Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1951, Blaðsíða 29

33
dýpi. Allt er ókunnugt um stærð, lögun og innihald hennar, en á
milli hennar og nr. 39 var þunnt leirmoldarlag. Þar fundust í röð
frá vestri til austurs þrjú för eftir sái eða ker, og var það vestasta
og stærsta 4 m frá húsinu og 5,5 m frá suðurhlið. Það var að þverm.
113 sm og 30—37 sm djúpt. Um 10 sm frá botni voru leifar af
3 sm breiðum sviga hálfsívölum. 55 sm austar var kerfar, 50 sm í
þverm. og 15 sm að dýpt. f því voru einnig leifar af samskonar sviga
og í sáfarinu. 75 sm austar var enn kerfar 50 sm vítt og 25 sm djúpt.
í því voru leifar af 2 svigum. Einnig voru í því leifar af fínum beinum
og tönnum efst, en á botni lítið eitt af birkikolum, blöndnum sandi
og leir. Utan um sáfarið var sandur og gráleitur öskublendingur, en
um kerin var sandur. I gólfinu fundust steinkola og brýni.
Gólf nr. 41 kom í ljós undir vesturenda nr. 37, en náði lengra
vestur og var ekki rannsakað, hve langt það náði í þá átt. Þetta var
á 215—20 sm dýpi, og virtist hafa snúið eins og nýja húsið. Norður-
veggur var skýr á kafla og hafði hrúgazt upp að honum að utan
mikil aska, rauð og svartflekkótt. Sunnan við gólf þetta vottaði einnig
fyrir veggjarundirstöðum og virðist gólfið ekki hafa verið minna en
3,5 m á breidd og helzt ekki breiðara en 4 m. Sunnan við veggjar-
undirstöðuna var mikill öskuhaugur, líkur þeim fyrir norðan gólfið.
Undirlagi hans hallaði til suðurs{ en yfirborð hans virtist vera á 230
sm dýpi. Við suðurbakkann var þykkt öskunnar 30 sm. Ekki var
grafið fyrir hauginn að sunnan, en lengdin austur-vestur ekki minni
en 7 m. ,,I því [öskulaginul voru miklir sótsvartir blettir og viðar-
koladrefjar og dökkgráar slettur. Askan viroist ekki hafa orðið til
þarna, heldur látin þarna, og varla í einu lagi, því að sums staðar
voru í henni þunn lög af þeim leir- og sandblendingi, sem hér er annars
staðar um allt svæðið“ (M. Þ. 19. 8. ’27). I gólfskáninni var mikið
rusl og ýmsar leifar, einkum smáspýtur, beinabrot og dálítið af ryð-
klumpum. Norðar, undir rauðablástursþrónni í gólfi nr. 32, var hún
með kolamylsnu, svartri ösku og ýmsu brunarusli. 1 gólfinu fundust
engir munir, en í öskunni (syðri) fundust brot af steini með skoru
um, brýni, gjall, smámunir úr járni (m. a. hálf skeifa?) og beina-
brot.1
1) Ekki virðist óhugsandi, að hin mikla aska báðum megin við þetta
gólf kynni að stafa frá húsbruna og hefði verið mokað út úr hinu brunna
húsi, enda hefur Matthíasi Þórðarsyni fyllilega dottið það í hug, sbr. ísa-
fold 5. 9. ’27.: „Syðst í grófinni komum við niður á afarþykkt öskulag, en
það er ekki með vissu frá Njálsbrennu, nema því aðeins að askan hafi verið
færð þarna saman við rannsóknir eða byggingar". Sýnilegt er þó, að ösku-
Árbók Fomleifafélagsins — 3