Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1954, Blaðsíða 4

8
4. Skallakot. Svo sem 500 m fyrir vestan Ásólfsstaði, á innri
bakka Illagils, er rúst, sem nefnd er Skallakot. Hún var grafin upp
árið 1939 (sjá Fg). Nú er gröfturinn smátt og smátt að fyllast af
áfoki. (Árb. ’84—5 nr. 4.)
5. Fyrir botni Langagils í Ásólfsstaðaskógi er nafnlaus bæjarrúst
undir brekku, sem í daglegu tali er nefnd , ,Stórólshlí8“. (Br.
J. ,,Stórólfshlíð“, Fg ,,Stórhólshlíð“.) Rústin fannst árið 1873 og
var þá skógivaxin. Enn var þar nokkurt kjarr, þegar hún var grafin
upp 1939. Nú er þar moldargröf, sem fyllist smátt og smátt af aur-
rennsli. (Sjá Árb. ’84—5 nr. 5 og Fg.)
6. Sel á Leiti. Nálægt miðju Leitinu, sem er innsti hluti Ás-
ólfsstaðaskógar, er selrúst í svonefndri Seltorfu. Rústin er við götuna,
sem liggur norður eftir Leitinu, beint niður undan því eina klettagili,
sem klýfur hamrabeltið efst í Leitinu, en Seltorfa nefnist brekka sunn-
an við lækinn úr gilinu. Rústin er nú skóglaus, en þéttur skógur allt
umhverfis.
7. S el í S elj atungum. Á tveimur stöðum í Seljatungum eru
líkur til að sel hafi staðið. Vestri rústirnar eru á flötum móa örskammt
upp frá horninu á skógræktargirðingunni (Þjórsárdalsgirðingunni),
og er hornstólpinn múraður niður, en vatnsból er innan girðingar, ekki
steinsnar frá horninu. Þarna er aðeins um að ræða þúfnabala, sem
ekki eru tvímælalaus mannaverk á, en fornar götur sveigja fyrir þá
á eftirtektarverðan hátt.
Eystri rústirnar eru á austurbakka vestra gilsins, sem sker Selja-
tungurnar, uppi undir brekkunni. Gamlar götur liggja rétt neðan við
þær. Þetta eru aðeins nokkrar reglulegar lautir, sem ekki eru tví-
mælalaus mannaverk.
8. Dys á Skriftufellsfjalli. Á austurbrún Skriðufellsfjalls
er forn dys. Hún er á moldarfláa um 80 m innan við læk þann (Míg-
andalæk), sem fellur í háum fossi austur af hömrum fellsins innan
við Selfitjar. Frá dysinni eru um 150 m fram á hamrabrúnina, en rétt
fyrir ofan dysina er klettahaus með grunnu skarði og stuðlabergi
neðst. Dysin er nú aðeins lítil steinadreif á moldinni, en áður hefur
fundizt þar beinagrind úr manni og járnbútur, en nú er flest allt glat-
að. (Nokkur mannsbein komu til safnsins 1941, Þjms. 12908.)
9. Karlsstaftir. Skammt austan við túnið á Skriðufelli var
bær, sem hét Karlsstaðir. Þar sér lítið eitt til fomlegra rústa og tún-