Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1968, Qupperneq 110

114
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
urn styrk til þeirrar ferðar. Segir ger frá þessum utanferðum í
greinargerð um þjóðháttadeild hér á eftir.
Þjóðminjavörður fór einnig tvívegis utan á árinu, fyrst til þess
að vera við opnun íslenzkrar sýningar í Hamborg, sbr. síðar. Var
þjóðminjavörður í för með hópi fólks á vegum félagsins Germaníu
og kom í mörg söfn og ræddi við safnmenn víða. Stóð þessi ferð
dagana 1.—12. apríl. Með litlum fyrirvara fékk þjóðminjavörður
boð um að sitja fræðimannafund í Visby, Symposium för historiska
vetenskaper, og var boðizt til að kosta alla ferðina. Þekktist þjóð-
minjavörður þetta boð og sat fundinn dagana 13.—19. ágúst. Voru
þar fræðimenn af mörgum þjóðlöndum. Að fundi loknum hélt þjóð-
minjavörður til Kaupmannahafnar og var þar um vikutíma, m. a.
til þess að skoða sýninguna Erik den Rþdes Gronland og komast að
samningum við Nationalmuseet um að fá sýninguna lánaða til ís-
lands. Fékk það mál góðar undirtektir, en þó gat ekki orðið af sýn-
ingunni fyrir áramót.
Hér er ekki úr vegi að minnast á korta- og minj agripasölu safns-
ins, sem nú er nefnd Safnbuöin. Safnið gaf fyrst út póstkort með
myndum af safngripum árið 1954. Síðan hefur löngum verið dálítil
verzlun með þessi kort svo og' leiðarvísi safnsins og nokkra aðra
bæklinga, en á seinni árum hafa bætzt við litskuggamyndir og fleiri
kort, sem Sólarfilma hefur framleitt fyrir safnið. í byrjun þessa
árs var komið fastara formi á Safnbúðina, sem nú er í anddyrinu
frammi við aðaldyr. Var á árinu gert samkomulag við fyrirtækið
Islenzkir minjagripir um að það fengi að gera afsteypur af nokkrum
fornum listgripum til frjálsrar sölu gegn því að safnið fengi í sinn
hlut vissan hundraðshluta af því sem framleitt yrði. Byrjaði þessi
starfsemi fyrri hluta ársins, en jafnframt var unnið að því að láta
gera fleiri skuggamyndir og auka fjölbreytni í kortum. Var Elsu E.
Guðjónsson safnverði falið að annast rekstur Safnbúðarinnar frá
ársbyrjun. Jókst sala til mikilla muna á árinu, og allar horfur eru
á, að í framtíðinni geti þarna orðið um dálitla tekjulind að ræða
fyrir safnið, en aðalatriðið er þó, að með þessu er safngestum veitt
þjónusta, sem mörgum er þökk á að geta notað sér.
Seint á síðastliðnu ári kom dagskrárstjóri sjónvarpsins að máli
við þjóðminjavörð og óskaði eftir því, að hann og aðrir starfsmenn
safnsins og jafnvel enn aðrir tækju að sér sjónvarpsþætti um menn-
ingarsöguleg efni, þar sem einkum yrðu kynntir gripir safnsins og
annað gamalt þjóðlegt efni. Lagði dagskrárstjóri mikla áherzlu á, að
þetta mætti takast. Bar þjóðminjavörður þetta mál undir samstarfs-