Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1893, Blaðsíða 56

56
hornið á afhúsinu, sem snýr upp i brekkuna, sýnist sem grafinn
hafi verið djúpr brunnr; er vatn f honum enn f dag; hlýtr hann
að hafa verið djúpr, þvf að hér er beinhart harðvelli og enginn
lækr í nánd. Ur brunninum hefir grafið sig farvegr inn í sjálft
aðalhúsið, sem er eins og lítið afrensli, enn áðr mun þetta afrensli
hafa verið rétt fyrir utan húsgafiinn. Brunnr þessi virðist hafa
verið blótkelda, sbr. blótkeldur þær, er eg hefi fundið við önnur
hof, bæði við hofið í Ljárskógum, og síðan við hofið í Hofteigi,
sem ber nafnið enn í dag. Blótkelda þessi hefir að líkindum
verið hlaðin að innanverðu úr grjóti, sem nú er fallið niðr. Eg
fekk mér menn á Hofi til að ausa upp brunninn, taka upp úr
honum lausagrjótið, leita að hleðslu og kanna hann innan, og
fundum vér þar ljósan vott hleðslu, er sumstaðar stóð óhögguð,
og vatnið bunaði upp. Sýnir alt þetta, að brunnr þessi hefir
verið gerðr af manna höndum, og að líkindum hafðr fyrir blót-
keldu, þar sem hann er grafinn rétt hjá afhýsinu, þar sem goðin
vóru. Þess má geta, að túnið á Hofi hefir í fornöld verið afar-
stórt, og náði alt upp undir ásinn fyrir ofan hoftóftina, sem nú
heitir Vörðuás. Þar liggr túngarðrinn, og er hann ákaflega
þykkr, og eftir þvi hefir túnið þá verið fullum helmingi stærra
enn nú, og er það þó kringum 20 dagsláttur.
Veggir tóftarinnar eru bæði breiðir og háir og fornlegir,
og virðist efri veggrinn hlaupinn sundr inn í afhúsið, enn gólfið
í því liggr nú lægra, sem líklega stafar af þvf, að vatn stendr
f henni, er rennr úr blótkeldunni. Þetta kemr ágætlega heim
við það þegar Geitir náði líkunum á Hofi (Vopnf.s. bls. 15—17).
Þannig hagar til, að bærinn stendr á ha'ð, sem er slétt ofan, og
fyrir neðan túnið er brekka mikil, enn sléttar eyrar fyrir neðan.
Frá eyrum þessum gengr geil ein djúp mjög, eða einskonar dal
verpi, að utan og ofanverðu kringum bæinn og túnið á Hofi,
eins og það er nú. Niðri I geii þessari liefir að líkindum verið
tóft sú, er Broddhelgi kasaði líkin f, og er geil þessi því skilyrði
fyrir því, að Geitir gæti náð líkunum. Hefir hann látið halda
af eyrunum eftir geilinni, fyrir utan túngarðinn, eins og sagan
segir, því eftir geil þessari má fara með svo marga hesta sem
vera skal, án þess nokkuð sjáist, enda áttu þeir Geitir og Helgi
þá í þófi sunnanvert við bæinn, eins og sagan segir, og því f
gagnstæðri átt við það, er hinir fóru. Sá Broddhelgi þá því ekki
fyrri enn þeir vóru komnir æði-langt út og austr frá bænum.
Enn þar sem sagan talar um skóg, þá hefir það verið gagnvert
Hofi, hinum megin Hofsár, enda sést þar enn votta fyrir smáskógi.