Tíminn - 05.04.1872, Blaðsíða 3

31
ur ffljög viðkvæmur, fær hún þar af meiri eður
minni þvingun, er á stundum orsakar henni ráð-
leysi eður æði. Ráðleysi það, eður æði, kemur
ekki í einu vetfangi, heldur byrjar það og þrosk-
ast smám saman, eptir því sem tilefnið er mikið
í sjer, og þetta lætur sig í ljósi með vissum út-
vortis einkennum, sem snemma fara að merkjast
með næmri eptirtekt, og vaxa eður leiðast því
glöggar í ijós, sem skepnan líður meiri þvingun
af veikinni. (Framh. síðar).
BÓIÍAFREGN. Frá landsprentsmiðjunni er ný
útkomið á prent: Æfi- og útfararminning, Guð-
mundar próf. Vigfússonar á Melstað, 52 bls. 12.
— Útfararminning Dbrm. Vilhjálms Kristins Há-
konarsonar í Kirkjuvogi, 42 bls. 12. ■— Smá-
munir, eptir Simon Dalaskáld, 24 bls. 12, prent-
aðir með fraktúru-letrinu, þótt þarfara væri að
kasta letri því í deiglu-djúp letursteyparanna,
enn að hneyksla lengur með því eðli fslenzkrar
tungu. Smá-munir þessir eru að öðru leyti bet-
ur úr garði gjörðir, enn Kjartans ríma eptir sama
höfund, þótt vjer því miður getum eigi sagt, að
þeir sje iýtalausir. Verð kversins er Htið, og sann-
gjarnt, einir 8 sk. — Að endingu ráðleggjum vjer
höfundinum, í bróðurlegum kærleika, að lesa
skáldskaparrit bæði dönsk og íslenzk, og von-
um ef hann gjörir það, að innan skamms komi
á prent eptir hann, rímur eður eitthvað annað,
með vandaðra orðfæri, enn á stöku stöðum er í
Smá-mununum.
þORSTElNN SIGURÐSSON.
(Drukknaði í júlím. 1871).
Brotnar dimmleit brimalda við sanda
borin langt of ægi-gráan sjá,
hvar feigðarkuml á auðri eyri standa
sem illa gróin leiði’ of köldum ná;
andlátsstunur báran ber að landi
míns burtu horfna vinar sem hún tók,
og heljar-dróma döpru reyrði bandi
og dreyrga sorgarund hans vinum jók.
Opt hafði Þorsteinn áður þunnum fjölum
ægilega siglt um kóigu-heið,
og bárur skorið biki roðnum kjölum
og bauð ei sjöt að lækka seglin breið;
enn hjer varð þinnar æfi endi vinur
og alvalds höndin bjó þjer leg í sjá,
og bára köld, of beinum þínum stynur,
nú býr þín önd í hæðum Guði hjá.
Eg syrgi þig, því bezta hjarta barstu
í brjósti þínu og hræsnislausa tryggð,
og bezti vinur vina þinna varstu
og vinir sakna þín úr orri byggð.
Eitt mig huggar, á það vil jeg minnast,
enn þó hvarma döggvi tára-foss:
við munum brátt í betri heimi finnast
hvar bárur tímans, fá ei grandað oss.
Svo minntist vinar
VIII. II.
1 Við fólkstalið árið 1870 reyndust heimili á
íslandi að tölu 9306, enn mannfjöldin var karl-
kyns 33103, kvennkyns 36660, samtals 69763, þar
af var talið að 52363 lifðu af landbúnaði, enn
6864 af sjáfarafla, 881 af verzlun, 773 af hand-
verkum, 2549 af embættum. Mannfjöldin í
Reykjavík var 2024, á ísafirði 275, og á Akur-
eyri 314. Við fólkstalið 1860, var mannfjöidin
á landinu 66987, það hafði því fjölgað þaulOár-
in til 1870 um 2776; á Austurlandi og Vestur-
landi hafði þó nokkuð fækkað, enn þeim mun
meira fjölgað á Norðurlandi og Suðurlandi eink-
um í Reykjavík.
í fardögum 1870, var talið að sauðpeningur
á landinu væri 352443, nautgripir 18189, og hest-
ar 30078, eptir þessu hefir sauðpeningur verið
hjerumbil þriðjungi færri enn árið 1853, og naut-
gripir og hestar fjórðungi færri.
Þiljuskip voru árið 1870, 63 að tölu og voru þau
flest við Eyjafjörð; opin skip voru 3092 að tölu.
Kornvörur, er fluttar voru til landsins 1869,
eru taldar 42787 tunnur, ölföng 433113 pottar,
1) Tokit) eptir stjórnarrábstibindunum 11. n(Sv. 1871.