysturreið; þó er í
sama bálki 21. kapítula ábyrgð á lánsfé undanþegin frá
þessari aimennu regiu, því þar segir, að sá skuli lán
ábyrgjast, er léð var, og komi heilu heim, og verður
því sá, er lánar, að áskilja sér, að hann sé undanþeginn
reglu þessari, ef hann eigi vill bæta þann hlut, er hann
iánað hefir, þó farist af einhverjum ástæðum, er eigi
getur handvömm kallazt.
Að öðru leyti getur það í kaupum og sölum verið
vafa undirorpið, hvort heldur seljandi eða kaupandi
skuli bera þann skaða, sem hluturinn, er seidur er,
kann að verða fyrir, frá því kaupsamningnr er um hann
gjörður, og þangað til hann er afhentur kaupanda í
ltendur, og er það því bezt, að málspartar í kaupsamn-
ingnum ákveði, hvort heldur seljandi eða kaupandi skuli
liafa ábyrgð á honum á tímabili þessu, sem hvað fast-
eignir snertir getur orðið nokkuð langt, með því kaup-
andi fyrst verður eigandi, þegar hann af seljanda fær
iöglegt afsalsbréf fyrir fasteigninni, sem seljandi alment
eigi veitir kaupanda, fyr en hann hefir fullnægt söluskil-
málunum. En sé nú eigi í kaupsamningnum tekin á-
kvörðun í þessu efni, hlýtur seljandi sem eigandi að
þola skaða þann, sem fasteignina kann af hendingu fyrir
að hitta, þangað til hann gefur kaupanda afsalsbréf og
þar með eignarrétt fyrir henni, sem og virðist heimilað