Göngu-Hrólfur - 01.02.1873, Blaðsíða 6

— 35. —
- 36. -
flrir alþingið tilað fá veruleg afskifti af fjár-
hagnum, og líka meira vald flrir landshöfð-
ingjann, en það sem ákveðið er í erindisbréfl
hans, sera oss í því tilliti enganveginn líkar,
samt að öðruleiti farið því fram, að hann
hafl ábirgð firir alþingi. — Vér skulum eigi
fara lengra útí in einstöku atriði þessamáls,
heldr stinga fastlega uppá því, að einhverjir
inir beztu þjóðkjörnu menn taki sig saman
um, að semja frumvarp til sljórnarbótarlaga,
og laga það, sem mest verðr, eftir frumvarpi
stjórnarinnar 1867, sem er ið frjálslegasta,
er vér höfum fengið frá stjórnarinnar hendi,
og að menn reini til að forðast þau sker,
sem frumvarpið þá mun hafa strandað á hjá
stjórninni, samt hafl fillilegt tillit til þess, er
síðan hefir gjörst. En afþví samgöngur eru
so örðugar milli vor og tíminn nokkuð naumr
til næsta þings, þá viljum vér ennfremr stinga
uppá því, að 3 þjóðkjörnir þingmenn í hverju
amti komi saman f nefnd tilað semja slíkt
frumvarp, og að þeir síðan í birjun þings-
ins leitast við að koma frumvörpum sínum
saman í eina heild. Vér skulum að endingu
leifa oss að benda á nokkra þingmenn, er
vér álítum vel fallna til þessa starfa, og eru
það þessir:
n i r ð r a: Jón Sigurðsson á Gautlöndum,
Triggvi Gunnarsson á Hallgilsstöðum og
Stef. Jónss. á Steinsstöðum,
v e s t r a : séra Guðm. Einarss. á Kvenna-
brekku, séra Eir. Kúld og Torfi Einarsson,
s i ð r a : Haldór kennari Friðrihsson, séra
Þórarinn Böðvarsson og Hallgr. Jónsson
í Guðrúnarkoti. xz.
— Vér skolum geta þess, a% þó oss þiki tvísínt, aþ
uppástunga þessi, sona lóguþ, beri árangr, hófum vúr
þó álitiþ rétt a% taka bana upp, og þaí) þótt oss virb-
lst nppástungan um mennina alsekki heppileg í óllu,
þar sem einmftt sumum lnum best færu þingmónnum
er slept. BltstJ.
— RITFREGNIR. — «Mannamunur>,
skáldeaga eftir Jón Mýrdal. Akretrt 1872. 390.
bls. í stóru 12 bl. brotl. — Vár bófum nefnt bók þessa
ábr, en nú er hún komin hlngab suþr, og hófum vér
lesib hana meb ánægju. Vér erum so fátækir f þess-
ari grain skáldskaparius, ab þa% er þvi fremr vægilega
dæmandi nm Srstu tilraunir l þá átt. Og vér tetlum,
ab búkin elgi þab iðr hófub skilib, ab lofsorbt lé á
hana lokib, ekkí sfst ef þess er gatt, |ab hófundrinn
heHr elgl átt kost á ab afla sár þelrrar mentunar, ev
hann bæbi hefbi þurft og vafalanst verib hæfr flrtr.
Búkin bcr IJúsan vott um skáld-gáfu hjá hófund-
inum, bæbi fmindunarafl og talsverban liprleik f fram-
setnlug f óbundnum stíi. þrábrlnn er allflúklnn og
vel lagbr, og skapferlislísingar (karaktúrteikningarnar)
skfrar og sjálfum súr samkvæmar; málib fremr hreint
og liprt. Margir flnna þab ab helst, aí> so mikíli hlnti
söguonar farl fram í óbru landi, og sú þvf rúmaninn
mibr þjúblegr, en oss virbist slíkt elgi vftavert; og
þetta gera útlendir hófundar, ab þelr láta fara fram
meira eba minoa af sögunni úti um allan helm. Aftr
er þ a b galli, ab landsháttalísing (t. d. þlkkvlr skúgar,
o. s. frv.) { Flandern er röng eftir þvf, sem á súr stab
f raoninni. Eri þab er þú mibr veruleg abflonlog, og
eins httt, a7) sumir atburbir í þvf, sem framfer erlend-
is, eru helsttil líkir vibbnrbum f vissnm útlendura
rúmani, og líklega iánablr þaban, ab mlnsta kostf ab
nokkru lelti. Ljúbmæliu, sem ðrlr koma f búklnul,
þikja oss flestöl! rfrari, en ib annab f henni. — lfl(-
höfub getum vúr mælt meb búkinnl og hikum elgi
vib ab telja hana meb inu betra f sinni röb. —
„SMÁMUNIK” II. eftir Símon BJarnason, „Dala-
skáld". Akreiri 1872. 48 bls. 12 bl. brot, kostar
24 sk., eba 1 skild. blabib; sr þab hvorttveggja, ab
geipidír er búkin, enda mun mergrlnn efga ab vera
eftir þvf. Og sind er ab segja, ab búkin sú merglaust
þab er stutt af ab segja, ab frá formfegrbarfnnar sjúnar-
mibi ab dæma, þá er þessu skár hnobab saman, eu
þab, er ábr heflr prentab verib eftir sama höfund; en
efnib er öllu argara, er flrr heflr súst á prenti i bundu-
um stfl: skammir og úhrúbur um eiustaka nafngreloda
menn, hálfgildingsklám um nafngrelnd heibrshjúu og
nm nafngreinda stúlku, sem ab alllr álíta ina heibvirb-
ustu, nl. Ingibjörgu dúttur sgnr. RJarna frá Esjubergf.
Eru ummælf hans um hana so freklega meibandi, ab
ef fabir hennar lætr úátalinn höfundinn, þá er mann-
orb stúlknnnar eibilagt. Búkln er lflrhöfub þab hnelxli,
ab þab er svívfrbing þjúbinnl, efab hún kaupir slíkt
rugl og skammlr; en þab gerir hún, þvf mibr, líklega.
J>ab er fagrt vitni um smekkvísi Islendinga, ab af so
frægura og fögrum kvæbum, sem „Fribþjúfs sagaa
er og 8o snildarlega þíddum, — af slfkrl búk seljast nm
200 expl. en af öbrumeins helvftis þvættlng og Búa-
rímnr oru, þá er ekki formab ab leggja minna upp, en
150011 Slíkt endemi er smekkur Islendinga I Já,
mfkfl ern úsköpint Menn hafa tukthús, steglnr og
járn flrir morbingja og búfa ; en flrir þá, sem mlrba
smekkvfsl heillar þjúbar, hafa menn engin blrtinga-
meböl, nema þab úþakkláta verk, sem úg húrmeb fram-
kvæmi á Símoni garmlnnm, ul. f audlegum skllningi
ab leggja á þá hrisib og setja þá f gapastokkinn 1
„TELIMANN OG LOVÍSA, æflntír í sex kvæbum
eftir Jún vefara Júnsson”, Rvík 1872, 76 bis. f 12
bl. broti. Já, konungborinn er nú Símou Dalaskáld
hjá Júni vefsra, og þá or nú iangt Jafnabl pab er