Fréttir frá Íslandi - 01.01.1877, Blaðsíða 17

ATVINNUVEGIR.
17
eigi lieldur vel fallið til jarðabóta sökum óblíðrar veðuráttu.
J>ó hafa dugnaðarmenn eigi setið sig ór fœri, þegar unnt var
að starfa að jarðabótum, og hefur landið enn tekið nokkrum
framförum í þessu efni. Búnaðarfjelag suðuramtsins hefur enn
gjört sitt til, að styrkja og hvetja menn til slíkra framkvæmda,
svo lítil efni sem það hefur; en eigi hefur að því skapi tekizt
að fá menn til að ganga í fjelagið, og er það þó nauðsynlegt
til þess, að það geti náð verulegum þroska. Búfrœðingur Sveinn
Sveinsson ferðaðist nú enn um landið og veitti tilsögn í ýms-
um búnaðarháttum á líkan hátt og áður.
Af búnaðarritlingum má nefna tvær ritgjörðir í
Andvara, tímariti þjóðvinafjelagsins, aðra um grasrækt og
heyannir, eptir Svein Sveinsson, og hina um æðarvarp
eptir Eyólf bónda Guðmundsson á Eyjarbakka; sömuleiðis rit-
gjörð um vatnsveitingar eptir Guðmund jarðyrkjumann
Ólafsson, og undirstöð uatriði búfjárræktarinnar eptir
Guðmund prófast Einarsson, verðlaunarit, er einkum stefnir að
kynblöndun og kynbótum Qenaðar.
Fjenaðarhöldin urðu víðast í bezta lagi, en það mun
fremur hafa mátt þakka því, hvernig tíðarfarinu var háttað, en
fjárrœkt landsmanna, sem enn er á lágu stigi. Haustið 187G
var árferðið svo afbragðsgott, að fje var víða nœr í fullum
haustholdum, er það var tekið á gjöf; en upp frá því var víðast
samfelld gjafatíð og harðindin svo mikil, að eigi var fœrt að
sleppa fje á jörð. Afieiðingin af þessu varð sú, að þar sem hey
voru nœg eða hrukku til, varð fjenaðurinn í betra standi en í
þeim árum, er hann lifir mest á útigangi; og þótt slíkt yrði
ærið kostnaðarsamt, mun það þó í þetta sinn að líkindum hafa
borgað sig. En eigi mátti tœpara standa, því að þegar brá til
batans, voru hey manna almennt næstum gjörsamlega þrotin;
en með því að þá var svo áliðið orðið vetrar, kom jörðin fljótt
upp. Sumstaðar nyrðra var þó kvartað um misjöfn íjárhöld um
vorið sakir kuldanna, sem þá gengu. Fráfœrur fóru víða fram
nokkru seinna en venjulega, en þar sem fjárhöldin annars voru
góð, gekk sauðburður vel; Qe fór sœmilega úr ull og málnyta
var í góðu meðallagi. Skurðarfje reyndist í meðallagi á hold
um haustið, en fremur rýrt á mör. Fjárheimtur gengu mis-
Fbjbttik prá íslatoi. 2