Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1915, Side 86

86
2 sm. 1. látúnshólk, 1,2 sm. gildum, og er hann með
útrensli. Hann er á rendu rauðaviðarskafti með hnúð
efst, 3 sm. gildum. Hæð stöppunnar er 7;5 sm. Mun
vera frá fyrri hluta síðustu aldar.
6770. — Gjarðarhringja steypt úr kopar, 1. 7 sm. mest, br. 5,8—
6 sm. Hún er ferhyrnd, með 2 miðböndum og er eir-
þorni fest í þykkara langband (1. 1,4 sm.) á milli þeirra.
Hún er með grefti að ofan og ANNO 1659. Sbr. nr.
1899.
6771. 23/12 Látúnspottur með járnhöldu, sem krækt er gegnum
barmana. Botninn er hvelfdur niður. Þverm. neðst
um 38 sm., en uppi við barmana, sem ganga nokkuð
saman, svo að stallur kemur á, um 49 sm., h. um 25
sm. Efnisþyktin um 0,1 sm. Hefir tilheyrt langömmu
og ömmu seljandans, frú Cathincu Sigfússon í Reykja-
vík. Sennilega danskur og frá byrjun síðustu aldar.
6772. 24/i2 Púnsbolli úr leir, gleraður utan og með grænleitum og
gulleitum lit. Lok er á og halda upp úr, en bollinn er
að lögun og lit gerður í líkingu við stórt grasker og er
haldan stilkurinn. Afast fat hefir verið undir, en það
er nú alt af nema miðhlutinn. Hæð undir lok 21 5, erx
alls 33 sm.; þverm. mest um 26 sm. Mun vera danskur
og frá síðari hluta 18. aldar. Hefir tilheyrt Ólafi stift-
amtmanni Stefánssyni og síðast Grími Thomsen á Bessa-
stöðum.
6773.I-II29/ia Frú Kristíana Hafstein, Reykjavík: Utsaumur, nokkrir
bútar úr dökkbláum vefnaði, útsaumaðir með blómstur-
saum, tvenns konar uppdráttur og mun þetta vera leifar
af 1 eða 2 samfellum, en hefir síðar verið aukið saman
og haft fyrir söðullauf. Siðast var gerður úr því dúk-
ur. Af annari gerðinni eru bútarnir samtals 205 sm.
að 1., en af hinni 85 srn. (svuntan?). Líklega frá 18. öld.
6774. 3,/12 Sveinn Árnason, Stóra-Moshvoli (afh.): KjálJcabrot úr
manni, af viustra kjálka með 5 tönnum mjög slitnum.
Beinið mjög eytt af fúa.
6775. — Sami: Axarblað úr járni, vantar af augað, 1. niður frá
auga 12,3 sm., br. uppi við auga 4 sm., en um egg
virðist hún hafa verið um 13 sm.; vantar af aftari
hyrnunni. Ákafiega ryðbrunnin. Fanst með nr. 6774
og 6776. Lögunin virðist hafa verið lík og á nr. 5549.
Sbr. 0. Rygh, Norske Oldsager, nr. 555,