Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Blaðsíða 28
32
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
þegar hann fylltist hafði hnausum verið hlaðið í kring upp af hon-
um og skyr látið þar í.5)
Freistandi var, að órannsökuðu máli, að telja hvíta efnið í sáfar-
inu skyr, enda varla einleikið, að sams konar efni hefur hvað eftir
annað fundizt í sáförum,, þótt það finnist ekki annars staðar í sömu
rústum. Þannig var það á Þórarinsstöðum, en þar reyndist hvíta
22. mynd. Kamar, séS fram; iil vinstri austurveggur og dgr
fram í skála, til liægri fremri endinn á rennunni. — Lavatory,
looking towards the door.
efnið vera kísilþörungagróður. Nú hefur dr. Sigurður Pétursson
rannsakað hvíta efnið úr Gjáskógum, og kom í ljós, að það er að
meginhluta leirborinn sandur, en í því er þó nokkuð af kísilþörung-
um, sem valda hvíta litnum; lífræn efni eru hverfandi lítil og ekkert
kom fram, sem bendir til mjólkurmatar.
IV. Kamar. Fremst á bakvegg skála, nokkurn veginn andspænis
skáladyrum, eru dyr til afhýsis, skýrar og greinilegar, enda þótt
steina vantaði í vestari dyrakamp á kafla, vegna þess að þar var
veggurinn hruninn með miklu grjóti inn í dyragöngin (22.—25.
mynd). Dyrnar eru um 75 sm breiðar, en 2 m langar frá skálavegg,
og mættu því með réttu nefnast göng. Eystri veggur þeirra er vel
5) Árbók 1951—52, bls. 24.