Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Blaðsíða 52
56
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Margar konur Iögðu kapp á að safna sem mestu af sumtagi og
ferðuðust með sekki af því, jafnvel allt út á Eyrarbakka. Ekki var
annað efni betra í mjólkurþvögur og strokksíur, svo enginn hörgull
var á viðskiptavinum, er sumtag var í boði. Úr sumtagi unnu bænd-
ur m. a. legutögl í reipi, hnappheldur og allar klyfberagjarðir, einn-
ig hnakkgjarðir og yfirgirðingar að öðru en því,. að gjarðasprotarnir
voru alltaf úr leðri. Ótalið er það, sem ekki var sízt mikilsvert, að
allir melreiðingar voru saumaðir með sumtagsþræði. Var þá notuð
Snmtagssnætda. — Lengdin er 51 sm.
sumtagsnál, gerð úr járni, kopar eða hvalbeini. Sumtagsnál var
fjaðralaus, um 13 sm á lengd, um 1 sm á breidd við augað en mjókk-
aði til oddsins“.
Sumtag var spunnið með sérstöku áhaldi, sumtagssnældu. Aðferð-
inni lýsir séra Sæmundur Hólm að nokkru í ritgerð sinni, en þar seg-
ir svo m. a.: „Er þá saumað með lénunál2) af góðu tré, skapaðri sem
skónál, V/2 kvartils á lengd, og sumtagsþræði, spunnum með sum-
tagssnældu, svo að einn spinnur og vindur eða vefur í rjúpu þráð-
inn, en annar greiðir fyrir eins og kvenfólk gerir við rokk“.
Ekki gerir séra Sæmundur neina nánari grein fyrir sumtags-
snældu, og ekki minnist ég þess að hafa séð hennar getið annars
2) Melreiðingur nefndist léna á dögum séra Sæmundar. Jón Sverrisson
segir: „Sigríði móður minni var alltamt að tala um lénur. Ég man það
frá því er hún var að hjálpa okkur börnunum við að reiðinga um sláttinn".