Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1912, Qupperneq 67

67
6178. «/.
.
6179. —
6180. —
6181. —
6182. —
Hökull úr rósrauðu ullardamaski með íofnum blómum,
í »barok«-stíl. Kross að aftan og lengja að framan úr
bleiku og rósofnu silkidamaski og gullvirsborði fram
með jöðrunum á þeim, en fram með jöðrunum á hökl-
inum er grænn ullarborði. Fóðrið úr hvítu hörlérefti,
grófgerðu. Kræktur á vinstri öxl. Stærð 104X65 sm.
Sennilega frá 17. öld.
Baksturjárn, tengur, blöðin 9,6X7>1 sm. að stærð, slétt
að innan, lengd alls 53,5 sm. Sbr. 4036 og 4396.
Bakstursöskjur rendar úr birki með áskrúfuðu loki; hæð
6,2 sm., þverm. um lok 9,7 sm. botn 9,1 sm. að utan,
7,9 sm. að innan, og dýpt undiröskjunnar 5 sm. Virð-
ast útlendar að uppruna. Sbr. 3760.
Altaristafla smíðuð úr furu, máluð með bláum, grænum,
rauðum og hvítum lit, skiftist í 3 hluti: Undirtöflu
(predella), stærð 52,5X21,5 sm. og greinar út til beggja
hliða; á hana er letrað: En eg em Madkur, en ei
Madur, Spott Manana, og Fyrerlitnig Folksins. Psalra:
XXII. v. 7.; — miðtöflu. st. 78 (br.) X 76 sm. og greinar
beggja vegna að auk, á henni er kross og líkneski
Krists á, mjög illa útskorið. Annars vegar við það er
letrað: Anno Christi, og hins vegar 448 fjórum sinnum
(== 1792); — og bust, br. 99 sm., hæð 63 sm., mjókkar
uppeftir; útskornir listar með brúnum, í miðju illa
mótuð engilmynd og uppi yflr henni dúkur með áletrun:
Hefur látid gjóra Sigurdur prestur Ingemundsson; þar
uppi yfir þríhyrningur með auga í miðju. I vinstra
horni bustarinnar neðst er letrað: unid hefur Am:Jo:
son. (þ. e. Áraundi Jónsson smiður) og í hægra horninu
stendur: i Novembris Mánude.
Prédikunarstóll úr furu, ómálaður; hliðar flmm með
spjöldum í umgjörðum og brúnir á milli útskornar; að
neðan og ofan eru útskornir listar umhverfls, og er
þessi áletrun með höfðaletri umhverfis efst: sæler eru
| þeir | sem | heira | guds | ord j og | vardveita | þad |
drottennbaudossadpredikafirerf. — Ofan á er skorið i h s
samandregið, og innan á er skorið ártalið 1675.
Allir þessu síðasttöldu 6 kirkjugripir (6177—82) eru
til safnsins fengnir frá kirkjunni á Eyrarbakka, en
þangað voru þeir komnir frá kirkjunni í Kaldaðarnesi.
9*