Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1994, Síða 190

194
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Almennt um safnstörfin
Vegna viðgerðanna varð að loka sýningarsölum safnsins frá og með 28. júní og var gert
ráð fyrir lokun í eitt ár að minnsta kosti. Voru síðan sýningar safnsins teknar niður að veru-
legu Ieyti, einkum í útsölum og sumt gripa flutt í innsali, en byggingarnefnd tók á leigu stóra
geymslu við Holtagarða, að vísu ekki vel hentuga. Voru margir safngripir fluttir þangað,
einkum þeir sem ekki þóttu sérstaklega viðkvæmir né hafa þurfti handbæra hið næsta. Unnu
Arni Guðmundsson, Halldóra Asgeirsdóttir og Kristinn Magnússon mest að flutningunum
og voru fyrst fluttir gripir úr geymslu á Lágalofti, sem ekki höfðu verið hreyfðir lengi.
Aður var mikil öryggisbót gerð á húsnæðinu og Eldvarnaeftirlitið skoðaði það vandlega
og gerði tillögur um endurbætur og aðgerðir, sem uppfylltar voru.
Vinnustofur starfsfólks voru margar nánast óhæfar meðan viðgerðir fóru fram, því að fyr-
ir gluggaopum voru aðeins hlerar langtímum saman. Settar voru trégrindur innan við glugga-
veggi og tjaldað síðan af með plasti til að forðast ryk, meðan gluggar voru teknir úr og nýir
settir í. Þetta tók þó meiri tíma en ætlað var og varð þessum áfanga viðgerðarinnar ekki lokið
fyrr en í nóvember, en þá voru vinnupallar loks teknir niður, sem verið höfðu við húsið síðan
þakviðgerð hófst árið 1991.
Oryggiskerfi safnsins var mjög styrkt fyrir viðgerðina og öryggisvörður frá Securitas var
jafnan á vakt meðan unnið var að gluggaskiptum og viðvörunarkerfið varð ekki haft á.
Sjóminjasafnið á neðstu hæð var eftir lokun safnsins notað sem vinnusalur og þar unnið
að skráningu og pökkun safngripa, fyrst úr Ásbúðargeymslu, sem tæmd var og safngripir
allir skráðir. Unnu Halldóra Ásgeirsdóttir, Kristín Huld Sigurðardóttir, Sigrún Ásta Jónsdótt-
ir og Sigríður Sigurðardóttir mest að skráningu og pökkun. Síðan var flutt inn í sjóminja-
safnið mikið af myndaplötum og gögnum myndadeildar úr Bogageymslu og komið fyrir í
rekkum, sumu um stundarsakir en öðru væntanlega til nokkurs tíma, því að í Bogageymslu
þurfti eins og annars staðar að endurnýja alla glugga.
Það óhapp varð í sambandi við þakviðgerð á Bogasal 5. janúar, að eldur læsti sig í þakið
og varð af mikill reykur inni en lítill eldur. Reykskynjarar virkuðu ekki sem skyldi, en eldur-
inn uppgötvaðist þó skjótt og kom slökkvilið fljótt og slökkti. Vegna þessa var haldinn fund-
ur með fulitrúum slökkviliðs og gæzlufyrirtækisins Securitas, viðvörunarkerfið var síðan
yfirfarið og endurbætt.
Vegna lokunar safnsins var sett upp sýning í Aðalstræti 6, þar sem Morgunblaðið var
áður, í samvinnu við Þjóðskjalasafn íslands, „Leiðin til lýðveldis". Hún var opnuð 31. maí og
var opin fram að jólum. Fjallaði sýningin um tímabilið 1830-1944, upphaf frelsishreyfinga og
þróun til sjálfstæðs ríkis Islendinga. Á sýningunni voru einkum skjalagögn ýmiss konar, hlut-
ir sem tengjast einstökum atburðum, myndir og textar. Var gefin út vönduð sýningarskrá.
Vildu söfnin með þessu minnast í nokkru hálfrar aldar afmælis lýðveldisins, enda var nógu
illt að þurfa að hafa safnið sjálft lokað mikinn hluta afmælisársins.
Sýninguna hannaði Björn G. Björnsson, en nánast allir starfsmenn safnsins unnu að upp-
setningu hennar ásamt starfsfólki Þjóðskjalasafns Islands.
Þess má geta, að eftir venjunni heimsóttu jólasveinar Þjóðminjasafnið á jólaföstu, en nú
ekki í safnhúsið sjálft heldur á Ingólfstorg við Aðalstræti framan við sýninguna. Kom fyrsti
jólasveinninn 12. desember og síðan daglega fram til jóla. Var þetta þjóðlega Ieikatriði jafn-
vinsælt og áður. Jón Hjartarson leikari stjórnaði leikatriðum, Sigurður Rúnar Jónsson spilaði
á ýmis hljóðfæri og stjórnaði fjöldasöng, en Ingibjörg Sólrún Gísladóttir borgarstjóri kveikti á
jólatré og bauð fyrsta jólasveininn velkominn. Kom fjöldi barna í fylgd fullorðinna á hverjum
morgni niður á torgið, jafnvel þótt kuldalega næddi á þessum árstíma.
Safnið sendi allmarga íslenska þjóðbúninga á sýningu vegna íslenskrar menningarkynn-
ingar í Árósum, er stóð 26. sept. - 2. okt. Undirbjó Þóra Kristjánsdóttir sýninguna ásamt Mar-
gréti Gísladóttur, sem fylgdi sýningunni utan og heim aftur.