Alþýðublaðið - 07.02.1921, Side 1

Mánudaginn 7. febrúar.
30. tölubl.
€rlenð símskeytL
(Loftskeyti.)
Khöfn, 3. febr.
Kolaverð lækkar.
Sítnað er frá London, að kol
tii útSutnings í Suður-Wales séu
færð niður í 50 shillings „fob.“
smálestin. Smákol 20 shillings.
JÞess skal getið, að þessi koi hafa
aiveg sérstakan markað og hafa
engin áhrif á kolaverð á Norður-
iöndumj.
Skaðahétamálin.
Simað er frá Berlín, að utan-
rfkisráðherrann hafi haldið ræðu
um kröfur bandamanna; neitaði
hann að taka við þeim sem samn-
ingsgrundvelli og tilkynti að Þjóð-
verjar mundu koma með gagn-
uppástungur. Aliir flokkar, nema
kommúnistar, hafa fallist á svar
ráðherrans.
Kúgnn með vopnam.
Her bandamanna er tilbúinn tii
þess að kúga Þjóðverja. Hersöfn-
unarlestir reiðubúnar á járnbraut-
arstöðvum þeim, sem Belgir ráða
yfir.
Khöfn, 4. íebr,
Káðstefna Pjóðverja.
Símað er frá Berlín, að stjórnir
sambandsríkjanna þýzku hafi verið
kvaddar saman á ráðstefnu, til
þess að samþykkja einróma mót-
mæli gegn skaðabótakröfunum.
Kngin lán írá Ameríkn!
Frá Washihgton er símað, að
utanrfkisráðuneytið leggi til að öll
lán séu bönnuð, nema samþykki
þingsins fáist.
Slnn-Feinar færa út kvíarnar.
Simað er frá London, að Sinn-
Feinar séu nú verri enn nokkurn
tínaa áður. Njósnarakerfi íra nær
um alt Stórabretland, og meira
að segja til stjórnarskrifstofanna.
Lögreglan og herinn í vandræðum.
tttau ðr heimi.
Eftir Hendrik J. S. Ottósson.
Nú meðan ait ieikur á reiði-
skjálfi í heiminum, og stoðir hins
gamla þjóðfélags hrynja hver á
fætur annari, heidur baráttan fyrir
banni áfram sigurför sinni um
heiminn. Andstæðingar bannsins
víkja með hverju árinu Iengra og
lengra frá hinni upphaflegu skoð-
un sinni um hið heilaga persónu-
frelsi. Á íslandi þekkjum við þetta
vel eftir „tilboð“ þau, sem and-
banningar hafa gert til sátta, nefni-
lega bann gegn brendum vínum
og ríkiseinkasala á drúfuvínum.
Samt hefir þeitn ekki orðið neitt
ágengt heima, meira að segja
verður maður að skoða afstöðu
brennivínsvinanna (o: andbanninga)
enn verri eftir reglugerðina sem
gekk í gildi í sumar. Eg hefi jafn-
framt öðru reynt að kynna mér
áfengismálið f þeim löndum, sem
eg hefi farið um í sumar, og vera
má að það geti sýnt þeirn lesend-
um Alþbl., sem enn hafa ekki
sannfærst um gagnsemi aðflutnings-
bannsins, hver munur er á þeim
löndum, sem Ieyfa áfengisverzlun,
og hinum.
Eg fór gegnum England í júní-
mánuði, og sá þar áfengisnautn-
ina í allri sinni dýrð, bæði f Huli
og London, og eg óska ekki eftir
því, að sjá slíkt oftar á æfinni.
Hvar sem eg kom inn á vínsölu-
knæpur, voru þær fullar af drukkn-
um mönnum, sem sátu reykjandi
við „pint“ eða whisky. Stækjan
og reykjarsvælan minti mig helzt
á „pumpu", sem kjallarinn undir
„Hotei Reykjavfk" var kailaður.
Samt hafði það ekki verst áhrif á
mig, heldur sú hryggiiega sjón,
að sjá mæður með ungbörn á
brjósti eða handlegg sitja þar
dauðadruknar og klæmast og
skammast hvor við aðra, eða
drukkna karlmenn. Ekki eru mér
kunnar neinar tölur um áfengis-
nautn í Englandi í sambandi við
stríðið, en ekki þykir mér ótrá-
legt, að þær séu ærið dökkar, er
nú er gefinn laus taumurinn á-
fengisnautninni aftur. Mér varð á
að bera þetta saman við bann-
iandið íslanð, og eg var hreykion
fyrir hönd þeirra 3,181 kjósenda,
sem 10. sept. 1908 greiddœ bana-
inu atkvæði heima. Hvernig mynöi
hafa Jitið út heima eftir styrjöíö-
ina, ef áfengisverzlnnin hefði ver-
ið frjáls. Skyldu ekki hinir antí-
legu sjúkdómar og ait óáran það,
sem dunið hefir yfir heiminn, hafa
snert oss Islendinga og beint eftir-
tekt manna að áfenginu. Það ligg-
ur f hlutarias eðii, að svo heíði
farið, og þá hefðu andbanningar
scnnilega fengið að sjá áfengis-
bölið f sinni verstu rpynd.
Eg dvaldi ca 6 vikur i Rúss-
landi. Þar er nú algert bann og
enginn getur sagt, að það sé
brotið. Þessar 6 vikur sá eg ekki
einn einasta mann drukkinn og á
áfengi heyrði eg ekki minst nema
þegar eg spurði menn um áhrif
hannsins. Félagi mian, stud. mag.
Brynjólfur Bjarnason Kaupmanna-
höfn, mun mér sammála um það,
að áfengi sé ekki lengur til í með-
vitund þjóðarinnar og að enginn,
sem við töíuðum við, hafi lagt
banninu annað en lofsyrði til.
Ekki verður þó sagt að bolsívík-
arnir Rússnesku séu Tempíarar,
eða aðrir „bannoístækismenn með
útrýmingu áfengis sem trúarjátn-
ingu“, þvf eftir þvf sem eg frekast
veit, var eg eini meðiimur I. O.
G. T., sem sat þing 3. Internati-
onale f sumar og voru þó mean
frá ca 60—70 þjóðum þar mættir
Eg spurði raarga hvernig bannið
hefði reynst og töldu allir það
hina mestu blessun fyrir þjóðina.
Kyrill Pavlovitsch ViSchnjakoff
hershöfðingi, sem eg kyntist á
leiðinni frá Murmansk til Fetr®-
grad sagði að það lægi bókstaf-
Iega f augum uppi, hvert gagn
þjóðin hefði haft af banninu á
þeim hörmuagatímum, sem bama-
mordinginn Ðavid Lloyd Georgc