Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Blaðsíða 130
134
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
er og málmþráður þræddur í gegn, líklega til þess að halda lokinu.
Dálítið ormétinn og flísar dottnar úr lokinu. Blámálaður, en máln-
ing máð.
3. Flatt upphleyptur útskurður á loki og báðum langhliðum, þar
að auki á mjóu flötunum fjórum. Á lokinu miðju er nafndráttur
(latneskir skrifstafir) með bylgjuteinung báðum megin við. Hann
er til beggja enda lokaður með uppundningi. Uppundin grein í hverri
bylgju. Á nokkrum stöðum á stönglinum er lítil tungumynduð blað-
nefna. Stönglarnir eru sléttir með nokkrum þverböndum. Á lang-
hliðunum tveimur eru bylgjuteínungar, af nákvæmlega sömu teg-
und og teinungarnir tveir á lokinu, þótt þeir séu raunar styttri. Mjög
einhæfir, þar sem hið sama endurtekur sig í hverri bylgjunni á
fætur annarri. Mjóu reitirnir fjórir eru hver með sínum bekk af
„snúnum böndum“. — Þokkalega gert.
4. Ekkert ártal.
5. Stafirnir í nafndrættinum munu vera DID.
112. mynd.
1. U- (180) Prjónastokkur úr furu, eintrjáningur, áttkant-
aður í þverskurð. Mjótt rennilok. L. 31. Br. 4,1. H. 4,2.
2. Nokkuð vantar nú af áfesta skrautverkinu, annars er stokk-
urinn óskemmdur. Allir ytri fletir brúnmálaðir, skrautverkið dökk-
grænt. (112. mynd).
3. Á lokið og langhliðarnar tvær er skrautverk fest með mjög
smáum nöglum, 2—3 mm hátt. Á lokið vantar svo mikið af þessu
skrautverki, að erfitt er að átta sig á því, en helzt lítur út fyrir, að
það hafi verið stöngull í bylgjum. Skrautverkið er eins á hliðunum
tveimur. Teinungur eða jurt með klofnum stönglum og endar með
rósettu við annan endann. — Þokkalega gert.
4. Ekkert ártal.
5. Engin áletrun.
1. h2. (2358) Prjónastokkur úr furu, eintrjáningur, botninn
hvelfdur. Rennilok. L. 31,5. Br. 4,6. H. 7,1.
2. 1 góðu lagi. Brúnbæsaður.