Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1951, Blaðsíða 30
34
Gólf nr. 42. „Nokkru fyrir vestan húsið var mjög hart fyrir, austan
við syðri eða syðstu sorpgryfjuna. Hefur þar að líkindum verið gólf
og virtist hafa snúið nokkurn veginn nv.—sa. Smáhlutir fundust engir
(M. Þ. 20. 8. ’27). Þetta gólf hefur verið á 230—40 sm dýpi.
Gólf nr. 43. Einu ótvíræðu brunaleifarnar, sem M. Þ. fann, komu
í ljós í 230 sm dýpi, 2,80 m vestan við húsið. Náði það niður á móts
við miðju þess, 7,5 m þaðan norður eftir, en var 2,8 m á br. nyrzt,
heldur minna að sunnan líkt og tungumyndað. Stafar það af því, að
hér mun lagið vera eitthvað skert, t. d. með seinni tíma sorpgryfju,
sem grafin hafði verið niður gegnum það syðst og vestast, en að
norðan virðist það munu sýna fulla húsbreidd. Sást og, a. m. k. að
austan, að brún brunalagsins sveigðist upp á við, líkt og við vegg
væri. Sams konar sást afar greinilega í brunalaginu undan fjósi því,
sem fannst 1951 (sjá síðar). Brunalagið var kolsvart og glöggt, fullt
af brunnum spýtum og sums staðar var aska. Það sem eftirtakan-
legast var, var brunnið bygg og strá; var töluvert af því, aðallega í
tveimur flekkjum. Yfirborðið var mjög ójafnt og brunalagið nú sums
staðar margskipt af leirlögum, er í milli voru. Stöfuðu þau frá niður-
lag þetta er ekki sambærilegt við brunalagið undan útibúri og fjósi, sem
er mjög skýrt og óumdeilanlegt.