Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1927, Qupperneq 69

71
klakknum. Við Eiríksvogsbotninn og að útnorðanverðu við voginn er
Stóri-klakkur (135). Vestur-með vognum lengra er Litli-klakkur (136).
Stöku sinnum eru klakkarnir nefndir Dímunaklakkar (eða Dímona-).
Útsunnan við Litla-klakkinn er Klakkasund (137), sem er djúpt en
mjótt. Þá er Skertla (138). Útnorður af henni er Litia-Skertla (139).
Fyrir sunnan Skertlu er Skarða (140). Milii Skörðu og Hrappseyjar
er sund, sem heitir Skörðustraumur (141). í honum er sker, nálægt
Skörðu, sem heitir Skörðuboði (142). Við strauminn syðst á Skörðu,
er lítill höfði, kallaður Suðurhaus (143). Vestast á Skörðu er stór
og hár hóll, kallaður Vesturhaus (144). Vestur-af Skörðu eru
Skörðuhólmar (145). Næst henni Miðhólmi (146). Stórhólmi (147)
og Yzthólmi (148).
3. Örnefni í Tungueyjum i Fellsstrandarhreppi.
Tungueyjar heitir eyjaklasi utan til á Hvammsfirði, nokkuð fyrir
innan Röst, breiðasta og dýpsta eyjasundið, sem er milli Breiðasunds
og Hvammsfjarðar, og nú er algengasta skipaleiðin inn á Hvammsfjörð.
Stóru-Tungueyjar (Galtardalstungu-, 149) í Fellsstrandarhreppi
eru: Langey (150), nyrzt af eyjunum. Við hana eru tveir hólmar, sá
vestari kallaður Stöng (151), en sá austari Reiðlngahólmi (152).
Nokkru sunnar er Ólafsey (153); í henni var smiðjukofi og voru
íslensku ljáirnir dengdir þar meðan eyjarnar voru slegnar. Kofi
þessi brann til kaldra kola um það leyti, sem ensku ljáblöðin komu
hingað fyrst. Hann var aldrei bygður upp eftir það, en nokkrar rústir
sjást af honum enn. Kofinn stóð uppi á háum hól, vestarlega á eynni,
upp-undan naustinu, sem er þar á eynni og nú er rúst, sem þó sjer
vel. Vestan-til við Óiafsey er Bjarnarey (154); er hún syðst af
Tungueyjum og stutt frá skipaleiðinni, þegar farið er inn á Hvamms-
fjörð. Mjög stutt frá Bjarnarey, að norðanverðu, er hólmi, sem heitir
Melskeggi (155). Vestan-til við Bjarnarey er all-stór og hár hólmi, sem
heitir Hrúthólmi (156). Milli Stóru-Tungueyja eru Litlu-Tungueyjar
(157) og heita þær Bjargey (158), austari eyin, en sú vestari Tóftarey
(159). Norðan-til við hana er hólmi, sem heitir Ábœtir (160), og er
grunt frá vesturenda Langeyjar í hann, eða sama sem fjarar.
Milli allra þessara eyja og hólma eru örmjó sund, sem ekki fjara,
straumhörð með útfalli og aðfalli. Lítinn kipp fyrir norðan þessar
eyjar, og nær norðurlandinu, er Deildarey; liggur nú undir Staðarfell.
í fornöld hlýtur Kjallakur á Kjallaksstöðum að hafa átt allar þessar
eyjar og fleiri þar í kring, og ekki vildi hann láta Deildarey, þegar
Þorgrímur þöngull vildi gefa hana. Sumar eyjarnar eru kendar við
menn: »Ólafsey«, »Bjarnarey«. Kann ske að Kjalleklingar hafi að ein-