Tíminn - 22.04.1871, Page 1

2. blað.
1871.
v
Akureyri 22. apríl.
— í því eina hálfa-arki af riti þessu
sem út er kornið, var þess geíið, að ef
kaupendur fengist svo margir að líkindi
þætti til að prentunarkostnaðurinn rnundi
fást borgaður, þa yrði því haldið á-
fram. — Þó eigi sje enn sem komið er,
hægt að segja, hvað marga kaupendur
blað þetta fær alls, eður hvert það geti
orðiö matvinnungur, þá er hitt víst að
hin blöðin telja eigi mikið ileiri kaup-
endur á því litla svæði er það hefir kom-
ið á. í stuttu máli: frjálslynd ung-
menni og kvennþjóð kaupa blaðið, og
eigi síður embættismenn, bændur og
vinnumenn o. s. frv, — Af þessum á-
stæðuin verður blaðinu haldið áfram —
ef allt gengur kristilega og skaplega —,
og er svo til ætlazt að það komi í hálf-
um eður heilum örkuin eptir atvikum. —
Þegar fram í sækir verður leitast við að
hafa blaðið svo skeunntilegt sem hægt
er — hvert það tekst eður eigi —, þó
fvrstu blöðin kunni að þykja dauíleg.
Útg.
Lifi Frelsið.
Lýða fönn úr háum hlíðum,
hlýir vindar suðri frá ;
vorsól geislum vermir blíðum,
velli skrýða blómin smá;
syngur fugl í fríðum lundi,
fögur gleði-kvæðin sín
nú er mál að bregðum blundi,
bráðum frelsis röðull skín.
Sú var tíð að frónið fanna,
frjálsir byggðu hreystimenn ;
þetta fornar sögur sanna,
sem í heiðri geymast enn ;
þær oss gullöld glæsta sýna,
þá gumar báru sverð og skjöld ;
og hvernig fjör og dáð nam dvína
dimmt við hennar æfikvöld.
Lengi kvöldu klakafrónið,
kaþólsk stjórn, og verzlunin;
og þeim jafnframt unnu tjónið,
illar sóttir, harðærin;
þjóð að ýmsri hneigðist heimsku
hjátrú sannleiks birtu fól;
frægð og menntun fjell í gleymsku,
frelsis gullna byrgð var sól.
í*eir sem vora fósturfoldu,
frelsi rændu sæmd og auð ;
fúnir dökkri felast moldu
fá ei lengur valdið nauð;
þó mun æ, um alla daga
ísland vansa muna sinn;
slíkum gleymt ei getur saga,
geymd er þeirra minningin.
Engin slíka tíma tregar,
telja þjóð má sælli nú;
flest er breytt til betra-vegar
bráðum rætist vo.nin sú,
að hin gamla Garðarseyja
geti sönnu frelsi náð,
þó blóðug stríð sje hætt að heyja,
hefst að nýju þrek og dáð.
Nú sú stundin nálæg bíður,